Bir annenin ölüme hazirlanmasiydi benimkisi.. Eylülün 16siydi 21 haftalık hamileydim rutin kontroller yapiliyordu. Ayrintili USG de oglumun parmaklarini gorecek sevecektik ne olduysa o anda oldu. Perinatolog biranda kalbi sağa itilmiş dedi. Ağlamaya basladim anlamiyordum ne demek iistediğini diyaframi yirtikmis 400gramlik cennet kokulumun.. Diyafragma hernisi teşhisi kondu tum organları göğüs kafesindeydi yarim saat sonra genetik uzmani down sendromlu bebeklerde oluyor diye fotograf gösteriyordu soka girmiştim gel zaman git zaman doğumu bbeklemiştik her saniye ölecek mi yaşayacak mi aci çekecek mi ddiye düşünüyordum her doktora gidisimde %90 yaşamaz diyorlardi ne aciydii bir annenin evladi için hazirlik yaapamamasi evladinin dogacagi zamanın gelmesini istememesi. Gozyasim dinledi aylarca 38+3 günlükken planli sezaryenle ocagin 16sinda saat 2 de dünyaya gelmişti cennet meyvem spinal olamamistim çok heyecanlandigim için kuzumu göremedim.yyoğun bakim ünitesine koyup götürmüşler can paremi hava veriyorlarmis ne aci

ertesi sabah saat 8;53'de Rabbine koştu Muhammed Ali'mm.. Bugün vefatinin 1. Haftası acimin tarifi yok. Su ruhsuz cümleler bile aktaramiyoe yanginimi . Esim oglumuzu elleriyle yikamis topragina birakmis . fotografini istedim dikislerim iyileşince göstereceklermis çorap giymiş meleğim pamuk koymuşlar içine misssler gibi kokuyor .. Rabbime yakisti annesinin süt kokulusu cansiz bedeninde bile tebessüm ediyormuş can parem ayin 14 gibi parlayan yüzüyle..