Sevgilisinden Ayrılanlar Kulübü

hcr35 .!.:

evet işin kötüsü severek ayrılmış olmamız. ben ilişkinin başından beri onun beni sevdiği kadar sevemedim onu, asla iletişim problemi yaşamadık, aksine hayatımda en iyi iletişim kurduğum insan oydu. her şeyimizi birbirimize anlatırdık hem de hiç sansürlemeden. her şeyden önce arkadaştık, sırdaştık biz.

neden ayrılmamız gerektiğine gelince... sevgi ile halledilmeyecek sorunlar vardı. en büyük ve son sorunumuz şu oldu: ben ona işleri çok sıkıştığı için borç para verdim. hem de cebimdeki son parayı ona verdim; çünkü gerçekten çok lazımdı. mesele para meselesi değil zaten, şimdi istese yine son paramı ona veririm. ama ben ona verdiğim para yüzünden 3 hafta beş kuruşsuz kaldım ve o, bu durumu farketmedi. ben hep param var dedim, çünkü borcunun altında ezilsin istemedim.

babam da maddi olarak zor durumda, ama o durumuna rağmen mutfak masrafından kısıp bana para verdi. ben erkek arkadaşımı hep babam yerine koydum, yeri geldi o destek oldu bana. babam o sıkıntıda bana para ayırdı, ama o, benim sıkıntımı farketmedi bile. ben kız olarak başkalarından borç almak zorunda kaldım. ne için? o borcunun altında ezilmesin diye. ama o benim durumumu farketmedi bile...

ben yine söylemedim sıkıntılarımı, ama tavırlarım soğumuştu elbette. nedenini sorup duruyordu, bir gün dayanamadım ve her şeyi anlattım. çok kızdı kendine. ben sana namusum dedim ama seni yarı yolda bıraktım diye çok üzüldü. ağladık ikimiz de. güvenimizi yitirdik.

ayrılmak istediğimi söyledim, çünkü çok kırıldım olanlara. arada anlatmadığım ayrıntılar da var tabi onu geçiyorum. o da hatasını bildiği için ses çıkaramadı. ne desen, ne yapsan haklısın dedi.

ertesi gün ben sınıftan bir arkadaşım ile kampüste bir cafede kahve içtim. arkadaşım erkekti. o arada eski sevgilim aradı, ben de ona arkadaşımla oturduğumu söyledim. erkek olduğunu duyduğu andan itibaren bozuldu. akşamında bana şöyle dedi: "sen benimle beraberken erkek arkadaşlarınla cafelerde oturmazdın" çok kırıldım bu lafa. sanki ben, ayrıldık diye hemen erkeklerle gezmeye başlamışım, o kadar kötü biriymişim gibi, o beni tanımıyormuş gibi düşündüm. halbuki okuldan arkadaşım çok ağır bir rahatsızlık geçiriyor ve ben de ona destek olmak için beraber bir kahve içelim sohbet edelim dedim. bedeli kötü düşünceler oldu.

işte bu bardağı taşıran son nokta oldu. çok kızdım, en sonunda sinir krizi geçirdim anlattığım gibi... çok uzun oldu özür dilerim a.s.

Genişletmek için tıkla...