Arkadaslar bundan iki yıl önce birisiyle tanıştım kendi halinde efendi görüntüsü hayata bakış açısı beni çok mutlu etti ama hiç sevgilim olacağını düşünmedim arkadaş gibiydik sonra bir gün bana beni çok sevdiğini benim için birseyler yazdığını okula bile gelirken beni görmek için geldiğini söyledi o kadar mutlu oldum ki işte hayatımı birledtorecegim adam bu dedim sonra biz görüşmeye başladık rüya gibiydi sanki hersey o kadar mutluydum ki zaman geçti 11 ay kadar bu arada bir çok şey yaşadık iyi kötü sonra gün geçtikçe tartışmalarımız artmaya birbirimizin kalbini her başka seferde daha çok kırmaya başladık o bana bağırmaya başladı hatta ayrıldık hakaretler etti bunlarda benim zoruma gittiği için tutamadim kendimi bende ona bağırdım filan filan neyse aradan zaman geçti biz tekrar barıştk tabi benim cabalarimla ben her dediğini yaparsam herşey Güzel birşeyi giyme diyecek giymeyecegim yapma diyecek yapmayacagim ama tüm bunları yaparkende onun sınırlarıni asmayacagim kalbim o kadar kırık ki etrafımda ne bir arkadaşım kaldı ne başka birşey sonuç olarak yine ayrıldık bi erkekte tahammül edemeyeceğim tek şey bana bagirmasi erkek dediğin korumalı kollamali ama sevdiğine kiymamali hoş ona sorsan herseyi benim iyiliğim için yapıyor herseyi ben abartip bizi bu hale ben getiriyorum suçlu da olsa sucsuzda olsa Özür bekliyor bi kız ne kadar yalvarabilir şimdi o zaman bırak gitsin dediginizi duyar gibiyim onuda beceremiyorum lütfen akıl verin