Sevmediğim birileriyle aynı ortamda olunca içime sıkıntı giriyor, saatler geçmek bilmiyor sanki. Bizde ailelerden uzak oturuyoruz, farklı şehirde olunca yatılı misafir olayı oluyor mutlaka. Ne bende kalınmasını nede kendim başka evde misafir kalmayı seviyorum. İnsan kendi ailesiyle eş ailesini de bir tutmayı istiyor, eşit davranmak istiyor ama karşı tarafında iyi niyetli olması lazım. Kendi ailem mesela varken benim gözüme batmıyor bir şey, hatta uzun kalsalar sevinirim bile. Eşim de belki onlardan rahatsız oluyordur ama gözlemlediğim kadarıyla erkekler zaten evde fazla durmuyor ki kadının ailesi ne yapabilir erkeğe rahatsızlık verecek. Benim kv bir gece bile kalsa resmen biran önce zaman geçsin diye beklediğim olmuştur, görümcemle görüşmediğimiz halde sürekli ondan ve torunundan bahseder. İki lafından birisi odur,biz görüşmüyoruz eşim de görüşmüyor. Merak da etmiyoruz kendi kendine sürekli onlardan bahsediyor bize, iyidir normalde öyle lafı sözü yoktur gibi durur ama bu konuşmaları falan benim sinirimi bozuyor. Yada aşırı sakinliği, hiç kırılmaz takmaz gibi durur ama surat asar yada kendini geri çeker, haksız da olsa mağdur görünerek herkeste haklı izlenimi uyandırır.Eşime desem görümcemi anlatıyor sürekli diye,sen takıyorsun der anlamaz, o yüzden ona da artık dert yanmıyorum. Mümkün olduğu kadar az görüşüyorum, mesela görümcemle görüşmüyoruz sonuçta,niye onu konuşuyorsun sürekli bize. Birkaç kere güzelce uyardım, ama bir sonraki görüşmemizde yine aynı tas aynı hamam. Bir şey demiyorum artık insanlar değişmiyor ,aile olunca atılmıyor da maalesef.
