Sevdiklerimizin acısına nasıl dayanırız?

Monoceto · 25 Ekim 2020

cansutemiz .!.:
Babam... kalbi durmus geri geldi ama yarım saat cpr yapıdığı için beyin ağır hasar almış şuan bitkisel hayatta hicbir tepki alamıyorlarmıs çok genç daha 50 yasında içim yanıyo öylece bizsiz yoğun bakımlarda kaldı bedeni corona yüzünden almıyorlar göstermiyorlar

Ahh ahh içim yanıyor benim de... Babam kalp hastası bir aydır yoğun bakımda. O da 55 yaşında sadece. Dün aksam akciğerlero fonksiyonunu büyük ölçüde yitirdi dediler. Uyutmuslar. Dua ediyoruz, dua ediyoruz... Çok çok çok zor bir acı. Allah'ım alma ne olur, doğacak çocuklarım dedesini tanısın Allah'ım diye dua ediyorum...Allah şifa versin sizin babanıza da. İnşallah hepsi iyi olur... Başka türlüsünü düşünmek çok zor çok acı Allah'ım sen koru bizlere bağışla babalarimizi....

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

Kizgin cicek .!.:
Allah sabir versin Gececek. Aslinda gecmeyecek alisacaksin 1 sene icinde cok aglayacaksin .sonra aglamalrin azalacak yerini bol bol dualara birakacak. Mezarina gidiceksin ilk zamanlar cok.daha sonra onlarda azlacak bayramlarda ve kendino kotu hissetdgn zamanlara dusecek. Icinde hep o ates yanacak bak o sonmeyecek hic ama ilk gunku gibi alev alev yanmayacak. Sabirli ol tek yapabilicegin sey dua suanda

Sürekli ağlama geliyor içimden

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

Ozlem_426 .!.:
Bende babamı bir buçuk yıl önce kaybettim çok acı çok zor bişey bende çok kafaya taktım çok düşündüm kabullenemedim kanser teşhisi koyulduktan bir ay sonra vefat etti durumu çok iyiye gidiyodu sabah araba sürdü akşam yürüyemez hale geldi . Rabbim bana bi rüya gösterdi o rüya vesilesiyle içim daha rahat daha huzurluyum tabiki yine çok üzülüyorum aklıma geldikçe ama bi gün herkesi kaybedicez biz yaşarsak herkesin ölümüne şahit olucaz doğum ne kadar normalse ölümde okdr normal bunun bilincine varmamız gerekiyor

Sizinde başınız sağolsun haklısınız ama kabullenmek çok zormuş

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

litha .!.:
21 gün oldu babamı kaybedeli. Yaşadığı korkuyu düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. O an yaşadığı duygularla empati yapmamaya çalışıyorum, artık onun acıları korkuları yok o yüzden empati yapmak lüzumsuz. Babam şu an güvende, acı veya korku yok, sadece huzur. Acıyla birlikte yaşamaya alışacağız, geçmeyecek ama. Bilmiyorum herkes böyle diyor. Zaman lazımmış sadece

Başınız sağolsun gittiği yerde huzurlu olduklarını düsününce daha kolay ama özlem kısmı ağır olacak

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

Ruhum Buruk .!.:
Canim cok geçmiş olsun benim babaminda kalbi durmuş geri getirmisler ama iste hipostik beyin olarak döndü.Ben pek inanmadim(göz kirpmayla anlasioduk) heyet bile toplayıp yeniden yaşam ünitesine aldirmaya calistim ama ciğerleri enfeksiyon kapmisti haliyle diğer hastalara bulasir diye almadilar herhalde.Enfeksiyondan öldü.
Simdi göremiyoruz diye üzülüyorsunuzdur ama suan enfeksiyonuna çok açık cok korumasiz gerekiyorsa görmeyin cok ümitlenmeyin ama ümitsizde olmayin geri dönen hastalar var.Dua edin boll boll rabbim ömür verdiyse yasayacaktir ınş.

Bizimki uyutuluyor hiçbir tepki yokmuş bundan sonra ne olur bilmiyoruz çok çok zor Allah kimseye yaşatmasın

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

keten prenses .!.:
O acı hiç geçmiyor benim babam gideli 12 ayda 1 yıl olucak.Ben götürdüm elimle babamı hastaneye kendi dogum gunumde hemde öyle özledim ki anlatılmaz bomboş kaldı heryer simdi. Ama orda çok iyi biliyorum bizi bekliyor orda şimdi cennet kokulum rabbim sabır versin

En çok o koydu bana kendi ellerimle götürdüm iyi misin baba diyordum iyiyim kızım diyordu düşündükçe içime birşey batıyıor

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

yelizzzzzzzzzz .!.:
Allah acil şifalar versin ben babamı kaybettim gizli kalp krizinden inşallah baban kurtulur iyileşir gölgesi yetiyor acısı hiç bitmiyor inşallah kavuşursun babana

Teşekkür ederim rabbimden ümit kesilmez diyip bekliyoruz umut hic bitmiyormus

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

pelin- .!.:
O acı hic azalmıyor, sadece siz o acıyla yaşamaya alışıyorsunuz,
Bazen böyle hayat mı olur diyorum, nasıl yaşayacağım bu acıyla yıllarca, ama insan her şeye alışıyor gerçekten. midenizde dayanılmaz bir acı olduğunu düşünün mesela, ilk zamanlar ölsem de kurtulsam şu acıdan diyorsunuz, ama bakiyorsunuz geçmiyor, azalmıyor, öldürmüyor da, çaresiz, bir noktada alisiyorsunuz. Sizin bir parçaniz oluyor o acı.
Sevdiğini kaybetmek de öyle bir şey işte, öldürmüyor, süründürmüyor, kivrandiriyor, kivrana kivrana yasamayi öğreniyorsunuz.

Bugün yedik içtik oturduk ama o yoktu öyle yarım öyle eksiktiki herşey boğazım düğüm düğüm durup durup babam diyorum ama yok kokusu bile kalmadı odalarda sanki

Herdaimgunes · 25 Ekim 2020

Monoceto .!.:
Ahh ahh içim yanıyor benim de... Babam kalp hastası bir aydır yoğun bakımda. O da 55 yaşında sadece. Dün aksam akciğerlero fonksiyonunu büyük ölçüde yitirdi dediler. Uyutmuslar. Dua ediyoruz, dua ediyoruz... Çok çok çok zor bir acı. Allah'ım alma ne olur, doğacak çocuklarım dedesini tanısın Allah'ım diye dua ediyorum...Allah şifa versin sizin babanıza da. İnşallah hepsi iyi olur... Başka türlüsünü düşünmek çok zor çok acı Allah'ım sen koru bizlere bağışla babalarimizi....

Ah mesajınız gözyaşlarına boğdu beni. Benim oğlum günlerdir dede dede diye gezdi bende rüyamda gördüm ama konduramadım düşünmek istemedim galiba. Çok seviyordu torununu günde en az beş kez görüntülü arardı günlerdir eksiğiz arayan yok çalmıyor telefonlar yanıyor içim Allahım yardım etsin bize amin amin amin

Shusui · 25 Ekim 2020

Benim tek kardeşim abim 26 yaşında trafik kazasında öldü. Çat diye. 5 dakikada. Hayatım boyunca hep anne babamın bir gün öleceğini düşünmüştüm ama o zaman gelince abim arkamda olacaktı dağ gibi. Baba gibiydi 7 yaş büyüktü benden. Korur kollardı aynı zamanda dostumdu, sıkıntılı durumda aileme karşı kalkanımdı. Ben başedemedim. Hayat bana kazık atmış gibi hissettim. Tanrı beni sırtımdan bıçaklamış yere düşürmüş birde üstüme tükürmüş gibi hissettim. Sonuç; travma sonrası stres bozukluğu, anksiyetenin eşlik ettiği ağır depresyon. Sonra buna okb ve insomnia da katıldı. 5 yıl sürdü toparlanmam, 3 yılı ilaçla. 13 yıl oldu. Yazarken komik geliyor. Geçen yıl olmuş gibi. Biri bana deseki yalanmış ,aslında Avustralyada yaşıyormuş, anında inanırım. Hala. Hayatım iki şekilde devam ediyor; onu hatırlamadığım genel günlük koşturma , onu hatırladığım böyle boğaz düğümleri. Geçen mesela çok yakın erkek arkadaşıma kızım amca dedi. O da ben amca değilim,ben dayıyım dedi benim arkadaşım olduğu için uzun yıllardır. Böyle zaman dursun ben bir yarım saat ağlayayım istedim. Sadece gülümsedim evet kızım dayı dedim o kadar. İnanın ne kadar zaman geçerse geçsin bir an böyle bir şey oluyor ve kalbinizin ne kadar acıyabildiğini hatırlıyorsun.

Söylemek istediğim yapacak bir şey yok. Kabul edin yada etmeyin bununla yaşayacaksınız. Tavsiyem yapamadığınızı düşündüğünüz noktada hemen destek almanız. Terapi gerçekten iyi geliyor. Şimdiden sabır diliyorum size.

mellifluous · 26 Ekim 2020

tek diyebileceğim acısı azalacak. bugün dayanabilirseniz yarın daha az acıtacak bunu söyleyebilirim. 1.dereceden bir yakını aniden kaybetmek çok zor bunu biliyorum ama bir şekilde toparlanacaksınız. ha unutacaksınız demiyorum asla, özellikle dönem dönem o acıyı hep yaşayacaksınız ama bu şekilde hissettirmeyecek her zaman.

plasticwoman · 26 Ekim 2020

Geçmiş olsun bi yakınımız aynı oldu hemde epey kilosu vardı, bitkisel hayatta çıkmaz dediler ama iyileşti hatta geçenlerde karşılaştık eskisi gibiydi. Doktorlar bile umutsuzdu ama yaşayacak günü varmış. Belki babanın da vardır dua et başka ne gelir elden. Ben de babamı 11 sene önce kaybettim koskoca 11 sene ama yeri geliyor 1 ay gibi, 1 gün önce gibi acısı insan alışıyor unutmuyor da, zamanla dayanılır hale geliyor öyle diyeyim hepimiz yaşayacağız bu durumu kalp krizinde de acı çekmiyorlarmış ben çok araştırdım sen kalbini ferag tut dua et, inşallah yaşayacak günü vardır döner babacığın

Herdaimgunes · 26 Ekim 2020

Shusui .!.:
Benim tek kardeşim abim 26 yaşında trafik kazasında öldü. Çat diye. 5 dakikada. Hayatım boyunca hep anne babamın bir gün öleceğini düşünmüştüm ama o zaman gelince abim arkamda olacaktı dağ gibi. Baba gibiydi 7 yaş büyüktü benden. Korur kollardı aynı zamanda dostumdu, sıkıntılı durumda aileme karşı kalkanımdı. Ben başedemedim. Hayat bana kazık atmış gibi hissettim. Tanrı beni sırtımdan bıçaklamış yere düşürmüş birde üstüme tükürmüş gibi hissettim. Sonuç; travma sonrası stres bozukluğu, anksiyetenin eşlik ettiği ağır depresyon. Sonra buna okb ve insomnia da katıldı. 5 yıl sürdü toparlanmam, 3 yılı ilaçla. 13 yıl oldu. Yazarken komik geliyor. Geçen yıl olmuş gibi. Biri bana deseki yalanmış ,aslında Avustralyada yaşıyormuş, anında inanırım. Hala. Hayatım iki şekilde devam ediyor; onu hatırlamadığım genel günlük koşturma , onu hatırladığım böyle boğaz düğümleri. Geçen mesela çok yakın erkek arkadaşıma kızım amca dedi. O da ben amca değilim,ben dayıyım dedi benim arkadaşım olduğu için uzun yıllardır. Böyle zaman dursun ben bir yarım saat ağlayayım istedim. Sadece gülümsedim evet kızım dayı dedim o kadar. İnanın ne kadar zaman geçerse geçsin bir an böyle bir şey oluyor ve kalbinizin ne kadar acıyabildiğini hatırlıyorsun.

Söylemek istediğim yapacak bir şey yok. Kabul edin yada etmeyin bununla yaşayacaksınız. Tavsiyem yapamadığınızı düşündüğünüz noktada hemen destek almanız. Terapi gerçekten iyi geliyor. Şimdiden sabır diliyorum size.

Başınız sağolsun çok zor atlatmışsınız Allah herkese dayanma gücü versin eksikliklerinin yerini hicbirsey doldurmayacak

nur35nur · 26 Ekim 2020

Böyle acılar hıc dinmiyor sadece zamanla alışılıyor.
Ben anne baba ve erkek kardeşimi 1999 depreminde kaybettim. Ve geçen yıl 4 Kasımda canım herşeyim kızkardeşimi kanserden 3 ay içinde kaybettim. Dayanamam diyorsun zamanla alışıyorsun acıya. Hiçbirşey de eskisi gibi olmuyor. Büyük acılar yaşadım ve sadece onlar için hayirlar yapmaya çalışıyorum ve bir gün aynı ölümü ben de yaşayacağım onlara kavuşacağım diye umut ediyorum.
Mesela bugün anne ve babamın evlilik yıldönümleri. Halbuki 21 yıldır yoklar. Ben yine de minik pasta alır kutlarım onlar var gibi. Hissederler belki diye...

astrojurnal · 26 Ekim 2020

annem öldüğünde mezarının başından günlerce ayrılamam derdim.
halbuki defnettikten sonra ne ara eve geri geldim anlamadım bile. ve sanırım hayatımın en iştahlı, en lezzetli yemeğini yemeğini eve dönünce yedim.
sonra nasıl yemek yiyebildim diye kendime kızıp kustum yediğim herşeyi, boğazımı yırta yırta, zorla.
alışılmaz sandım ama alıştım.
insan gülemez sanıyordum güldüm.
çok mutlu günlerim de oldu.
fakat itiraf edeyim her mutluluk buruk oldu.

raava · 26 Ekim 2020

19 yıldır geçmiyor, alışıyorsunuz acıya. Hayat devam ederken tutunuyorsunuz bir yerinden. Eksik yaşıyorsunuz ama yaşıyorsunuz. İçinizdeki yangın azalıyor ama hiç sönmüyor.

Bademli_Magnum · 26 Ekim 2020

Dayanılmıyor zaten. Sürüne sürüne yaşamak zorunda kalıyorsun o kadar.

Herdaimgunes · 26 Ekim 2020

mellifluous .!.:
tek diyebileceğim acısı azalacak. bugün dayanabilirseniz yarın daha az acıtacak bunu söyleyebilirim. 1.dereceden bir yakını aniden kaybetmek çok zor bunu biliyorum ama bir şekilde toparlanacaksınız. ha unutacaksınız demiyorum asla, özellikle dönem dönem o acıyı hep yaşayacaksınız ama bu şekilde hissettirmeyecek her zaman.

Yaşayanlar böyle söylüyor ama kabullenmesi evresi cok zormuş

Herdaimgunes · 26 Ekim 2020

plasticwoman .!.:
Geçmiş olsun bi yakınımız aynı oldu hemde epey kilosu vardı, bitkisel hayatta çıkmaz dediler ama iyileşti hatta geçenlerde karşılaştık eskisi gibiydi. Doktorlar bile umutsuzdu ama yaşayacak günü varmış. Belki babanın da vardır dua et başka ne gelir elden. Ben de babamı 11 sene önce kaybettim koskoca 11 sene ama yeri geliyor 1 ay gibi, 1 gün önce gibi acısı insan alışıyor unutmuyor da, zamanla dayanılır hale geliyor öyle diyeyim hepimiz yaşayacağız bu durumu kalp krizinde de acı çekmiyorlarmış ben çok araştırdım sen kalbini ferag tut dua et, inşallah yaşayacak günü vardır döner babacığın

Amin insallah ümit hep bir yanında insanın

Herdaimgunes · 26 Ekim 2020

nur35nur .!.:
Böyle acılar hıc dinmiyor sadece zamanla alışılıyor.
Ben anne baba ve erkek kardeşimi 1999 depreminde kaybettim. Ve geçen yıl 4 Kasımda canım herşeyim kızkardeşimi kanserden 3 ay içinde kaybettim. Dayanamam diyorsun zamanla alışıyorsun acıya. Hiçbirşey de eskisi gibi olmuyor. Büyük acılar yaşadım ve sadece onlar için hayirlar yapmaya çalışıyorum ve bir gün aynı ölümü ben de yaşayacağım onlara kavuşacağım diye umut ediyorum.
Mesela bugün anne ve babamın evlilik yıldönümleri. Halbuki 21 yıldır yoklar. Ben yine de minik pasta alır kutlarım onlar var gibi. Hissederler belki diye...

Ah ne güzel evlat bırakmıslar geride

alışıyorsun ama o acı hep hatırlanıyor

Sevdiklerimizin acısına nasıl dayanırız?

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Guru

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Guru

Guru

Hayat kısa, kuşlar uçuyor...

Nirvana

Guru

Güzel haberler geliyor🥳

Guru

Guru

Guru

Benzer Konular