- 10 Kasım 2014
- 527
- 575
- 323
- Konu Sahibi Rainbow Peace
-
- #1
mrb kızlar, sıkıntımı kısaca izah edeyim 33 yaşındayım, mühendisim vee bekarım
yaklaşık 1 yıldır biriyle görüşüyorum oda 37 yaşında ama hala olay ciddiyete binmediği gibi bu konularıda konuşamadık. bir yıl yeterli değil mi bilmiyorum biz ne yapıyoruz bu ilişki nereye gidiyor diye sormak için bu arada abisiyle ablasıyla tanıştırdı beni ama biz kendi aramızda detayları hiç konuşmadık kafam çok karışık ne yapacağımı, nasıl davranacağımı, sürdürüp, sürdürmeyeceğimi bilemiyorum
ailem, çevrem, arkadaşlarım ; sürekli "ee bi gelişme yokmu" tarzındaki soruları beni çok yoruyor.
en son annemle tartıştık annem; liselimisiniz bir sonuca bağlayın, yoksada görüşmeyin kısmetlerinizi kapatmayın birbirinizin dedi ve konuyu kendisine açtım, sıkıntı yaşıyorum ve ilişkinin gidişatını sordum, korkularının olduğunu ve bu korkuları benimle aşmak istediğini söyledi,bende samimi sıcak kanlıyım ama ilişkide beceriksizmiyim bilmiyorum, benden mi kaynaklanıyor, ne yapmam gerekiyor, doğru insan mı değiliz birbirimiz için onuda bilmiyorum..
sizce nasıl davranmalıyım, uykularım kaçıyor düşünmekten.
sanırım bunun farkındayım ve canım acıyor böyle düşündükçe37 yaşında hala korkuyorsa o adamla bu iş zor bence..
sanırım bunun farkındayım ve canımı acıyor böyle düşüdükçede
ailesinde ve arkadaşlarında boşanmalar yaşanmış, o yüzden tam anlamıyla tanımak istiyormus, yanlış karar vermek istemiyormuş, ki benim annemle babam ayrılar ben onun kadar problem etmedim bu durumuEvlilik kolay değil ama hayatta ne kolay ki ayrıca evliliğin getirdiği yoğun yük genelde büyük oranda kadının üzerinde oluyor erkeğin korkması bana biraz mazeretmiş gibi geliyor.
Ben olsam korkular derken konuyu açmasını isterdim sebep doğru kişi olmanızdan emin olmaması mı yoksa ev geçindirme kaygısı mı kendi ailesinden ayrılmaktan korkması mı bağımlı bi anne mi nedir yani,alınmadan bozulmadan nokta atışı yapmaya çalışırdım. Gerekirse yaşım itibariyle (ben 25 yaşında da evlenme meraklısıydım o yüzden gocunacak bişe değil bana göre) evlenmeyi çok istediğimi bekleyip beklememeye karar vermek istediğimi söylerdim.
ben artık o yola girmek istiyorum lay lay lom olmasın ilişkinin ayakları yere bassın istiyorum, ama o normal arkadaşı gibi sohbet muhabbet edio benimle... üzmüo kırmıyo sürekli görüşmek istio ama bence level atlamalıyız diye düşünüyorum.neyden korkuyormuş ya. bana çok komik geliyor böyle tavırlar.
siz net olarak evlenmek istiyor musunuz?
benim yardımlarımla aşmak istiyormuşSizin ne istediğiniz önemli ciddi düsünüyorsanız vaktinizi harcamayın korkularini kendi asamayan baskasiyla asamaz bu sadece kendini kurtarma bir laf
siz ailesinin ve arkadaşlarının kaderini değiştiremeyeceğinize göre ??? Ben adımlarında korkak olan, kararlarını çok fazla değişkene göre şekillendiren insanları sevmem.. Bana bu tipler şöyle gelir hep mesela "herşeyi sen hallet" tipleridir bunlar.. "Korkuyorum korkularımı aştır bana", "psikolojim bozuk düzelt", "kendimi kötü hissediyorum beni neşelendir", ve son olarak "bana farketmez sen ayrıl". En sevmediğim erkek modeli. Bikaç kez daha düşünmenizi öneririm bu kişiyle.benim yardımlarımla aşmak istiyormuş
bunun farkındayım aslında çokda güzel açıklamışınız yüreğinize sağlık.siz ailesinin ve arkadaşlarının kaderini değiştiremeyeceğinize göre ??? Ben adımlarında korkak olan, kararlarını çok fazla değişkene göre şekillendiren insanları sevmem.. Bana bu tipler şöyle gelir hep mesela "herşeyi sen hallet" tipleridir bunlar.. "Korkuyorum korkularımı aştır bana", "psikolojim bozuk düzelt", "kendimi kötü hissediyorum beni neşelendir", ve son olarak "bana farketmez sen ayrıl". En sevmediğim erkek modeli. Bikaç kez daha düşünmenizi öneririm bu kişiyle.
mrb kızlar, sıkıntımı kısaca izah edeyim 33 yaşındayım, mühendisim vee bekarım
yaklaşık 1 yıldır biriyle görüşüyorum oda 37 yaşında ama hala olay ciddiyete binmediği gibi bu konularıda konuşamadık. bir yıl yeterli değil mi bilmiyorum biz ne yapıyoruz bu ilişki nereye gidiyor diye sormak için bu arada abisiyle ablasıyla tanıştırdı beni ama biz kendi aramızda detayları hiç konuşmadık kafam çok karışık ne yapacağımı, nasıl davranacağımı, sürdürüp, sürdürmeyeceğimi bilemiyorum
ailem, çevrem, arkadaşlarım ; sürekli "ee bi gelişme yokmu" tarzındaki soruları beni çok yoruyor.
en son annemle tartıştık annem; liselimisiniz bir sonuca bağlayın, yoksada görüşmeyin kısmetlerinizi kapatmayın birbirinizin dedi ve konuyu kendisine açtım, sıkıntı yaşıyorum ve ilişkinin gidişatını sordum, korkularının olduğunu ve bu korkuları benimle aşmak istediğini söyledi,bende samimi sıcak kanlıyım ama ilişkide beceriksizmiyim bilmiyorum, benden mi kaynaklanıyor, ne yapmam gerekiyor, doğru insan mı değiliz birbirimiz için onuda bilmiyorum..
sizce nasıl davranmalıyım, uykularım kaçıyor düşünmekten.
O ilgiler düşünceler falan evlenince bi süre sonra mazi olur, aslolan insanın karakteridir. Bu durum sizi daha çok yorar bu gidişle.. Herşeyi sizden bekleyen bi insanla bir ömür zor diyorum başka da bişey demiyorum..bunun farkındayım aslında çokda güzel açıklamışınız yüreğinize sağlık.
ama bunların yanı sıra düşünceli, ilgilide bir çocuk işte o yüzden şakınım ve ne yapacağıı bilmiyorum, yordu gibi beni bu durum
ilişkinin gidişatını bilmek istemez mi insan, aslında evlilik kararı nasıl alınması gerekli doğal akışında olsun isterim tabi ama karşı tarafta biraz rengini belli etse iyi olmaz mıneden ilişkileri ille bir sonuca bağlama isteği?
neden çevre baskısının güzel giden ilişkiye illa ad koymak gerekir takıntısına verilen izin?
seviyorsan zamana bırak nasıl olursa.
sevmiyorsa güzelce ayrıl.
bu kadar kolay bir olay neden dallandırılıp budaklandırılır ben anlamıyorum.
hayat senin karar senin azcık akışına bırak bence.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?