biz zaten kendimizi suçluyoruz vicdan azabı çekiyoruz...unutmayacağız onlar bizim ilklerimizdi dua ediyorum hep öbür dünyada bizi beklesinler.aldırdım diye çok suçluyorum kendimi keşke Allah vardı Allah alsaydı diyorum..bir yandanda ona bakamamaktan korktum doğsa bile çok büyük ameliyatlar geçirmesi gerekiyor dendi nasıl dayanacağız dedim küçüçük daha o maddi ve manevi çok destek gerekiyor ama yok malesef bunlar zaten beynimi kemiren şeyler ben çalışmayıp bebeğime bakmak zorundayım anneden başkası bakamaz çünkü her yönüyle düşündüm ama doğumdan çıktıktan sonra vicdan azabı çekmeye başladım...çok zor bir durum bu kararı vermek bile Allahım kimseyi böyle bir acıyla sınamasın çok zor...hep doğum edeceğim zaman inş canlı doğururum diye dua ettim belki sağlıklı olur diye ama malesef belindeki açıklık ciddiydi..ve ölü dogurdum...
((((meleğim beni affetsin onu çok özledim hergün karnıma bakıyorum ama yok bebeğim temmuzun 22 sinde doğumum olacaktı ben ne yapacam şimdi......