Hanimlar merhaba gercekten merak ediyorum sevdigiyle evlenen varmi vardır tabiki ama bu daha once size olmasi imkansiz gibi geliyor muydu yoksa onu sevmek bile bir imkan mi aslinda? sevdigine kavusama yan var mi peki benim aklıma encok takılan sey bu çok sevdigim birisi var onun beni sevdigini bile bilmiyorum sadece sizden fikir almak istedim
ben eşimle 2,5 yıl önce bir telefon programında tanışmıştım(sohbette). telefonuma ilk kez indirmiştim çünkü telim yeniydi. o zaman 28 yaşındaydım, ve ailem evlenmem için baskı yapıyordu, yani sürekli birileriyle tanıştırıyorlardı, hali vakti yerinde işi gücü olan erkek anneleri bize gelip talip oluyordu, dışarda çay içip tanışıyordum oğullarıyla ama hepsi hüsrandı.. biri maaşımı sordu( bordromda ki net ve brüt rakamını), biri saçını sarı yap, makyaj da şöyle yap gibi daha ilk günden patavatsızca sinir bozuvcu şeyler söyledi.. her buluşmada bu nasıl bi psikobat çıkıcak dedim ama cidden sinirlerim bozulmuştu. hatta biri bana dedi ki, şuan zaman öldürüyoruz seni beğenmedim, insanlar iç güzellik diyor ama hepsi yalancı, resimlerin ve sen çok farklısın, gerçek resimlerini koy gibi kaba ve çirkince konuşmuştu.. neden saldırgan davrandı hiç tanımadığı bir insana anlamadım.. o son noktaydı, artık akıllı insanlarla kendim seçip görüşeceğim demiştim.
o gün teldeki programı indirmiştim. ve eşimle orda tanışmıştım. ikimizde de resim yoktu, sorular sordu herşeyi söyledim, hiç yalan konuşmamıştım, resim istemişti göndermedim. ben istemeden o göndermişti resmini açık söyleyim resimde çocuk gibi duruyordu, sarışındı ama ben esmerlerden hoşlanırdım, eşimin hep esmer olacağı geçerdi aklımdan. sonra moralimin bozuk olduğunu anlayıp aramak istedi hemen tel vermek istemedim. ama o ilk konuşmamızın sonunda telimi verdim, telefonda sesini duyunca ben utancımdan konuşamamıştım. o konuştu çok sıcak geldi. söyledikleri yalan olabilirdi, o evli barklı biri de olabilirdi, o resim onun olmayadabilirdi.
2,5 yılın sonunda evlendik ama yaşadığımız onca şeyler nasıl o 2,5 yıla sığdı bilmiyorum..
ben ona çok bağlanmıştım.. o istememişti ilk başta.. biz hiç görüşmeden 3 ay telde konuştuk aynı şehirde olmamıza ragmen.. hep ben ertelemiştim görüşmeyi. sonra ilk buluştuk, ben bunu istemeden beklettim diye sinirlenmiş güyaa.. buluştuktan 5 dk sonra elini uzattı, benim gitmem gerek neden geldim bilmiyorum, abimin çocuğu oldu daha hiç görmedim onlara gidiyorum dedi. duvar gibi oldum. hareket edemedim ve nefes alamadım o an. gözüme bakarak konuştu. o konuşurken ona çok bağlandığımı hissetmiştim. ilk defa hayatımda severek konuştuğum sanal da olsa hayal kurduğum biri olmuştu..
tükmüğümü yutamadım. gözlerimden yaş aktı gizleyemedim, tek elimi kaldırdım başımla onayladım ve arkamı döndüm.. biraz yürüdüm sonra kolumdan döndürdü beni, ağladığımı gördü, ben sana yalan söylemiyorum, çok bekledim, zaten demiştim az zamanım var diye dedi.. hadi bi 10 dk oturalım sonra gideyim abime dedi.. ben yok olmaz dedim ama zorladı. ilk buluşmamızda benden hiç hoşlanmadığını ama sanalda 3 ay konuştuğumuz için kabalık etmek istemediğini anlamıştım.
tek başına yaşıyordu eşim, sonradan öğrendim ki bir çok şeyi yalanmış. ben iyi bir üniden mezunum, o da üni mezunu olduğunu sylemişti ama yalandı, evim arabam var demişti bana ama ben mal varlığını sörmamıştım.. çok fakir biri olduğunu öğrendim, ama ortamlara çok girmiş, çok zengin arkadaşları varmış, gerçekten çok yakışıklıydı. ama ben ona yakışıklı olduğu için aşık olmamıştım. 3 ay boyunca, sanaldan bana o kadar iyi davranmıştı ki, sesi ilgisi ve ısrarcı olmaması ve hatta beni hiç görmeden yapması bütün bunları.. ama buluşunca sanki konuştuğum kişi o değilmiş gibi yabancı oldu bana. ben çirkin bi kız değilim sadece bakımsızım ve çok doğalım. o gün onla buluşurken arkadaşlarım fön çektir diye yalvardı çektirmedim çünkü beni güzel görerek beğenmesini değil iç güzelliğimi beğenmesini istemiştim. onun tepkisini ölçmek istemiştim. ona güzel görünmeyi tabiki çok isterdim ama beni seçtikten sonra bunu yapabilirdim.
o bana çok acı şeyler yaşattı, saatlerce yağmurda bekledim buluşacaktık gelmedi.. bana gelirken arkadaşı aramış bara gitmiş onlarla ve ben beklediğim aradığım halde teli meşgule atıyodu ben başına bişi mi geldi diye korkarken onu beklerken o eğlencelerdeymiş, sanaldan bir kaç kızla daha görüşüyormuş telini ele geçirip kurcaladım. o an benden çok özürdilemişti.. tabiki affetmedim halen de affedemedim hatırlatırım.. o bana yaşattığın şeyi unutamam derim ama eşim şimdi, o zaman seni tanımıyordum, ve biz seninle sevgili değildik. hatalıyım evet ama sevgili değildik diyor. haklı da sevgili değildik, buluştuktan sonra artık çok nadir mesajlaşıyorduk, o cevap atmıyordu, görüşmiyorduk, görüşeceksek de hep erteliyordu, işim çıktı diyordu.. ben sinirlenip bitti bu ilişki yazıyordum sakinleştirmeye çalışıyordu.. o da bittiyse bitti demiyordu yani, hep kapıyı açık bırakıyordu. sıcak yakınlaşmalarımızda olmuştu, beni seviyormusun diye sorunca seveceğim diyordu.. bu öyle biranda olmaz diyordu.
bu böyle 4 ay sürdü ama aldatıldığımı görünce devam etmemiştim. çok acı çekmiştim ve beddua etmiştim.
o özürdiledi, arkadaş kalalım bana beddua etme, eşşeklikti yaptığm filan dedi.. tamam artık beddua etmiyorum dedim bende ama engelledim onu çünkü sürekli whatssappat takip ediyordum çevrimiçi mi değil mi, tutamıyordum kendimi, bana yazmaması ve çevrimiçi oldğunda yüreğimin hoplaması, artık bakmaktan telim bozulmuştu.
bu sebeple telini engelledim, onun hiç umrunda değilim diye düşünüyordum, gururum çok incilmişti, o özürdilediği halde onu affetmemiştim. neden yapmıştı, ve neden özürdiledi, ayrılmayı istemiyormuydu, onun o psiliği yapması değil de özürdilediği halde beni affetmememe kızıyordum. engelledikten 1 hafta sonra beni başka bi numaradan aradı, sen benim numaramı mı engelledin diye sordu evet engelledim dedim. tamam öyleyse dedi.. ben şaşkına döndüm, hiç arayacağına ümit vermemiştim. şok oldum. ama tekrar eklemedim. bekledim, yine arar mı engeli kaldırmamı istermi diye, arada geceleri engeli kaldırıp bakıyordum sonra hemen tekrar engelliyordum( çevrim içi mi diye merak edip).. o 3 ay boyunca hiç aramadı ve ben engelini kaldırmadım. 3-3,5 ay sonra da facebooktan bana mesaj atmış( bende ekli değildi, hiç bi zaman eklememiştik birbirimizi).. nasılsın diye sormuş.. ben iyiyim sen nasılsın deyip bıraktım.. cevap yoktu..
2 ay gibi bi zaman sonra yine faceden mesaj nasılsın? diye.. bende senin deerdin ne, dedim.. görüşelim mi lütfen dedi.. görüştük.. işten ayrılmıştu.. her tarafından uçuk çıkmış ve çok zayıflamıştı.. sadece arkadaş olarak görüşmüştük.. beni affedecek misin dedi hayır dedim.. ama 3 ay sonra yine affettim.. bu seferde engeli kaldırdım o bana yazıyordu, ben sallamamaya çalışıyordum.. geç cevap veriyordum.. ama sonunda dayanamadım eridim.. fakat biz birbirimizi tanımaya çalıştıkça çok farklı olduğumuzu anladık, onun yalanları.. fakirlik ve bunu gizlemesi.. iş bulamaması.. hep benim maddiyatımla yürüdü ilişki, dayanamayıp mutfağını dolduruyordum sonra kullanılıyormuyum acaba diye düşündüm.. ama o al demiyordu ben alıyordum.. işsizdi, evinde ne yeyip içiyordu annesi de yok babası ikinci evliliğini yapmış.. dayanamıyordum..
mezhepsel farkılıklari kültürel farkılıklar.. ben deistim o çok dindar..benim ailem onu istemedi..
kendi düğünümüzü kendimiz yaptık.. şimdi işi var 8 aydır çalışıyor.. işinden de çok memnun.. düğün işi masraflı oldu. onun ailesi düğünde bile takmadı hiç birşey.. bizimkiler çok üzüldü.. düğünü yapıyorlar masrafa girdiler o yüzden dedim ama düğünü bile ben yaptım. maddiyat hiç bişey değil diyorlar ama bazen insanın zoruna gidiyor.
şuan maddi sıkıntıdan başka bi de vajinismus problemi var..çalışıyoruz ikimizde allaha şükür.. evlendiğime pişman değilim.. eşim gerçekten çok değişti.. benim üzerime çok düşüyor.. sesimin tonu değişse, bişey mi oldu canın mı sıkkın diye.. ben ona küssem yada kızsam hemen sakinleştiriyor.. beni sevdiğinden ve onsuz yapamayacağımdan eminim..
sevgi gerçekten emek ve iyilik miş.. onu affettim ikimiz için.. bana yaşattırdıklarını unutamıyorum.. bu sebeple en ufak şeylerde patlamalarım oluyor.. ama onunla çok mutluyum..