Sevgiliden ayrılamama

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

Lenochka .!.:

Kendinizi kullandirmaya devam etmis olursunuz. Daha cok gencsiniz. Kimler cikar karsiniza. Niye illa bu adam?

Genişletmek için tıkla...

ossllem .!.:

Narsiste maruz kalan kişi acaba ben miyim narsist diye sorgular. Çünkü size sorun bende değil sende dayatmasini yapıyor. Eleştirmiş,degersizlestirmis. Bağımlı olmuşsunuz. Tez zamanda kurtulun.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Anlamsız bir ilişkinin içindeyim arkadaşlar.
Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...

SomeKoyluProblems .!.:

Eki Görüntüle 3199640

Genişletmek için tıkla...

besnabredney .!.:

Ben mi narsist biriyim karşı mı bilemedim.
3 aydır beraberiz ama ilk buluşma da tanışma da birbirmize yükseldik diyebilirim ve ilk gün yola çıkma kararı aldık.
27 yaşındayım kendisi de 36 . Ben isim gereği İstanbul'a atandım. 8 aydır buradayım . Kendisi de yıllardır istanbul da.
Bitmek bilmeyen ailevi sorunları akraba sorunları iş sıkıntıları ve her sıkıntı olduğunda ufak dahi olsa köşeye itilen taraf ben. İhtiyacı hâlinde beni arar ihtiyaç olmadığı zaman köşene çekil bekle . Kendim sağlıkçıyim ailesinde sağlık problemi olursa beni yanında çağırır ailesinin içine kadar sokar ama başka derdi olursa aramaz sormaz köşende bekle der.
Keyif olarak hayatında bir sıkıntı yoksa günde 10 kez arar bir sıkıntısı varsa telefonu açmaz yazarsam ters konuşur.
Dalgalı denizin ortasında gibiyim kimi zaman dünyanın en mutlu insanı yapar kimi zaman hiç sevmemiş gibi .
Kimi zaman günaydın sevgilim yazar kimi zaman günaydın. Burada laflara takılma değil anlamsız soğuk savaşlarına kafayı çok yoruyorum. Çok kez de bekarsin evin var ailen şehir dışında konforun var o yüzden senle arkadaşlık kuruyorum der gelince sıcak yemek hazırliyorsun beni güzel karşılıyorsun. Ee sağlıkçı birisin beni ve ailemi de yüceltmek zorundasın der.
Bende de ayrılma fobisi oldu gibi . Ne yaparsa yapsın hiç bir şekilde ayrılma lafı dahi geçmesini istemiyorum. kendisine istemiyorum seni diyip 1 saat sonra yine ben yazıyorum. Sürekli irtibat halinde kalmak istiyorum bende bir türlü ayrilamiyorum.
Benim kendim de gördüğüm tek hata sürekli onla irtibatta kalmak kendimi geri çekemiyorum kendimi geri çektiğim zaman düzeliyor normalde ağzından güzel kelime çıkmayan normal de arayıp yazmayan kişi ben kendimi geri çekince seni seviyorum sana aşığım demeye başlıyor tabi ben hemen yelkenler suya.
Kendimi sanırım bu yaşıma kadar değersiz görmedim bu kadar. Bu kadar karanlıkta görmedim. Bu kadar önemsiz hissetmedim.
Ama ayrılma anksiyetesi gibi birşey yaşıyorum bağlıyım.
İstediği zaman gelir istediği zaman yazar ve neden böyle yapıyorsun dersem kiyamet kopar kısaca. Dışarı çıkmam yasak evde arkadaşlarla oturmam yasak ama kendi özgür
Ayrıl diyeceksiniz ama onuda basaramiyorum. Sanırım kendimden vazgeçmiş gibiyim.

Genişletmek için tıkla...