İkinci buluşmalar olmadı bile. O eski sevgilim de dengimin altıydı, o yüzden sevgili olmak istedi. Hakaret, ısrarlı takip ve tehdide uğramamdan anlaşılır sanıyorum :) yaptık bir hata neyse..Eee 5,6 kişiyle tanıştım yazmışsın.öncesinde 3 senelik ilişkin varmiş.birilerini anlatmışsın.eee ilgileniyorlarmiş işte.tutturamamışsın sadece.
Tabii orası öyle. Ama siz evlenmişsiniz o psikolojiyi şu an bilemezsiniz. Belki bizim gibi ah vah ederdinizKendi adıma konuşuyorum evlenince aynı ev içine girince sevgiliyken olan iletişim değişiyor illa ki. İkisinin de kıymeti tadı başka açıkcası ama o her şeyin ilk olduğu zamanların tatlılığına özlem duyuyor insan. Bide sadece eş değil ailesiyle de evleniyosunuz. Sevgiliyken veya bekarken ki sorumluluklarınızla evlenip çoluk çocuğa karıştığınızdaki sorumluluklarınız arasında dağlar kadar fark var. Biraz da bizim toplumda bunların güzellemesi çok yapılıyor. Sanıyosun ki peri masalına düştüm. Ama o iş öyle değil zorlukları ve kimlik karmaşasından (anne olduktan sonra) kimse bahsetmiyor. Ve seçmediğiniz yaşamadığınız o hayat o yol biraz daha çekici geliyor insana. Bunlar da geçici dönemler o ayrı. Çocuklar büyüyor özgürlüğüne kavuşuyorsun istediğinde uyu istediğinde ye tuvalete girhalloluyor bir şekilde ama evlilikte ebeveynlikte uzun bir yol adapte olması da güç bazen. Mevzu bu yolda kendini ihmal etmemek. Biz kadınlar biraz buna meyilliyiz. En azından kendi adıma öyleydim şükür saldım biraz rahatladım o yüzden şuan yaşamadığım o hayata büyük bir özlem duymuyorum. Ama işte insanın aklından da geçiyor ya öyle olsaydı?
Not düşeyim eğer evlenmeseydim çocuklarım olmasaydı şahsen ahlanıp vahlanmazdım yapım öyle değil. Yalnızlığı severim kendimle vakit geçirmek hoşuma gider. Yapabileceğim şeylerin ucu bucağı yok. Bir erkeğin beni sevmesine ihtiyacım yok. Hala yok aslında.
Bizde anamızın karnından evli doğmadık canımTabii orası öyle. Ama siz evlenmişsiniz o psikolojiyi şu an bilemezsiniz. Belki bizim gibi ah vah ederdinizYaş da gelince insanı geç kalmışlık hissi bürüyor
Çok güzelBizde anamızın karnından evli doğmadık canımsöylediğini lisede yaşardım kiloluydum kimse bana bakmaz sevmez derdim sonra kilo verdim serpildim fena gacı da değilimdir hiç öyle geç kaldım tantanam olmadı şükür olmadı karşıma çıkan ilk kişiyle evlenmedim.
Zenginler de hep para mutluluk getirmez der zaten.hiç bir fakirden duydun mu bunuİkinci buluşmalar olmadı bile. O eski sevgilim de dengimin altıydı, o yüzden sevgili olmak istedi. Hakaret, ısrarlı takip ve tehdide uğramamdan anlaşılır sanıyorum :) yaptık bir hata neyse..
Denklerim ya da dengimin üstü insanlar ciddi ilişkiye yanaşmıyor. Liseden beri bu hiç değişmedi.
Tabii orası öyle. Ama siz evlenmişsiniz o psikolojiyi şu an bilemezsiniz. Belki bizim gibi ah vah ederdinizYaş da gelince insanı geç kalmışlık hissi bürüyor
İnsan nefsi işte hep olmayana heves ediyor sevmek sevilmek de iyi gelir bence insanaKendi adıma konuşuyorum evlenince aynı ev içine girince sevgiliyken olan iletişim değişiyor illa ki. İkisinin de kıymeti tadı başka açıkcası ama o her şeyin ilk olduğu zamanların tatlılığına özlem duyuyor insan. Bide sadece eş değil ailesiyle de evleniyosunuz. Sevgiliyken veya bekarken ki sorumluluklarınızla evlenip çoluk çocuğa karıştığınızdaki sorumluluklarınız arasında dağlar kadar fark var. Biraz da bizim toplumda bunların güzellemesi çok yapılıyor. Sanıyosun ki peri masalına düştüm. Ama o iş öyle değil zorlukları ve kimlik karmaşasından (anne olduktan sonra) kimse bahsetmiyor. Ve seçmediğiniz yaşamadığınız o hayat o yol biraz daha çekici geliyor insana. Bunlar da geçici dönemler o ayrı. Çocuklar büyüyor özgürlüğüne kavuşuyorsun istediğinde uyu istediğinde ye tuvalete girhalloluyor bir şekilde ama evlilikte ebeveynlikte uzun bir yol adapte olması da güç bazen. Mevzu bu yolda kendini ihmal etmemek. Biz kadınlar biraz buna meyilliyiz. En azından kendi adıma öyleydim şükür saldım biraz rahatladım o yüzden şuan yaşamadığım o hayata büyük bir özlem duymuyorum. Ama işte insanın aklından da geçiyor ya öyle olsaydı?
Not düşeyim eğer evlenmeseydim çocuklarım olmasaydı şahsen ahlanıp vahlanmazdım yapım öyle değil. Yalnızlığı severim kendimle vakit geçirmek hoşuma gider. Yapabileceğim şeylerin ucu bucağı yok. Bir erkeğin beni sevmesine ihtiyacım yok. Hala yok aslında.
Kesinlikle öyle. Amin cümlemizinİnsan nefsi işte hep olmayana heves ediyor sevmek sevilmek de iyi gelir bence insana
Mutluluğunuz daim olsun️
Zenginler de hep para mutluluk getirmez der zaten.hiç bir fakirden duydun mu bunuben de gerçekçi bulmuyorum.
Bende sizin gibiydim 25-28 yaslar arasinda ve sonuc cok yanlis kisilerle tanistim beni zerre haketmryen. Sonra senin yazdiklaeini uyguladim, spor tatiller arkadaslar ve allaha yöneldim. Rabbim hakkimda neyse onu ver dedim hep. Ibadetlerimi yaptim akisina biraktim. Hayatimda birini istemedigim bi dönem esimle tanistim yas ozaman 29. 30da evlendim. 31 de anne oldum.Merhaba kızlar, yakında 30 olmak üzereyim. İyi bir işim var, hayatım yoğun ve dolu geçiyor. Her gün sporumu yapıyorum, sosyal hayatımı aksatmıyorum. Tatillere gidiyorum yurt dışına çıkıyorum. Hobilerim var. Mutfağı seviyorum vb. işte… Ancak sevilme, ilişki yaşama isteğimi asla bastıramıyorum. Bir buçuk yıl önce Hakaret ve tehdit sebebiyle mahkemede biten 3 yıllık ilişkim sonrası iyice delirmiş gibiyim. Yıpranmış haldeydim ama toparladım. 5-6 kişiyle tanıştım, biri hayatımda ve arada yokluyor duygumuz yok, diğerleriyle ikinci buluşma bile olmadı. Ya ben beğenmedim ya onlar. Geçtiğimiz aralık ayında bir tanesi Lovebombing yaptı neredeyse, ondan aşırı etkilenmiştim. Görür görmez elektrik aldık birbirimizden. Bu sefer olacak dedim umutlandım. Uzak mesafeydi, bir hafta sonra telefonlarımı açmamaya başladı. Sonra engelledi. Epey bunalıma girdim.
Neyse uzatmak istemiyorum, her dakika “neden sevilmiyorum, neden kimse benimle ilgilenmiyor” diye kendi kendimi yiyorum. İnternette özellikle bu tarz konuları okuyorum. Videolar izliyorum. Yaptığım her aktivitede bu lanet düşünceler aklımda ve çıkmıyor. Kendimi değersiz de hissetmiyorum bu arada. Profesyonel yardım da aldım. İşin içinden çıkamıyorum. İçimden ağlamak bile gelmiyor. Kendimi donuk hissediyorum. Evet hayatıma devam ediyorum ama takıntılarım beynimi ele geçirmiş durumda. Astroloji yorumları okumaya bile başladım. İnanmazdım normalde.
Gerçekten çıldırmak üzereyim. Belki yalnızlık daha iyidir diye kendimi avutamıyorum bile. Ne yapmalıyım sizce?
Kök aileniz ile iliskiniz nasil ve cocuklugunuzda nasildi?Merhaba kızlar, yakında 30 olmak üzereyim. İyi bir işim var, hayatım yoğun ve dolu geçiyor. Her gün sporumu yapıyorum, sosyal hayatımı aksatmıyorum. Tatillere gidiyorum yurt dışına çıkıyorum. Hobilerim var. Mutfağı seviyorum vb. işte… Ancak sevilme, ilişki yaşama isteğimi asla bastıramıyorum. Bir buçuk yıl önce Hakaret ve tehdit sebebiyle mahkemede biten 3 yıllık ilişkim sonrası iyice delirmiş gibiyim. Yıpranmış haldeydim ama toparladım. 5-6 kişiyle tanıştım, biri hayatımda ve arada yokluyor duygumuz yok, diğerleriyle ikinci buluşma bile olmadı. Ya ben beğenmedim ya onlar. Geçtiğimiz aralık ayında bir tanesi Lovebombing yaptı neredeyse, ondan aşırı etkilenmiştim. Görür görmez elektrik aldık birbirimizden. Bu sefer olacak dedim umutlandım. Uzak mesafeydi, bir hafta sonra telefonlarımı açmamaya başladı. Sonra engelledi. Epey bunalıma girdim.
Neyse uzatmak istemiyorum, her dakika “neden sevilmiyorum, neden kimse benimle ilgilenmiyor” diye kendi kendimi yiyorum. İnternette özellikle bu tarz konuları okuyorum. Videolar izliyorum. Yaptığım her aktivitede bu lanet düşünceler aklımda ve çıkmıyor. Kendimi değersiz de hissetmiyorum bu arada. Profesyonel yardım da aldım. İşin içinden çıkamıyorum. İçimden ağlamak bile gelmiyor. Kendimi donuk hissediyorum. Evet hayatıma devam ediyorum ama takıntılarım beynimi ele geçirmiş durumda. Astroloji yorumları okumaya bile başladım. İnanmazdım normalde.
Gerçekten çıldırmak üzereyim. Belki yalnızlık daha iyidir diye kendimi avutamıyorum bile. Ne yapmalıyım sizce?
çok üzücü ama herkes etrafta sevilirken seyretmekSevip sevilmek herkes ister de
Bunlar insanın elinde olan şeyler değil
Takıntı yapmayın
Olursa olur
Olmazsa kalır
Umarım senin de olurçok üzücü ama herkes etrafta sevilirken seyretmek
Teşekkür ederim isteyen herkesin olur umarımUmarım senin de olur
Tamamen aynı durumdayım. Çok kötü bir duygu. İnşallah artık karşımıza hayırlı birileri çıkar.İkinci buluşmalar olmadı bile. O eski sevgilim de dengimin altıydı, o yüzden sevgili olmak istedi. Hakaret, ısrarlı takip ve tehdide uğramamdan anlaşılır sanıyorum :) yaptık bir hata neyse..
Denklerim ya da dengimin üstü insanlar ciddi ilişkiye yanaşmıyor. Liseden beri bu hiç değişmedi.
Tabii orası öyle. Ama siz evlenmişsiniz o psikolojiyi şu an bilemezsiniz. Belki bizim gibi ah vah ederdinizYaş da gelince insanı geç kalmışlık hissi bürüyor
Geç kalmış hissediyorum ama..Tamamen aynı durumdayım. Çok kötü bir duygu. İnşallah artık karşımıza hayırlı birileri çıkar.
Ailemle ilişkim gayet iyi zamanlar eski sevgilim yüzünden birbirimize girip iletişimi azaltmıştık kopmuştuk ama şu an barıştık. Çocukluğumda ve gençliğimde baba sorunları yaşadım. Babam bir iyi bir sinirli sert biriydi. Ama bugunlere gelmemde çok emeği var. Biraz muhafazakar biraz da mükemmeliyetçi bir ailenin çocuğuyum. Genellikle onların yönlendirmesiyle bir hayat çizdim. Bu da beni hayata karşı çok pasifleştirdi.Kök aileniz ile iliskiniz nasil ve cocuklugunuzda nasildi?
Genelde kök aileden sevgi almayınca insan karşı cinsten veya arkadastan dosttan hep sevgi ispati ister cunku güvensizlik olur bilinc altinda, haliyle sevgi açligida.Ailemle ilişkim gayet iyi zamanlar eski sevgilim yüzünden birbirimize girip iletişimi azaltmıştık kopmuştuk ama şu an barıştık. Çocukluğumda ve gençliğimde baba sorunları yaşadım. Babam bir iyi bir sinirli sert biriydi. Ama bugunlere gelmemde çok emeği var. Biraz muhafazakar biraz da mükemmeliyetçi bir ailenin çocuğuyum. Genellikle onların yönlendirmesiyle bir hayat çizdim. Bu da beni hayata karşı çok pasifleştirdi.
Babamdan sevgi aldığımı düşünmüyor değilim ama yetersizdi sanırım. Doğru söylüyorsunuz. Her şey çocuklukta gizli. Kreşte ve anaokulunda da sessiz olduğum için dışlanan biriydim zaten.Genelde kök aileden sevgi almayınca insan karşı cinsten veya arkadastan dosttan hep sevgi ispati ister cunku güvensizlik olur bilinc altinda, haliyle sevgi açligida.
Siz babanizin sert ve sinirli oldugunu yazmissiniz. Belki bu yüzden sevgiyi tam hissedemediniz Ve simdi onun yerine baska insandan sevgiye normalde isteyeceginizden daha cok muhtaçsiniz. Belki bunun farkinda degilsiniz. Bilemiyorum tabii ama ben boyle yorumladim.
Insanin kendine sefkat gostermesine dair videlar vb var
Belki bunlar yardımcı olurlar.
Öncelikle bilinçaltı kalıplarınızı değiştirmeniz lazım. Söylenmemesi gereken her cümleyi kurmuşsunuz. Kök inançlarınız zaten ilişki yaşamaya engel gibi. Hangi titreşimdeyseniz o tipler çeker sizi.çok üzücü ama herkes etrafta sevilirken seyretmek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?