Hanımefendi 4 yaşında bir oğlum var. Beni zıvanadan çıkarıyor. Misal su istiyor veriyorum içmiycem deyip elime vuruyor ve su yere dökülüyor. Bunun gibi binlerce örnek verebilirim. Bu çocuğu ben doğurdum. Hataların bedeli olmalı yahut beni sinirlendirdi savunması ile eyleme geçecek isek, Emin olun dövmek için var olan sebeplerim eşinizden fazladır. Hatta her gün defalarca dövmeliyim.
Dövmüyorum. Çünkü şiddetin çözüm olmaıdğını düşünüyorum. Çünkü merhametim buna engel oluyor. Çünkü çocuk da olsa o bir birey. Kendisini ifade etme şekli yanlış bile olsa benzer bir yanlışla ona yanıt veremem.
Sizi dövemez, size vuramaz hanımefendi. Kendinizi neden suçluyorsunuz? Yuvayı dişi kuş yapar vs geçin bunları. Eşiniz zayıf, karaktersiz ve de Merhametsiz biri olduğu için size vuruyor. Siz hata yaptığınız için, yuvayı ayakta Tutamadığınız için değil.
Şiddete karşı olsam da insan evladının sabır konusunda yetersiz olduğunu da düşünüyorum. Misal biri benim karşıma geçip "sen namussuzsun, sen aptalsın, sen pisliksin" diye üstüme gelip höykürse şiddet gösterme potansiyelim var. Aynı şekilde bir adama "sen erkek misin ki pipin de işe yaramıyor salak seni" desen, saldırma ihtimali çok yüksek. Doğru mu yaptığı, değil elbet. Ancak kadın erkek fark etmeksizin bam teline basılınca gözümüz dönebilir. Ancak sizin konunuzda böyle bir kışkırtma, zıvanadan çıkarma hali de yok. Şunu dedim vurdu, bunu dedim vurdu. Bu nedir Allah aşkına. Yapmayın kendinize bunu. Ayrılın ya da ayrılmayın diyemem ki benim sözümle de hareket edecek değilsiniz. Ancak kendinize bunu yapmayın.