Ben kimseyi dinlememen taraftarıyım. Etkilenmediğimi düşünerek birçok şey okumuştum ama ameliyathaneye girdiğimde tüm okuduklarım beynimin içindeydi. Ama illa öğrenmek istiyorsan, pozitif hikayemi basitçe anlatayım;
Doğumdan sonra ilk kaldırdıkları an itibari ile bol bol yürüdüm. Eşim gittikten sonra tek başıma dahi yürüdüm. İlk gece refakatçim uyuyakaldı
yerdeki valizden bebeğimin bezini kıyafetini aldım. Hastaneden çıkınca ev işi bilerek hiç ama hiç yapmadım. Bol bol bebeğimle ilgilendim. Tek başıma bebeğimin her şeyiyle ilgilendim. Bol bol kahve içtim. Ufak tefek ağrı oldu, sonuçta bir ameliyattan çıkmıştım ama genel anlamda iyiydim. Kiii zaten bebeği görünce hepsi geçecek
Etkilenmem dedim ama psikolojim bozuldu şu an öyle korkunç şeyler yazmışlar ki yok 10 gün sonra bayıldım gözüm açık , hareketsiz kaldım öldüm sandım vs , bilmiyorum umarım benimki de sizler gibi geçer