Çocukken haftalar bana asırdı;
Derken saat oldu,derken saniye...
İlk düşünce,beni yokluk ısırdı:
Sonum yokluk olsa bu varlık niye?
Yokluk,sende yoksun,bir var bir yoksun!
İnsanoğlu kendi varından yoksun...
Gelsin beni yokluk akrebi soksun!
Bir zehir ki,hayat özü faniye...
Her gece , her seher çağı dualar ettim, Seni istedim; ne şivelerle istedim Tanrı'dan Seni ben.
Diledim ki secdelerim yüzünden şu varlığıma eş dost olasın;
Seni diledim, istedim ya , kalmadı şu varlığım , yok oldu gitti.