Bende de panik atak var, belden uyuşturarak oldum. Doğumdan önceki günlerde tek düşündüğüm bebeğe kavuşmak oldu. Hiç ameliyatı düşünmedim dikişimi ağrımı düşünmedim. Ameliyathaneye gülümseyerek girdim. Tuhaf bir şekilde aşırı sakindim. 5 dakika sürdü sürmedi inanın benim gözümde. Ameliyathaneye girdikten sonra sadece hemşire yüzünden ufak bir panik yaşandı. Hemşire iğneyi vurmadan önce beni öne eğmesi gerekirken iğneyi önümde hazırladı. İğneyi görünce korktum, ilk denemede iğneyi doğru yere sokamadı canım yanınca kıpırdandım. Bu kez hemşireler doktorlar üstüme kapaklandı sakin ol diye. Bikaç dakika istedim, nefesime odaklanıp sakince iğnemi oldum yattım. Doktorum bana sadece kalp atışına odaklan dedi. İnanın o an zaten bir mide bulantısı başlıyor, ben kuscam diye bebeği bile gözüm görmemişti. Biraz çekiştirme hissediyorsunuz başlangıçta. Size zaten ne zaman başladığını bile söylemiyorlar. Ben çekiştirmeye başladıklarında bebeği çıkarttıklarını anladım. Başımda sürekli benimle konuşan birisi vardı zaten, sonra bi anda yanımdaki kız 9.40 diye bağırdı. Ne oldu dedim, kızın doğdu 9.40ta doğdu diye bağırdı.
Saniyeler içinde bebeği görmem öpmem bir oldu. Bi iki dk içinde alıp götürüyorlar. Bi 10-15 dk daha işiniz sürüyor ve bitiyor. Ki siz uyuyacaksınız. Sakin kalın, bebeğinize kavuşacaksınız buna odaklanın. Ağrıları düşünmeyin, anneliğin şanındandır deyip geçin![]()