Çok düşündüm aslında yazmalı mıyım yazmamalı mıyım diye ama içimde daha fazla tutarsam bu işin sonu kötü olucak , farkettim artık bunu.. Kimseye dönüpte ben bunları duydum ailemden ailem bana bu sözleri yakıştırdı diyemiyorum . İnsanların önünde rencide etmek istemiyorum amaaa...
Kızlar 20 yaşındayım . Kendimi bildim bileli ailemle 1 barışık kaldıysak ,3 kavgalıydık . Taa ki 1 ay öncesine kadar.. Hiç bir sorun yoktu 1 ay öncesinde ben onların istediği gibi üni.e hazırlanmak için dershaneye gıkımı çıkarmadan gidiyodum çünkü . Ne zaman ki gitmek istemediğimi söyledim ve olan oldu yine . Ağır ve haketmediğim sözlerle karşılaştım . Evet daha öncede duymuştum ama bu seferkiler çok derinden yaraladı beni . 1 aydır zorunlu olmadığım sürece tek kelime etmiyorum anne ve babamla . Beni umurmamıyormuş gibi davranmaya çalışıyorlar ben yokken odada kahkahkihkih herkezin keyfi yerinde ben geldiğimde sus pus veya kardeşimide alıp gezmeğe gitmeler , alışverişe çıkmalar vs vs... daha bir çok şey . ama farkında değiller ki gün geçtikçe daha çok kopuyorum onlardan . Artık yaptıkları her hareket batar oldu bana . Önceden komik gelen şeyler şimdi çok saçma ve gereksiz geliyor . Sanırım fazlasıyla kırıldım , yıprandım . şimdiye kadar ne istediysem kuşkusuz ' Hayır ' cevabını aldım . ama bende zamanla öyle yada böyle zarar görüceğimi bilsem bile sonunda dediğimi yaptırdım .
Yazın nişanlanmayı düşünüyorum . Ve yine hayır cevabını alıcam biliyorum. Ama artık kendi ailemi kurmak sevdiğimle beraber olmak istiyorum . Yinede ne yapmalıyım bilmiyorum.. Kararımın sonuna kadar arkasında durmak ve bir an önce tek odada geçirdiğim yaşantımdan kurtulmak istiyorum . Zaten bulunduğumuz şehride sevmiyorum . Arkadaş çevremide ailem zamanla yok etti zaten görüştügüm yalnızca 4 - 5 kişi var onlarında 3 ü üni.de anca tatillerde geliyorlar . Birde ailem böyleyken daha da durmamı gerektiren bir konu göremiyorum. Ailem , çevresinde çok sevilir aslında ikiside öğretmen çünkü . Ama ne yazık ki özünü kaybedince insan eğitim seviyesinin bir önemi kalmıyormuş bunu kendi ailemde anladım.. Ne yapmalı ne etmeli yardımınıza ihtiyacım var dertleşmeye artık psikolojim bozulmaya başladı.. yardım edin
Kızlar 20 yaşındayım . Kendimi bildim bileli ailemle 1 barışık kaldıysak ,3 kavgalıydık . Taa ki 1 ay öncesine kadar.. Hiç bir sorun yoktu 1 ay öncesinde ben onların istediği gibi üni.e hazırlanmak için dershaneye gıkımı çıkarmadan gidiyodum çünkü . Ne zaman ki gitmek istemediğimi söyledim ve olan oldu yine . Ağır ve haketmediğim sözlerle karşılaştım . Evet daha öncede duymuştum ama bu seferkiler çok derinden yaraladı beni . 1 aydır zorunlu olmadığım sürece tek kelime etmiyorum anne ve babamla . Beni umurmamıyormuş gibi davranmaya çalışıyorlar ben yokken odada kahkahkihkih herkezin keyfi yerinde ben geldiğimde sus pus veya kardeşimide alıp gezmeğe gitmeler , alışverişe çıkmalar vs vs... daha bir çok şey . ama farkında değiller ki gün geçtikçe daha çok kopuyorum onlardan . Artık yaptıkları her hareket batar oldu bana . Önceden komik gelen şeyler şimdi çok saçma ve gereksiz geliyor . Sanırım fazlasıyla kırıldım , yıprandım . şimdiye kadar ne istediysem kuşkusuz ' Hayır ' cevabını aldım . ama bende zamanla öyle yada böyle zarar görüceğimi bilsem bile sonunda dediğimi yaptırdım .
Yazın nişanlanmayı düşünüyorum . Ve yine hayır cevabını alıcam biliyorum. Ama artık kendi ailemi kurmak sevdiğimle beraber olmak istiyorum . Yinede ne yapmalıyım bilmiyorum.. Kararımın sonuna kadar arkasında durmak ve bir an önce tek odada geçirdiğim yaşantımdan kurtulmak istiyorum . Zaten bulunduğumuz şehride sevmiyorum . Arkadaş çevremide ailem zamanla yok etti zaten görüştügüm yalnızca 4 - 5 kişi var onlarında 3 ü üni.de anca tatillerde geliyorlar . Birde ailem böyleyken daha da durmamı gerektiren bir konu göremiyorum. Ailem , çevresinde çok sevilir aslında ikiside öğretmen çünkü . Ama ne yazık ki özünü kaybedince insan eğitim seviyesinin bir önemi kalmıyormuş bunu kendi ailemde anladım.. Ne yapmalı ne etmeli yardımınıza ihtiyacım var dertleşmeye artık psikolojim bozulmaya başladı.. yardım edin