-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Popüler Konu Sevgili günlük...
- Konu Sahibi Kazen
- Başlangıç Tarihi
- 24 Mayıs 2008
- 3.724
- 5.943
- 683
Günlük merhaba 
arada bir sana yazma ihtiyacım sürüyor ama artık daha az . Çünkü öyle bir yoğunluğun içindeyim ki düşünecek zamanım kalmıyor .
Hayatımdaki en büyük sağlık imtihanı ile karşı karşıyayım günlük ama kötü düşünmüyorum çünkü oğlum var .
Onun için sağlıklı bir anne olacağım , gücümü tüketmeyeceğim ama bunu yaparken de duygularımı bastırmayacağım.
Anladım ki ağlamak , içindekileri dışa vurmak güçsüzlük değilmiş bizim toplumda hiç kabul görmeyen öfke kontrol yöntemleriymis.
Kendimi yatağa bırakmak ne kadar iyi geliyor bilsen.. ihtiyacın olursa kullan günlük sende :)
Mutsuz değilim be günlük . Herkesin bir derman arayışı var biliyorum .
Rabbim bana yakın biliyorum .
Bir kez daha imtihandan geçmiştim hem oğlum on iki günlüktü o zaman . Saç telini ayırıp parmaklarımla severken ağlardım o annesiz ne yapar diye ... ama yanında kaldım işte
Ve yine yeniden böyle olacağını biliyorum ben yine oğlumun yanında kalacağım bu sefer ölümcül bir hastalık değil zaten ama yaşarken insanın tüm enerjisini çeken de bir durum .
Hastalık bile demek istemiyorum aslında eskiden sifahane derlerdi hastanelere .
Ben yine şifamı bulacağım rabbime sığınıp .
Gücüm tükenirse dua ile yeniden umut olacağım . Oğlumun o küçücük anlını , yanaklarını , ellerini öpünce kaldığım yerden devam ederim zaten.
Galiba eski benin yasını tutup bitirebildim belki de anne olduktan sonra dibe vurmayı sevmedim .
arada bir sana yazma ihtiyacım sürüyor ama artık daha az . Çünkü öyle bir yoğunluğun içindeyim ki düşünecek zamanım kalmıyor .Hayatımdaki en büyük sağlık imtihanı ile karşı karşıyayım günlük ama kötü düşünmüyorum çünkü oğlum var .
Onun için sağlıklı bir anne olacağım , gücümü tüketmeyeceğim ama bunu yaparken de duygularımı bastırmayacağım.
Anladım ki ağlamak , içindekileri dışa vurmak güçsüzlük değilmiş bizim toplumda hiç kabul görmeyen öfke kontrol yöntemleriymis.
Kendimi yatağa bırakmak ne kadar iyi geliyor bilsen.. ihtiyacın olursa kullan günlük sende :)
Mutsuz değilim be günlük . Herkesin bir derman arayışı var biliyorum .
Rabbim bana yakın biliyorum .
Bir kez daha imtihandan geçmiştim hem oğlum on iki günlüktü o zaman . Saç telini ayırıp parmaklarımla severken ağlardım o annesiz ne yapar diye ... ama yanında kaldım işte
Ve yine yeniden böyle olacağını biliyorum ben yine oğlumun yanında kalacağım bu sefer ölümcül bir hastalık değil zaten ama yaşarken insanın tüm enerjisini çeken de bir durum .
Hastalık bile demek istemiyorum aslında eskiden sifahane derlerdi hastanelere .
Ben yine şifamı bulacağım rabbime sığınıp .
Gücüm tükenirse dua ile yeniden umut olacağım . Oğlumun o küçücük anlını , yanaklarını , ellerini öpünce kaldığım yerden devam ederim zaten.
Galiba eski benin yasını tutup bitirebildim belki de anne olduktan sonra dibe vurmayı sevmedim .
- 15 Mart 2019
- 1.293
- 4.078
- 133
Sevgili günlük,
Ne çocukluğumu doya doya yaşadım ne gençliğimi nede suanki hayatımı…
Daha 4-5 yaşlarındaydım annem beni karşısına alır yaşadığı üzüntülerini sıkıntılarını bana anlatırdı, hep onun için üzülürdüm, onu yalnız bırakmak istemezdim… aradan yıllar geçti hala annemin dertleri bitmedi.
Bu ara neredeyse torun sahibi olacak yaştayım…
Babam desen aşırı derecede zor biri, onunla hemen hemen hiç konuşulmuyor, çoğu şeyi yanlış anlıyor, onunla konuşurken dikkat etmem gerekiyor çünki aşırı alıngan küsmeye hazır, aşırı negatif, hatta bazı zaman “nolduki şimdi niye babam böyle davranıyor, bişey demedik bişey yapmadıkki” diyip şaşırıp kalıyoruz, kimbilir neye alınmış oluyor…
onun bu hali tavrı bizide etkiliyor ister istemez insanın modu düşüyor. Çok küfür ediyor ağır laflar söylüyor birtek o herşeyi biliyor …
Böyle bagıra bagıra yeterrr artık yeterrr demeyi çok isterdim ama yapamıyorum…
Sanki onlar çocuk biz büyüğüz.
Hadi anne babamı seçemedim koca kişisine ne demeli? ..ah ah
Çok çok doluyum çok yoruldum artık.
Ne çocukluğumu doya doya yaşadım ne gençliğimi nede suanki hayatımı…
Daha 4-5 yaşlarındaydım annem beni karşısına alır yaşadığı üzüntülerini sıkıntılarını bana anlatırdı, hep onun için üzülürdüm, onu yalnız bırakmak istemezdim… aradan yıllar geçti hala annemin dertleri bitmedi.
Bu ara neredeyse torun sahibi olacak yaştayım…
Babam desen aşırı derecede zor biri, onunla hemen hemen hiç konuşulmuyor, çoğu şeyi yanlış anlıyor, onunla konuşurken dikkat etmem gerekiyor çünki aşırı alıngan küsmeye hazır, aşırı negatif, hatta bazı zaman “nolduki şimdi niye babam böyle davranıyor, bişey demedik bişey yapmadıkki” diyip şaşırıp kalıyoruz, kimbilir neye alınmış oluyor…
onun bu hali tavrı bizide etkiliyor ister istemez insanın modu düşüyor. Çok küfür ediyor ağır laflar söylüyor birtek o herşeyi biliyor …
Böyle bagıra bagıra yeterrr artık yeterrr demeyi çok isterdim ama yapamıyorum…
Sanki onlar çocuk biz büyüğüz.
Hadi anne babamı seçemedim koca kişisine ne demeli? ..ah ah
Çok çok doluyum çok yoruldum artık.
Benzer Konular
