- 23 Mart 2025
- 27
- 13
- 3
- Konu Sahibi rosalindamiss
- #1
merhaba, buraya içimi kemiren ve zaman zaman kalp çarpıntılarıma sebep olan bir konuyu yazmak istiyorum. Umarım okur ve cevaplarsınız şimdiden teşekkür ederim.
Öncelikle ben baskıcı bir ailede yetiştim, 3 tane abim var, evin tek kızıyım ve son çocuğuyum. Sorun şu ki bizim ailemizde benim yaşımda (20) olup da açık bir şekilde erkeklerle arkadaşlık yapan sevgili olup flörtleşen biri yok. Kuzenlerim anca evlenmeyi düşünürlerse bunu anne babalarına söylerler. Çevrem geniştir gezmeyi severim, odamda kendime ait bir kitaplığım bile var ve ailem bunu biliyor. Bana saygı duyuyorlar, birçok konuda fikrimi söylüyorum dinliyorlar, babam bana güveniyor. Ancak bu güven biraz da toksik bir güven. Kendimi koruyacağımı ve kendi başıma bir şeyler yapabileceğimi düşünüyor ama asla sevgilim olacağını aklına bile getirmiyor. Bu çocukla 1 senedir tanışıyoruz Mart ayından beri her hafta buluşuyoruz. Onla buluşmaya gideceğim zamanlarda uzağa gidersek evden uzaklaşana kadar kalbim çarpıyor, kendimi tuhaf hissediyorum. Bazen evimizle aynı ilçede olan bir yerde oturup yemek yesek mesela geçen hafta, birden inanılmaz modum düşüyor kendimi hemen eve atmak istiyorum. Eve gidip odamın kapısını kapatıp yatağıma uzanınca derin bir oh çekiyorum. Aslında çocukla sadece geziyoruz, aramızda saf sevgi var ve beni çok seviyor,
öğrenci olmasına rağmen bir sürü hediyeler alıyor dışarıdayken bir poşet bile taşıtmıyor ve benle gerçekten de ciddi düşünüyor. Yan yanayken sürekli ellerimi saçlarımı öpüyor ben söylemesem dudağımdan öpmez onu da ben yaparım rahatsız etmek istemez. Ancak bunu ben aileme söyleyemiyorum. Sevgilim olduğunu onla dolaştığımı söylemiyorum. Sınava hazırlanıyorum 22 haziranda sınav. Ondan sonra şehirdışında okuyacağım rahatlayacağım. Biliyorum az kaldı ama bu çarpıntı hissi geçmiyor. Onunla buluşunca başlıyor uzaklaştıkça azalıyor sonra çarpıntı geçiyor. Eve gelmeye yakın saat ilerleyince ve eve yaklaştıkça inanılmaz modum düşüyor, bazen çok ağlamaklı oluyorum sanki inanılmaz yanlış bir şey yapıyormuşum gibi. Sadece mutlu olmak özgürce dolaşmak gezmek istiyorum. Bütün hafta evde ders çalışıyorum haftada 1 güne sevgilimi görüp sabah 10 Dan akşam 6-7 ye kadar beraber geziyoruz. Ailem sanırım beni erkek gibi görüyor. Alışveriş olunca babam anneme değil bana danışıyor. Ama gerçekten çok yoruldum, haftanın 1 günü baskısız, rahat, güzel bir gün geçirmek istiyorum o da olmuyor. Bu arada sevgilimle değil, onların da tanıdığı kız arkadaşlarımla gezeceğim diyorum bu da ayrı yük. Sanırım baskıcı aileler yalancı çocuklar doğuruyor ama inanın keşke bunları söylemek zorunda kalmasam. Sevgilim her şeyi biliyor bu arada ailemi vs.. az önce çarpıntım vardı chatgpt’ye bile yazdım üyelik aldım o derece. Ama yazdıkça çarpıntım geçti. Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, umarım gönlünüzden geçen bir düşünce bir tavsiyeniz varsa yazarsınız iyi ve sağlıklı günler diliyorum.
Öncelikle ben baskıcı bir ailede yetiştim, 3 tane abim var, evin tek kızıyım ve son çocuğuyum. Sorun şu ki bizim ailemizde benim yaşımda (20) olup da açık bir şekilde erkeklerle arkadaşlık yapan sevgili olup flörtleşen biri yok. Kuzenlerim anca evlenmeyi düşünürlerse bunu anne babalarına söylerler. Çevrem geniştir gezmeyi severim, odamda kendime ait bir kitaplığım bile var ve ailem bunu biliyor. Bana saygı duyuyorlar, birçok konuda fikrimi söylüyorum dinliyorlar, babam bana güveniyor. Ancak bu güven biraz da toksik bir güven. Kendimi koruyacağımı ve kendi başıma bir şeyler yapabileceğimi düşünüyor ama asla sevgilim olacağını aklına bile getirmiyor. Bu çocukla 1 senedir tanışıyoruz Mart ayından beri her hafta buluşuyoruz. Onla buluşmaya gideceğim zamanlarda uzağa gidersek evden uzaklaşana kadar kalbim çarpıyor, kendimi tuhaf hissediyorum. Bazen evimizle aynı ilçede olan bir yerde oturup yemek yesek mesela geçen hafta, birden inanılmaz modum düşüyor kendimi hemen eve atmak istiyorum. Eve gidip odamın kapısını kapatıp yatağıma uzanınca derin bir oh çekiyorum. Aslında çocukla sadece geziyoruz, aramızda saf sevgi var ve beni çok seviyor,
öğrenci olmasına rağmen bir sürü hediyeler alıyor dışarıdayken bir poşet bile taşıtmıyor ve benle gerçekten de ciddi düşünüyor. Yan yanayken sürekli ellerimi saçlarımı öpüyor ben söylemesem dudağımdan öpmez onu da ben yaparım rahatsız etmek istemez. Ancak bunu ben aileme söyleyemiyorum. Sevgilim olduğunu onla dolaştığımı söylemiyorum. Sınava hazırlanıyorum 22 haziranda sınav. Ondan sonra şehirdışında okuyacağım rahatlayacağım. Biliyorum az kaldı ama bu çarpıntı hissi geçmiyor. Onunla buluşunca başlıyor uzaklaştıkça azalıyor sonra çarpıntı geçiyor. Eve gelmeye yakın saat ilerleyince ve eve yaklaştıkça inanılmaz modum düşüyor, bazen çok ağlamaklı oluyorum sanki inanılmaz yanlış bir şey yapıyormuşum gibi. Sadece mutlu olmak özgürce dolaşmak gezmek istiyorum. Bütün hafta evde ders çalışıyorum haftada 1 güne sevgilimi görüp sabah 10 Dan akşam 6-7 ye kadar beraber geziyoruz. Ailem sanırım beni erkek gibi görüyor. Alışveriş olunca babam anneme değil bana danışıyor. Ama gerçekten çok yoruldum, haftanın 1 günü baskısız, rahat, güzel bir gün geçirmek istiyorum o da olmuyor. Bu arada sevgilimle değil, onların da tanıdığı kız arkadaşlarımla gezeceğim diyorum bu da ayrı yük. Sanırım baskıcı aileler yalancı çocuklar doğuruyor ama inanın keşke bunları söylemek zorunda kalmasam. Sevgilim her şeyi biliyor bu arada ailemi vs.. az önce çarpıntım vardı chatgpt’ye bile yazdım üyelik aldım o derece. Ama yazdıkça çarpıntım geçti. Buraya kadar okuduysanız çok teşekkür ederim, umarım gönlünüzden geçen bir düşünce bir tavsiyeniz varsa yazarsınız iyi ve sağlıklı günler diliyorum.
