- 4 Ekim 2012
- 17.363
- 34.235
- 798
Sevgili günlük… çocukları yalnız büyütmekten mütevellit kronik yorgunum. Yıllar üstüme çöktü sanki. Çocuklarıma karşı çok tahammülsüz oldum. Her gün sabahtan akşama kadar evde tek başıma yatabilmenin hayalini kuruyorum. Geceleri deliksiz verimli uykularım yok. Özellikle küçük kızıma bağırdığım günler çok üzülüyorum sonradan. Bugün xlerin yanında aşağıladım mı, keşke öyle demeseydim gibi pişmanlıklar yaşıyorum. Allahım kolaylaştır diye dualar ediyorum
aklima bisey gelmiyor. Gezmekmis, alisveris yapmakmis, baska ülkelere gitmekmis, arkadaşlarla buluşup sohbet muhabbet etmekmiş, hicbiri…
