Sevdiklerimizin acısına nasıl dayanırız?

O koku burnunuzda, içinizde hep kalıyor...
Büyük acılar bunlar herkes farklı şekillerde yaşıyor ama ortak olan alışmak...
Babamın kokusunu hiç unutmadım, anneminkini de ...
Allahım şifa versin, nefes aldıkça umut var
İnşallah ümidini kaybedemiyor insan aklımdan biran çıkmıyor hep dua ediyorum
 
Babam vefat etiiğinde oturduk konuşuyoruz ailemle birlkte,bir anda gülmeye başlayınca ne oluyor bize dedim.
Şimdi birisi duysa evden cenaze çıktı kahkaha sesleri gelitor derler diye düşündüm.
Sonra yengem dedi ki bana,gülmek ağlamanın kardeşidir dedi.
Yani toprağa veriyoruz eve gelip hayata kaldığımız yerden devam ediyoruz işte.
Hayatın kanunu bu ..
Değil mi... bizim içinde bundan farklısı olmayacak diye düşünüyorum ne acı ama olması gerekende bu galiba yoksa insan nasıl dayanır bilemiyorum. Yoğun bakıma ilk alındığı gece herkes dısarda bekledi sonra evlerine gittiler ertesi gün kalktık çay falan içtik oturduk babamın ekmeği babamın çayı diye diye ağlayarak içtik çok zoruma gidiyor orda öylece tek başına
 
Öncelikle kabullenmekle baslamak gerekiyo babami kaybedeli 6 yıl olucak 24 kasimda eskisi gibi degil acisi.. Ben onun hastalığı ve ölümüyle agir depresyon ilaclari kullandım kapidan dışarı adim atamadim doktor kontrollerine zar zor gittim uzun sure antidepresan tedavisi gördüm emdr terapisi aldim cok zor geçti ama alıştım mecburdum mecburuz hepimizin başına gelicek dayanamam derdim ama dayandım tek ilaci zaman..hamileydim 41 gun once 4 aylik kiizimi suyu bitmesi sonucu kaybettim.. Ilk günler yine dayanamam ölürüm dedim ama mecburuz dayanmaya dua edip tevekkül etmekten baska care yok..
Rabbim sizede yardım etsin her acı zormuş yavrunuzla cennette kavuşursunuz inşallah
 
Yazıyorum hep babama WhatsApp tan. Okuyamadigini biliyorum telefon zaten kardesimde... Ama içimdeki ses okusun bir gün istediği için yazıyorum.. hatta geçen resim yolladım ben annem kız kardeşim olduğumuz... Çok özledim çok... Aradan baba nasılsın ya desem azıcık sakalassam... Allah'ım ne olur yaşayalım o günleri... İnşallah iyi olurlar ..
İnşallah canım bütün hastalarımıza şifa diliyorum sürekli. Allah ol derse olur beklemekten başka keşke birşey yapabilseydik 🥺
 
Allah babaniza şifa versin inşallah Allahtan ümit kesilmez.Diger arkadaşlarında ölmüşleride nurlar icinde uyusun.Korkudan alt ıslatildigina değinilmiş ama benim bildigim ölüm anında kaslar kendini biraktigi için oluyor o alt ıslatma.Korkmadıklarini bilmek sizler için teselli olur diye açıklamak istedim.
Teşekkür ederim
 
Babam vefat etiiğinde oturduk konuşuyoruz ailemle birlkte,bir anda gülmeye başlayınca ne oluyor bize dedim.
Şimdi birisi duysa evden cenaze çıktı kahkaha sesleri gelitor derler diye düşündüm.
Sonra yengem dedi ki bana,gülmek ağlamanın kardeşidir dedi.
Yani toprağa veriyoruz eve gelip hayata kaldığımız yerden devam ediyoruz işte.
Hayatın kanunu bu ..
Hayata kaldigin yerden devam edilmiyor malesef. Insanın kalbine o acı çöküyor. Ve hıc gitmiyor. Eskisi gibi olmuyor hiçbirşey. Ansızın aklına geliyor mezardaki canın... Acıyla yaşamaya alışmak başlıyor.
 
Allah sabrını veriyor herhalde çekenler daha iyi bilir. Beynimiz acıları unutmaya elverişli olmasa ne olurduk? Çeke çeke geçiyor böyle şeyler. İlk zamanlar hep acı :(
 
Değil mi... bizim içinde bundan farklısı olmayacak diye düşünüyorum ne acı ama olması gerekende bu galiba yoksa insan nasıl dayanır bilemiyorum. Yoğun bakıma ilk alındığı gece herkes dısarda bekledi sonra evlerine gittiler ertesi gün kalktık çay falan içtik oturduk babamın ekmeği babamın çayı diye diye ağlayarak içtik çok zoruma gidiyor orda öylece tek başına
Ben annemide 6 ay önce kaybettim,sağlığı iyi değildi uzun süre hastanede yattı.
En son palyatif denilen birime yatırdılar nedirbilmiyorum bile,dr açıkladı bize hastaların son dönemlerini iyi geçirecekleri bir yer dedi.Meğerse sona doğru hazırlıkmış ,iyileşen hastalarda oluyormuş burada.
Demem o ki,ben kendimi hazırlamıştım buna biliyordum iyi olmayacağını sanmayın ki acımazısca olacak ama malum sona gelindiğini biliyorduk.
Çünkü çok sıkıntısı acısı vardı,inşallah babanızda bir an önce sağlığına kavuşup sizlere evinize gelir .

Hayata kaldigin yerden devam edilmiyor malesef. Insanın kalbine o acı çöküyor. Ve hıc gitmiyor. Eskisi gibi olmuyor hiçbirşey. Ansızın aklına geliyor mezardaki canın... Acıyla yaşamaya alışmak başlıyor.
Siz yada bizler istemesinizde maalesef hayat devam edecek yine,yoksa bu acıyla üzüntüyle yaşamak inanın çok zor olur.İçimizden gidiyormu özlemleri asla gitmiyor gözünüzün önüne geliyor her karesi.
Acı evet hep kalacak içimizde ama kendimizi bırakırsak yaşam çok zorlanır bizler için.
 
Back
X