Merhabalar. Başlıkta belirttiğim üzere bende ilgi açlığı var. Küçükken ilgisiz kaldığım zamanlarım oldu. Açlığımın üzerinde bunun etkili olduğunu araştırmalarım sonucu öğrendim. Günlük hayattaki tepkilerim şöyle gelişmekte: birinden beklemediğim anlarda ilgi gördüğümde ben de ona bağlanıveriyorum. Üstümden bu ilgisini çekmesin istiyorum. Bu enerjiyi yakaladığımda kaybetmemek için çok şey yapabiliyorum. Benim adım atarak bir şeyler başlattığım kişilerde bu olmuyor. Ummadığım anda, sıkıntılı hissettiğim zamanda süpriz hediye gibi çıkan kişilere tutuluyorum.
Yorumlarınızı bekliyorum. Bu durum normal diyebilirsiniz ancak ben çabucak bağlanıyorum ve aynı ilgiyi göremeyince asabileşiyor, kızgın yaramaz küçük kız çocuğu gibi oluyorum. Etafıma bunu yansıtıyorum. Boşlukta kalma, havada asılı gibi olma durumuna katlanamıyorum. Ruhum daralıyor.
Her insan ilgiyi sever,sizinki biraz aşırı sanırım.Mesela ben de bahsettiğiniz umulmadık ilgiden başta hoşlanırım ardından soğurum.
Ama her ilgiyi farklı algılamamak gerekiyor işte.Kimi zaman kısa süreli olabilir o ilgi,kimi zaman uzun.Bunun farkına varmanız gerekiyor artık.Biri size ilgi gösterince sonsuza kadar böyle gidecek diye bir şey yok.
Bunu kendime her an söylüyorum. Sevgi gördüğünde gitme hemen diyorum. Olmuyor. Bir bakıyorum tabanlarımı vura vura koşmuşum. İlgiyi göremeyince de kendime küsmüşüm, etrafıma küsmüşüm. Suçu bende aramışım. Kendimi yenilemeye çalışmışım. Böylesi çok zor inanın ki.
Bunu kendime her an söylüyorum. Sevgi gördüğünde gitme hemen diyorum. Olmuyor. Bir bakıyorum tabanlarımı vura vura koşmuşum. İlgiyi göremeyince de kendime küsmüşüm, etrafıma küsmüşüm. Suçu bende aramışım. Kendimi yenilemeye çalışmışım. Böylesi çok zor inanın ki.
Her insan ilgiyi sever,sizinki biraz aşırı sanırım.Mesela ben de bahsettiğiniz umulmadık ilgiden başta hoşlanırım ardından soğurum.
Ama her ilgiyi farklı algılamamak gerekiyor işte.Kimi zaman kısa süreli olabilir o ilgi,kimi zaman uzun.Bunun farkına varmanız gerekiyor artık.Biri size ilgi gösterince sonsuza kadar böyle gidecek diye bir şey yok.
Elbette ki yok. Duygular zamanla değişir. Artabilir de azalabilir de. Ben azalmasını hazmedemiyorum. Üstün kişi miyim, çok mu harikayım da reddedilemem? Asla! Ama olmuyor. İlk baştaki o tutkulu bakış kalbimde öyle yer ediyor ki o tutku gidemez diyorum ateşlemeye çalışıyorum. Nereye kadar? Yoruluyorum ben. Çok yoruluyorum.
Teşekkür ederim. Umarım bunu aşarım. Bir yanım sevgiye doy zaten mutluluğa varacaksın dese de diğer yanım da bu normal değil destek al diyor. Hem desteğimi alıp hem de ruhumun boşluklarını doldurmam çok iyi gelecek bana.
Kendinizi gercekten seviyor musunuz?
Cevabinizi buraya yazmaniz gerekmez, gozlemledigim kadariyla sizin durumunuzdaki kisilerin temel sorunu aslinda buymus gibi geliyor bana...
Neyse, benim onerim, imkaniniz varsa kopek besleyebilirsiniz, belki onlarin muths bagliligi ve sevgisi bir noktada size de iyi gelebilir size diye dusundum, bu onerim de gozleme dayaniyor...
Kendinizi gercekten seviyor musunuz?
Cevabinizi buraya yazmaniz gerekmez, gozlemledigim kadariyla sizin durumunuzdaki kisilerin temel sorunu aslinda buymus gibi geliyor bana...
Neyse, benim onerim, imkaniniz varsa kopek besleyebilirsiniz, belki onlarin muths bagliligi ve sevgisi bir noktada size de iyi gelebilir size diye dusundum, bu onerim de gozleme dayaniyor...
Öneri için teşekkürler :) açıkça yazabilirim sorun yok bazen aşırı seviyorum kendimi, bazen ise çok değersizleşiyorum gözümde. İki uçlu durum.
Hayvan beslemek hoşuma gider. Kuş besleyebilirim köpek için maalesef evim uygun değil.