Canim insanlarin bizi anlamasini bekleme..onlar bizi asla anlayamazlar..bizim yuregimiz yaniyor,onlar vah tuh der yarin unutur kendi hayatina devam eder..
Esyalari icin, icinden ne yapmak geliyorsa onu yap..bana pikologum butun her seyini evden cikar dedi,durmasin dedi,yeniden bebegin olursa ona kullanma,cunku o yeni bir bebek,kaybettigin bebeginin kaderini yenisine yukleme,asla onun yerine koyma dedi..ve bana tekrar ayni ismi koymayi dusunuyor musun diye sordu, asla koyamam dedim,cunku o isim ona aitti,yeni bebege ayni isimle seslenemem dedim,oda cok iyi dusunuyorsun zaten ayni ismi kesinlikle koymaman lazim dedi..
Bende tamam esyalarini da veririm cikaririm evden dedim ama hic birine dokunmadim,veremem de vermemde..onlar oglumdan hatira bana..icimden kardesine kullanmak gelirse kullanirim,kullanamazsam,uzulursem onu o zaman dusunurum..kimseyi ilgilendirmez,kimseye de dusmez bize ne yapacagimizi soylemek..her insan kendi akliyla fikriyle karar verir,baskalarinin aklina ihtiyacimiz yok bizim..
Seni uzenlere cevap dahi verme..bu konularla ilgili fazla konusma,havadan sudan baska muhabbetler et arkadaslarinla..evlatlarimiz bizim icin ozel ve guzel,her zaman icimizdeler,kalbimizde yasiyorlar
benimde 8 yaşında oglum var ve herseye tanik oldu kardeşini kaybettiğini hastanede öğrendi benim cektigim acilari gordu duydu psikolojisi cok bozuldu. Basim agriyor desem panik oluyor