İyi günler hanımlar, konum bazılarına saçma gelecek ama içimi dökmek istedim.
Ben 21 yaşında, çok iyi bir üniversitede iyi bir bölümde okuyan bi kızım erkek arkadaşımla 18 yaşından beri beraberiz ve onu çok seviyorum ama beni rahatsız eden bir şeyler var kendime bile itiraf edemiyordum çünkü düşüncelerimden daha rahatsız oluyorum..
Erkek arkadaşım orta halli bir üniversitede iibf okuyor tamam bu olabilir tabiiki ama hiçbir şeye hevesi yok, staj yap diyorum yapmıyor ortalaması zaten 2 bile değil onun iyiliği için bir sürü fırsat araştırıp önüne koyuyorum faydalansın diye ama umurunda değil yaparız bir şeyler rızkı veren Allah diyip duruyor haklı ama çıldırıyorum!
Kuran'da çalışmak ile ilgili o kadar şey varken böyle argümanlarla gelmesi...
Geleceğim için çok çalışıyorum, ortalamam 3.80 in üzerinde ve Erasmus yapmak istiyorum akademisyen olmak istiyorum ona bile karşı! Neymiş Erasmus'a giden kızlar şeymiş yollamazmış!
İyi bir insan olması yetmiyor bazen kızlar ama gerçekten seviyorum ve pes etmiyorum.
Böyle düşününce kendimi materyalist iğrenç biri gibi hissediyorum ve suçluluk duyuyorum. Ama her kadın gibi ben de yanımda güçlü, çalışkan ve zeki bir erkek görmek isterim. Üniversiteden tanışmak isteyen birileri oldu, reddettim çünkü birbirimize sadığız gerçekten öyle bir niyetim yok sadece nasıl aşacağım bilemiyorum kusuruma bakmayın saçmaladım biraz sanırım
