Kızlar selam,
Benim de hiç arkadaşım yok. Erkek arkadaşım ve kızkardeşimi arkadaştan saymazsak.
Ben gerçekten çok mutluyum. Arkadaşsız hayat çok daha güzelmiş. Şimdiye kadar kimi arkadaş bildiysem arkamdan vurdu. Bana sözler verdi tutmadı; kıskandı, kendisinin sevgilisi olduğunda beni tamamen unutup hiç arayıp sormazken, sevgilimle aramı bozmaya çalıştı; bana kusur bulmaya çalışıp kendi komplekslerini bana bulaştırmaya çalıştı; yaşça büyük olup beni ezmeye çalıştı; yalnızca keni menfaatini düşünüp ben bu menfaate hizmet etmeyince bana tavır aldı; sırlarımı söz verdiği halde üçüncü kişilerle paylaştı; ben aramazsam onlar aramadı, onları arayıp sorduğum sürece benle konuştular; ben şehirleri aşıp onların yanına gittiğim halde kırk yılda bir bir iyilik yapmalarını istediğimde sırtlarını çevirdiler; beni hep ayaklarına çağırdılar, ama onca ısrarıma rağmen bir gün olsun evime gelmediler. Kendileri başkalarını eleştirirken, dedikodu yaparken benim anlattıklarımı beğenmediler, küçük akıllarıyla beni beğenmediler, çok da kibirliydiler. Erkekleri arkadaş bildim, bu sefer onlar da beni potansiyel sevgili adayı gördüler.
Tek bir arkadaştan bahsetmedim yukarıda. Şimdiye kadar tanıştığım arkadaş bildiğim bütün insanların bana yaptıklarının kısa bir özeti bu.
Hiç arkadaşım olmaması kendimi yalnız hissetmeme sebep olmuyor. Kitap okuyorum, spor yapıyorum, kendimi geliştirici faaliyetlerde bulunuyorum, sosyal sorumluluk projelerine katılıyorum, vaktim öyle doluyor ki saçma sapan insanlara arkadaşlık yapacak enerjim zaten kalmıyor. Kuş gibi de hafifim. Herkese tavsiye ederim, sizi gerçekten hak ettiğini düşündüğünüz insanlarla arkadaşlık yapın.
