Kızlar merak edenleriniz vardır belki, pazar günleri kv kahvaltıya gider tüm günü birlikte geçirirdik. Bu ayrılık sürecinden beri oğlumu gönderiyordum ben gitmiyordum. Bu pazar (2 gün önce) eşim ısrar etti sende gel birlikte olalım falan diye, oğlumda hasta yanında olayım hemde kv, görümcenin bir suçu yok beni hep çağırıyorlar sağolsun çok üzüldüler zaten, daha fazla üzülmesinler diye kabul ettim gittim.
Gün boyu birbirimizle pek ilgilenmedik yalan yok. Bikaç özlem dolu bakış, laf atma dışında. Aynı Akşam oğluma şurup vs bişeyler almak için eşimle çıktık dışarı. O kdr uzun zaman sonra başbaşa kalmışız ki onu farkettik. Toplu taşımayla 5-10 dk lık mesafede eskilerden, şarkılardan, bir sürü şeyden bahsettik. Elimi sımsıkı tuttu. Beni sevdiğini söyledi, sarıldı. Bunlar çok uzun zamandır bu kdr hissiyatlı değildi aramızda.
O gece kv dede kaldık oğlumla birlikte. Ertesi gün eşim ben oğlum kaldık evde. Durumunu ne hissetiğini herşeyi anlattı ellerimi tutarak.
Aslında ayrılmak istemedğini bizi çok sevdiğini ama ya bişey olur yine kendımı kaybeder hakim olamazsam o zaman sende oğlumda bitersiniz dedi. Bu düşünce beni mahvediyo dedi. Bir yandanda senin kontrolüne bırakmayı istiyorum herşeyi. Ben birşey yapacaksam bile senin haberin olsun. O zaman yaptığım şey kazanma hırsı vb gibi durum olmaz sadece maç izlemek gibi bir eğlence olur dedi. Ben bunu baştan yapabilirdim ama çok kötü batmıştım ve kazanmaktan başka çarem yoktu dedi. Ortaya çıkacağını bile bile Sana söylemeye birtürlü cesaret edemedim dedi.
Şuan işsizim borcum var bu borc 1-2 ayla kapanmayacak dedi. Sabırlı olabilecekmisin dedi. Eve döndüğümde giderlere katkım olmayacak belkide dedi. Alacağı maaş belkide sadece kendi ödemelerini yapacak şuan bilemiyoruz. ( beni tanıdığı için , sabırsız ve sinirliyim) yani eve dönüp 2 gün iyi olup 3. Gün eski günlere dönmememiz lazım dedi. Senin hiçbir suçun yok ama yardım etmen lazım dedi. Etmeyeceğini düşündüğüm için adım atamadım birşey yapamadım dedi.
Mesela şuan çalışmadığı için annesinin hattı üzerinden telefon alıp satıp kredi borcuna yatırması gerekiyo. Yoksa banka borcun tamamını isteyecek. Şuan evde olsaydım birbirimizi yiyor olacaktık dedi.
Bide ailem kısmı var. Dediğiniz gibi utanıyorum dedi, hiçnişey eskisi gibi olmayacak gibi düşünüyorum sonrada insanlar neleri affedip unutuyorlar ben adım atıp herşeyi düzeltirsem herşey düzelir diye düşünüyorum dedi. Daha çok genciz kendini bırakma diye telkin ediyorum kendimi dedi.
Durum böyle kızlar. Bir aksilik yaşamazsam pazartesi işbaşı yapıyorum ben. Oda iş bulursa terapistle ve kendi düzelme isteğiyle birşeyler yoluna girebilir sanki.
Hala biraz zamana ihtiyacımız var gibi.
Sizler neler düşünüyorsunuz?