Ben de 9 ay once, mukemmel gittigini dusundugum bi iliskideyken aniden terk edildim. 13 agustostaki msj "gozlerimi kapattigimda hep senin yuzun geliyor aklima, cok ozledim"ken, 15 agustoski msj "aklimi sana veremiyorum, zorlamanin anlami yok" oldu. Ne kavga, ne baska bir sey. Aniden gelen bi degisim. Sorular sorularr.. "Neden ama? Baskasi mi var? Bir sey mi yaptim?" sacma sapan cevaplar "Hayir hicbiri. Kafamda bir suru sorun var zaten. Lutfen laftan anla ve mesaj atma." Aglamalar., zirlamalar, "Sevmiyor mu? Birden nasil biter? Yoksa hic mi sevmedi?" diye düsünmeler.. Umutlar, beklemeler.. Dualar, 4444 tane tefriciyeyi tek basina okumalar, namazlar, hatta oruclar.. Annemlerin "Bu kiz nasil imana geldi boyle birden" diye dusunmeleri.. "Ha bugun ha yarin donecek?" derken bir kizla sarilmis fotografini gormem.. Ve o buyuk hatam; Allah'a isyanim. "Ben o kadar dua etmistim ama"larim.. O kizin fotografini herkese yollayip "o mu guzel ben mi?" diye sormalarim. Salakligim, acizligim, zayifligim.. En sonunda akillanisim.. 8 ay sonra geri donmek istemesi.. Hem de sevgilisi varken.. Ikimizi idare etmek istemesi.. Aklimin karismasi.. "Acaba oyun oynayip intikam mi alsam?" diye dusunmem.. Sonra "Degmez" diye vazgecmem.. Hattimi, mailimi degistirmem.. Ondan tamamen KURTULMAM..! Degmiyor.. Gercekten degmiyor.. En guzel yaslarimiz gecip gidiyor.. Bir vefasiz icin, bir se....iz icin.. Gercekten degmiyor.. Hayatimi rezil ettim ben onun yuzunden.. Ozguvenimi kaybettim, beni sevenleri kaybettim, not ortalamami 1.83e dusurdum.. Ama sonunda unuttum.. Gecti gitti Allah'a sukur.. Beynimde, kalbimde yeri yok artik.. Bi ara nefret ediyordum.. Artik nefret bile etmiyorum.. O bile bi duygu.. Onu bile hak etmiyor.. Benden uzakta ne hali varsa gorsun, umrumda degil artik.. Ve buyuk konusuyorum, bundan sonra beni hicbir erkek asla aglatamaz.. Hepsi se.....iz Iyisi varsa da, inanmam, beni bulmaz..
(
ben ona değil aşık olma duygusuna aşığım galiba 
bende aklıma gelmesin istiyorum 
ama aklıma gelmesin ve güçlü olayımda istiyorum
