-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
severek ayrılanlar... ayrılmak zorunda kalanlar
- Konu Sahibi ofy
- Başlangıç Tarihi
- 31 Ocak 2013
- 223
- 26
- 48
Ben varım. Ben severek ayrıldım karşımdakini bilmiyorum ama. Tam "evet buldum bu hayatımın aşkı" dediğim anda erkek arkadaşımın ailesi yurt dışına taşındı ve o da Türkiye yerine refah düzeyi daha yüksek bir ülkede yaşamayı seçip Türkiye'den taşındı. 2 yıldır beraberdik ciddiye giden bir ilişkiydi ama olmadı kısmet..
- 15 Mayıs 2013
- 136
- 7
- 38
severek ayrılmak diye birşey yoktur sen seviyorsundur. onun da aynı şekilde sevdiğini sanıyorsundur. çocukluğumdan beri sevdiğim ilk aşkım olan adam benim yerime gidip başka bir kızı seçti. üstelik öyle sevdiğini söylüyordu ki: o zaman ünv deydik gün içinde derste gözü dalıp hayallerimi gördüğünü söylerdi. hepsi yalandı birbirimizle gözümüzü açmış olmamıza rağmen. sevse bırkmazdı. severek ayrılmak diye birsey olmaz seven bırakmaz. mutlaka bir yolunu bulur zaten canım
- 3 Kasım 2013
- 1.789
- 371
- 363
Doğru diyorsunda kader denen şey de var ama, istersen aşkından öl, yukarıdaki yazmamissa sana, boşşş....
- 18 Nisan 2015
- 9
- 1
- 1
Bende severek ayrılanlar kervanına bir hafta önce girmiş oldum. Bu forumda benimle aynı durumda bulunmuş bir çok arkadaşın olduğunu görünce yalnız olmadığımı görüp biraz da olsa iyi hissettim kendimi.
5 sene önce başımdan başarısız bir evlilik geçti malesef , ailemin yanına döndükten sonra eğitim için ingiltereye gittiğim sıra orada yaşayan erkek arkadasımla tanıştım. Kısa bir süre içinde arkadaşlığımız aşka dönüştü. o zamandan bu zamana çok mutlu olduğumuz 3 sene geçti. Tarif edilemez bir bağ kuruldu aramızda. Aşk, arkadaşlık, dostuk... herşey vardı içinde.
1.5 sene önce annesi beni tanıyor ve seviyor olmasına rağmen aniden evlilik kararımıza karşı çıkmaya başladı. Karşı çıkışı o kadar şiddetliydi ki oğlunu reddetme aşamasına geldi durum. Annesinin karşı koyma sebebleri şöyle; evlenmiş boşanmış olmam, ingiltereden döndükten sonra tekrar işe giremem, benim küçük bir üniversiteden mezun olmam ve erkek arkadaşımın ingiltereden yüksek mühendis olması, benden bir yaş küçük olması ve onların alevi benimse sünni olmam( daha az önemli olanları yazmıyorum bile). Bunları duyunca dünyam başıma yıkıldı. Gururum yıkıldı. Haftalarca ağladım.Ne ben ne de ailem bu tutumu hakedecek insanlar değiliz. Onlarla kendi ailemi karşılaştırsam bende onları beğenmeyip eleştirecek onlarca olumsuzluk çıkartabilirdim ama bunu yapmadım. Erkek arkadaşım muhteşem bir çaba gösterdi, uzun bir süre ailesiyle görüşmedi. birbirlerini reddettiklerini bile söylediler...bu süreç içinde bende sevgilimde çok yıprandık. birbirimizden vazgeçemiyorduk ama bir türlüde evlenemiyorduk. çok uzatıp okuyanı sıkmak istemiyorum o yüzden neticeye gelicem. Bir hafta önce en kıymetlim dediğim kişiyi bırakmak zorunda kaldım. onu küstürdüm kendime. İçim kan ağlıyor ama en doğru kararın bu olduğunu her geçen gün anlıyorum sanırım. bende diğer arkadaşların söylediği gibi bir daha böyle biriyle karşılaşamayacakmışım gibi hissedip üzülüyorum. kendisi hala İngilterede yaşıyor bense Türkiyede , onunla karşılaşma şansım neredeyse sıfır. onu göremeyecek olsamda Yüce Rabbimden dileğim hep sağlıklı ve mutlu kalması olacaktır. Yolun hep açık olsun benim canım sevdiğim..
yakın çevremde herkes duygusal yaklaştığı için ayrılmakla iyi yaptığımı söylüyorlar. Benim yerimde olupta farklı bir yol izlerdim diyen var mıdır merak ediyorum...
5 sene önce başımdan başarısız bir evlilik geçti malesef , ailemin yanına döndükten sonra eğitim için ingiltereye gittiğim sıra orada yaşayan erkek arkadasımla tanıştım. Kısa bir süre içinde arkadaşlığımız aşka dönüştü. o zamandan bu zamana çok mutlu olduğumuz 3 sene geçti. Tarif edilemez bir bağ kuruldu aramızda. Aşk, arkadaşlık, dostuk... herşey vardı içinde.
1.5 sene önce annesi beni tanıyor ve seviyor olmasına rağmen aniden evlilik kararımıza karşı çıkmaya başladı. Karşı çıkışı o kadar şiddetliydi ki oğlunu reddetme aşamasına geldi durum. Annesinin karşı koyma sebebleri şöyle; evlenmiş boşanmış olmam, ingiltereden döndükten sonra tekrar işe giremem, benim küçük bir üniversiteden mezun olmam ve erkek arkadaşımın ingiltereden yüksek mühendis olması, benden bir yaş küçük olması ve onların alevi benimse sünni olmam( daha az önemli olanları yazmıyorum bile). Bunları duyunca dünyam başıma yıkıldı. Gururum yıkıldı. Haftalarca ağladım.Ne ben ne de ailem bu tutumu hakedecek insanlar değiliz. Onlarla kendi ailemi karşılaştırsam bende onları beğenmeyip eleştirecek onlarca olumsuzluk çıkartabilirdim ama bunu yapmadım. Erkek arkadaşım muhteşem bir çaba gösterdi, uzun bir süre ailesiyle görüşmedi. birbirlerini reddettiklerini bile söylediler...bu süreç içinde bende sevgilimde çok yıprandık. birbirimizden vazgeçemiyorduk ama bir türlüde evlenemiyorduk. çok uzatıp okuyanı sıkmak istemiyorum o yüzden neticeye gelicem. Bir hafta önce en kıymetlim dediğim kişiyi bırakmak zorunda kaldım. onu küstürdüm kendime. İçim kan ağlıyor ama en doğru kararın bu olduğunu her geçen gün anlıyorum sanırım. bende diğer arkadaşların söylediği gibi bir daha böyle biriyle karşılaşamayacakmışım gibi hissedip üzülüyorum. kendisi hala İngilterede yaşıyor bense Türkiyede , onunla karşılaşma şansım neredeyse sıfır. onu göremeyecek olsamda Yüce Rabbimden dileğim hep sağlıklı ve mutlu kalması olacaktır. Yolun hep açık olsun benim canım sevdiğim..
yakın çevremde herkes duygusal yaklaştığı için ayrılmakla iyi yaptığımı söylüyorlar. Benim yerimde olupta farklı bir yol izlerdim diyen var mıdır merak ediyorum...
- 19 Mart 2015
- 74
- 6
- 1
- 35
- 22 Mayıs 2008
- 309
- 124
- 323
