Şuan bulunduğunuz işyerindeki bir grupla geçmişte bir tartışma yaşadığınızı düşünün. Daha doğrusu grupla değil de içlerinden biriyle ve zamanla o kişinin de diğerleriyle aranızı bozduğunu, yeni gelenlerle herhangi bir probleminiz olmadığı halde onları bile kendi taraflarına çektiklerini. - klişe bir olay biliyorum ama durumun içinde olanlar ne denli sinir bozucu olduğunu daha çok anlar.- Aynı odada aylarca konuşmadığınızı da. Bu süreçte kasti olduğunu düşündüğünüz davranışların da yapıldığını düşünün. Mesela yüksek sesle konuşarak sizi rahatsız etmeleri,sizi kendilerince dışlamanın verdiği hazla kendilerini üstün hissetmeleri, üstü kapalı laf vurmaları, uyardığınızda da gidip üstlerine söyleyerek onları da dolduruşa getirmeye çalışmaları, sizin başlatacağınız bir tartışmayı beklemeleri gibi. Kısaca ilkokulda olabilecek tüm davranışlar, ki bu insanlar 25 yaşından büyükler.
Bu hikayede bir sen mi masumsun diyebilirsiniz haklı olarak. Tabi ki ben de değilim. En başından beri bu insanların birbirine yakın karakterde olduklarını anlayamayıp sınırımı çizemeyişim, bu sürünün küçük ya da büyük hiçbir bir parçası olmamam gerektiğini fark etmemem yaptığım en büyük hatalardan. Yine çok samimi olmadığım halde böyle bir durum yaşandı gruptaki o insan yüzünden, demek ki bir de samimi olsam neler olacaktı. Neyse ki iş hayatındaki ilişkilerle ilgili en büyük tecrübe kazandığım olaylardan biri oldu bu. O yüzden daha fazla olumsuzluk olarak bakmak istemiyorum, ne kadar farklı insanların olabildiğini görmüş oldum diyorum.
Durumlar böyleyken, benim buradan gitme vaktim de gelmişken ve bunca zaman kısmen sessiz kalabilmişken sizce gidişim de öyle mi olmalı? bunu kendime yediremesem de bir olay çıkarıp eteğimdeki taşları döküp giderek onlara bir süre konuşabilecekleri bu malzemeyi vermekte istemiyorum. Ama bir yandan da içimde biriken bu öfkeyi kusmak istiyorum yüzlerine.
Siz böyle bir durum yaşadığınız mı, bana tavsiyeleriniz ne olurdu?
Bu hikayede bir sen mi masumsun diyebilirsiniz haklı olarak. Tabi ki ben de değilim. En başından beri bu insanların birbirine yakın karakterde olduklarını anlayamayıp sınırımı çizemeyişim, bu sürünün küçük ya da büyük hiçbir bir parçası olmamam gerektiğini fark etmemem yaptığım en büyük hatalardan. Yine çok samimi olmadığım halde böyle bir durum yaşandı gruptaki o insan yüzünden, demek ki bir de samimi olsam neler olacaktı. Neyse ki iş hayatındaki ilişkilerle ilgili en büyük tecrübe kazandığım olaylardan biri oldu bu. O yüzden daha fazla olumsuzluk olarak bakmak istemiyorum, ne kadar farklı insanların olabildiğini görmüş oldum diyorum.
Durumlar böyleyken, benim buradan gitme vaktim de gelmişken ve bunca zaman kısmen sessiz kalabilmişken sizce gidişim de öyle mi olmalı? bunu kendime yediremesem de bir olay çıkarıp eteğimdeki taşları döküp giderek onlara bir süre konuşabilecekleri bu malzemeyi vermekte istemiyorum. Ama bir yandan da içimde biriken bu öfkeyi kusmak istiyorum yüzlerine.
Siz böyle bir durum yaşadığınız mı, bana tavsiyeleriniz ne olurdu?
duruşunuzu koruyarak kurtulun ordan
