Hanimlar merhaba
Kusura bakmayin uzun oldu yazim. Baslik yanlis olmus. Kullanmak degil de: Sirf minnet mi duyuyor olmaliydi.
Evliydim fakat senelerdir cok mutsuzdum. Artik yataklari bile ayirmis cocuk icin biraradaydik. Esim hep kendi isine odakli oldu.
Derken Is yerimde yeni baslayan bir eleman basladi ve ona cok yardimci oldum. Üzgün oldugunda teselli ettim. Derken bana bakislarini utangac tavirlarini gördükce ne oluyoruz dedim. Herhalde beni bir abla gibi sevdi dedim 8 yas büyügüm ondan. Kendisi sakin utangac ve cok dindar. Eski esimin ailesini taniyor. Bana karsi hep saygili oldu Ama sonra süphelendim. Beni görünce kocaman gülümsemeler. Cocugumun lafi gecince yere bakmalar. Hep yolda cevirmeler ama merhaba disinda konu acamamalar. Bacaklarimi Kalcalarimi da incelerken yakalayinca dedim eyvah. Konustugumuz zaman o Hic bana yardim et demedi ama ben Anac ruhumla hep yardim moduna girdim. O da seninle konusmak cok güzel hep iyi tüyolar veriyorsun diyordu. Bu sefer ben ona karsi birseyler hissetmeye basladim. Cok kizdim kendime ama evde son derece ilgisiz bir es varken bu sefer her kelimeni cani gönülden dinleyen, saygi gösteren ve her hareketine gipta ile bakan cok yakisikli bir adamdan kim etkilenmez? Kisiligini de tanidikca daha sevdim.
Farkettim ki oda benim ona karsi duygularimi anladi ve utancimdan yerin dibine girdim.
Cünkü evliydim kendime yakistiramadim ve evliligimi daha da tehlikeye sokmamak icin o cok sevdigim is yerimi degistirdim. Aglaya aglaya.
Bana veda maili yolladi. Yüzüme karsi birsey diyemedi. Ömür Boyu bana minnettar oldugunu ayrildigim icin üzgün oldugunu beni tanimaktan dolayi cok mutlu oldugunu falan. Mailden etkilenip vedalasmaya gittim ofiste. Iceri girince sevincli flörtöz bir bakisi vardi ki ben hemen yüzümü cevirince o da normale döndü. Bana aile durumunu anne babasini falan anlatti yani daha da acildi. Gene kariyer konusunca dedim ki yardima ihtiyacin olursa cekinme ara. Cok memnun oldum buna tabii ki seve seve arayacam dedi. Bu sefer ilk kez uzunca bakistik. Tam anladi duygularimi. Tam o hafta esimle bosanmaya karar vermistik ama hic söylemedim. Ben giderken dedi ki gitmeden bir görüselim (is konusuydu bence). Fakat aramadi ve firmada son günümde gözgöze geldigimiz an yüzünü yana cevirdi. Ramazan ayiydi. Inanilmaz yaralandim. Ona giderken selam bile vermeyip kirginligimi belli ettim.
Aylar sonra eski firmama is ziyaretlerim oldu. Ilkinde beni görüp ne yapacagini sasirdi elini olmayan siseye uzatti utanip güldü. Is toplantisi baslayacagi sira inip geldi davetli olmadigi halde. Öyle kapida kisa merhabalasip bana hal hatir sorup gitti. Ikinci sefer Bir resepsiyonda onu görüp arkaya uzaklastim o pesimden geldi. Uzun konustuk ve kac kez arkadaslari cagirdi gitmedi. Kadinlar dansa cagirdi gitmedi. Ben seni tutmayayim cok konustum dedim hala gitmedi. Yok yok bos konusmalar degilki güzel tüyolar dedi. Bana isle ilgili sikintilarini anlatti ki önceleri hep süper giden seyleri anlatirdi. Meslek olarak benim gittigim yolda ilerlemek istegi bana imrendigi cok belli. Ben gidecekken kadinlarla zar zor tokalasan dindar adam bana sarildi. Ama flörtöz bir durum olmadi. Bosandigimi da bilmiyor.
Aylar gecti ve ben hala onu unutamadim. Bu cocuk beni sadece kariyer icinmi kullaniyor minnet duyuyor yoksa beni evli bildigi icinmi uzak duruyor? Ona olan ilgimi bildigi halde neden geliyor pesimden ben ordayken? Ama firma disinda cok da ihtiyaci oldugu halde yardim icin aramiyor? Gururumdan bosanmis oldugum halde onu aramiyorum eski firmama da gitmiyorum. Ama iste kafamdan da silemiyorum.
Bir akil lütfen.
Kusura bakmayin uzun oldu yazim. Baslik yanlis olmus. Kullanmak degil de: Sirf minnet mi duyuyor olmaliydi.
Evliydim fakat senelerdir cok mutsuzdum. Artik yataklari bile ayirmis cocuk icin biraradaydik. Esim hep kendi isine odakli oldu.
Derken Is yerimde yeni baslayan bir eleman basladi ve ona cok yardimci oldum. Üzgün oldugunda teselli ettim. Derken bana bakislarini utangac tavirlarini gördükce ne oluyoruz dedim. Herhalde beni bir abla gibi sevdi dedim 8 yas büyügüm ondan. Kendisi sakin utangac ve cok dindar. Eski esimin ailesini taniyor. Bana karsi hep saygili oldu Ama sonra süphelendim. Beni görünce kocaman gülümsemeler. Cocugumun lafi gecince yere bakmalar. Hep yolda cevirmeler ama merhaba disinda konu acamamalar. Bacaklarimi Kalcalarimi da incelerken yakalayinca dedim eyvah. Konustugumuz zaman o Hic bana yardim et demedi ama ben Anac ruhumla hep yardim moduna girdim. O da seninle konusmak cok güzel hep iyi tüyolar veriyorsun diyordu. Bu sefer ben ona karsi birseyler hissetmeye basladim. Cok kizdim kendime ama evde son derece ilgisiz bir es varken bu sefer her kelimeni cani gönülden dinleyen, saygi gösteren ve her hareketine gipta ile bakan cok yakisikli bir adamdan kim etkilenmez? Kisiligini de tanidikca daha sevdim.
Farkettim ki oda benim ona karsi duygularimi anladi ve utancimdan yerin dibine girdim.
Cünkü evliydim kendime yakistiramadim ve evliligimi daha da tehlikeye sokmamak icin o cok sevdigim is yerimi degistirdim. Aglaya aglaya.
Bana veda maili yolladi. Yüzüme karsi birsey diyemedi. Ömür Boyu bana minnettar oldugunu ayrildigim icin üzgün oldugunu beni tanimaktan dolayi cok mutlu oldugunu falan. Mailden etkilenip vedalasmaya gittim ofiste. Iceri girince sevincli flörtöz bir bakisi vardi ki ben hemen yüzümü cevirince o da normale döndü. Bana aile durumunu anne babasini falan anlatti yani daha da acildi. Gene kariyer konusunca dedim ki yardima ihtiyacin olursa cekinme ara. Cok memnun oldum buna tabii ki seve seve arayacam dedi. Bu sefer ilk kez uzunca bakistik. Tam anladi duygularimi. Tam o hafta esimle bosanmaya karar vermistik ama hic söylemedim. Ben giderken dedi ki gitmeden bir görüselim (is konusuydu bence). Fakat aramadi ve firmada son günümde gözgöze geldigimiz an yüzünü yana cevirdi. Ramazan ayiydi. Inanilmaz yaralandim. Ona giderken selam bile vermeyip kirginligimi belli ettim.
Aylar sonra eski firmama is ziyaretlerim oldu. Ilkinde beni görüp ne yapacagini sasirdi elini olmayan siseye uzatti utanip güldü. Is toplantisi baslayacagi sira inip geldi davetli olmadigi halde. Öyle kapida kisa merhabalasip bana hal hatir sorup gitti. Ikinci sefer Bir resepsiyonda onu görüp arkaya uzaklastim o pesimden geldi. Uzun konustuk ve kac kez arkadaslari cagirdi gitmedi. Kadinlar dansa cagirdi gitmedi. Ben seni tutmayayim cok konustum dedim hala gitmedi. Yok yok bos konusmalar degilki güzel tüyolar dedi. Bana isle ilgili sikintilarini anlatti ki önceleri hep süper giden seyleri anlatirdi. Meslek olarak benim gittigim yolda ilerlemek istegi bana imrendigi cok belli. Ben gidecekken kadinlarla zar zor tokalasan dindar adam bana sarildi. Ama flörtöz bir durum olmadi. Bosandigimi da bilmiyor.
Aylar gecti ve ben hala onu unutamadim. Bu cocuk beni sadece kariyer icinmi kullaniyor minnet duyuyor yoksa beni evli bildigi icinmi uzak duruyor? Ona olan ilgimi bildigi halde neden geliyor pesimden ben ordayken? Ama firma disinda cok da ihtiyaci oldugu halde yardim icin aramiyor? Gururumdan bosanmis oldugum halde onu aramiyorum eski firmama da gitmiyorum. Ama iste kafamdan da silemiyorum.
Bir akil lütfen.
Son düzenleme: