- 10 Aralık 2019
- 109
- 180
- 18
- 33
- Konu Sahibi Dadlimidadli
- #1
Ona o kadar ofkeliyim ki içimde fırtınalar kopuyor neler soylemek ıstiyorum da susuyorum bir bilseniz. Soyleyemediklerim beni boğuyor hastalık olacak diye korkuyorum ve ben de buraya yazıp rahatlamak istedim.
Keşke seninle hic evlenmeseydim o kadar pişmanım ki ne hayallerimi yasayabiliyorum seninle ne de konuşabiliyorum...
Dinlemeyi bilmezsin. Anlamak değil hep anlaşılmak istersin.
Sevgili olduk hemen dokunmak istedin. Ben istemeye istemeye izin verdim bazi şeylere. Her görüşme sonrası ağladım pişman oldum nasıl bir sevgilisizlikse dicem ama başkaları da vardi benle olmak isteyen ben ne buldum sende bilmiyorum onlarla değil seninle olmak istedim.
Benim yanlisim oldun . ben bile isteye acı ceksem de seni birakamadim bunun adı aşk mıydı saplantı mıydı bilmiyorum .
Dokunmasaydin belki daha kolay ayrilirdim senden. Kendimi kirlenmiş hissettim. Evlilik temizleyecekti güya seninle evlendim mutlu olucaz sandım. Olmadı. 2 kafasi zıt insan ne kadar anlasabilirdi ki?
Beni mutlu eden ne varsa sen onlara yaklasmiyordun bile ikimizin de hayalleri vardi ama çok farklıydı...
Çocuklarımız oldu o kadar guzellerdi ki o kadar masum tertemiz sen de ben de onları sevmeye doyamadik .
Ilk yil sanki bize sihirli değnek değmiş gibi cok guzellestik ruhen ve bedenen.
Ikimiz de birbirimize daha anlayışlı daha güzel davranmaya başladık.
Sana daha cok aşık olmuştum çünkü sana babalık çok yakismisti. Bana da cok güzel davranmaya baslamistin .
Işığımız etrafa bile yansiyordu herkes bize ne mutlu cift bile diyordu.
Yine bir sey oldu 3 yil gectikten sonra.
Senin gozunde ben aşağılık , beyinsiz, mutsuz psikolojisi bir kadın oldum bunlari bana hic acımadan soyledin. Kırılır mi incinir mi demedin.
Ailemle vurdun beni defalarca o kadar canım yandı ki ...
Icimde ki o sesle ne kadar bogustum hic bir zaman bilmedin.
Cik git bu adami daha ne kadar çekeceksin. Çocukları bile ardında birak ve git. Sensiz bu adam perişan olduğunda arkana bile bakma aglattıklarına incittikletine sayarsin.
Sonra iki masum melegimin yuzune bakıp bana anne deyişleri ben tuvalete bile gittiğimde kapimda beklemeleri bana bu kadar muhtaç olan bebekleri tabiki de bırakıp gidemezdim....
Sonra akşam saatleri geldiğinde anne babam ne zaman gelecek demeleri...
Bu kadar mi zor anlaşmak ?
Sevmiyorum diyorum ya bir yerine bir sey olsa en çok ben üzülürüm. Biri dese ki kaza geçirdi belki o an kalbim durur. Yok diyorum seviyorum.
Sonra iyilikleri geliyor aklima. 4-4 lük değil ama 4-2 lik olması beni hep durdurdu.
Ağlayarak yazıyorum bunları.
Ben yatıyorum simdi uyuyorum sanıyor ama uyuyamiyorum ki gözlerimi kapattım ama uyuyamadim...
O diger odada cocuklarimizla ilgileniyor rahatsiz olmayayim diye çocukları defelarca kapıdan çevirdi...anne uyuyor diyor.
Güncelleme: son sayfadadir
Keşke seninle hic evlenmeseydim o kadar pişmanım ki ne hayallerimi yasayabiliyorum seninle ne de konuşabiliyorum...
Dinlemeyi bilmezsin. Anlamak değil hep anlaşılmak istersin.
Sevgili olduk hemen dokunmak istedin. Ben istemeye istemeye izin verdim bazi şeylere. Her görüşme sonrası ağladım pişman oldum nasıl bir sevgilisizlikse dicem ama başkaları da vardi benle olmak isteyen ben ne buldum sende bilmiyorum onlarla değil seninle olmak istedim.
Benim yanlisim oldun . ben bile isteye acı ceksem de seni birakamadim bunun adı aşk mıydı saplantı mıydı bilmiyorum .
Dokunmasaydin belki daha kolay ayrilirdim senden. Kendimi kirlenmiş hissettim. Evlilik temizleyecekti güya seninle evlendim mutlu olucaz sandım. Olmadı. 2 kafasi zıt insan ne kadar anlasabilirdi ki?
Beni mutlu eden ne varsa sen onlara yaklasmiyordun bile ikimizin de hayalleri vardi ama çok farklıydı...
Çocuklarımız oldu o kadar guzellerdi ki o kadar masum tertemiz sen de ben de onları sevmeye doyamadik .
Ilk yil sanki bize sihirli değnek değmiş gibi cok guzellestik ruhen ve bedenen.
Ikimiz de birbirimize daha anlayışlı daha güzel davranmaya başladık.
Sana daha cok aşık olmuştum çünkü sana babalık çok yakismisti. Bana da cok güzel davranmaya baslamistin .
Işığımız etrafa bile yansiyordu herkes bize ne mutlu cift bile diyordu.
Yine bir sey oldu 3 yil gectikten sonra.
Senin gozunde ben aşağılık , beyinsiz, mutsuz psikolojisi bir kadın oldum bunlari bana hic acımadan soyledin. Kırılır mi incinir mi demedin.
Ailemle vurdun beni defalarca o kadar canım yandı ki ...
Icimde ki o sesle ne kadar bogustum hic bir zaman bilmedin.
Cik git bu adami daha ne kadar çekeceksin. Çocukları bile ardında birak ve git. Sensiz bu adam perişan olduğunda arkana bile bakma aglattıklarına incittikletine sayarsin.
Sonra iki masum melegimin yuzune bakıp bana anne deyişleri ben tuvalete bile gittiğimde kapimda beklemeleri bana bu kadar muhtaç olan bebekleri tabiki de bırakıp gidemezdim....
Sonra akşam saatleri geldiğinde anne babam ne zaman gelecek demeleri...
Bu kadar mi zor anlaşmak ?
Sevmiyorum diyorum ya bir yerine bir sey olsa en çok ben üzülürüm. Biri dese ki kaza geçirdi belki o an kalbim durur. Yok diyorum seviyorum.
Sonra iyilikleri geliyor aklima. 4-4 lük değil ama 4-2 lik olması beni hep durdurdu.
Ağlayarak yazıyorum bunları.
Ben yatıyorum simdi uyuyorum sanıyor ama uyuyamiyorum ki gözlerimi kapattım ama uyuyamadim...
O diger odada cocuklarimizla ilgileniyor rahatsiz olmayayim diye çocukları defelarca kapıdan çevirdi...anne uyuyor diyor.
Güncelleme: son sayfadadir
Son düzenleme:
