Eşimle severek evlendik. 3 senelik de evliyiz. bastan her sey ıyıydı. mutluydum. ufak kavgada bile özür dilemeyi bilir, gönlümü almak için şebeklikler yapardı.
calışan bayanım. aynı zamanda 4 senelik zor bir bölümde üniverste öğrencisiyim. evlendikten sonra kazandım o bölümü.
önceden 8-5 olan mesai saatim okul nedenıyle nöbetli sisteme döndü. 11 aydır cumartesı pazar dahil çalıştım.
elimden geldiğince evimin işi de dahil olmak üzere yetişmeye çaliştım. evim önceki gibi bal dök yala şeklinde değildi. ama o anı kurtaracak kadar ıyıydı her zaman.
sorun şu ki:
eşim her zaman kusur buluyor bende. o yemek olmamış. bu neden böyle, şu neden böyle.
inanin daha 5 dk önce temizliğimi bitirip oturdum yerime. ama hiçbir zaman memnun edemedim.
bugünden bahsedeyim:
kuzeni burada üniv. okuyor. memleketten geldi bugun. yarın da tatile çıkacaktık. gitmeden hem göreyim hem de yol yorgunu yemek yesin diye yemeğe çağırdım.genelde de yemeğe gelir zaten. yaptım. yedik. sonra gitti kızcağız. temizliğe giriştim.
başladı: gerek var mıymış yemeğe çağırmaya. evimin işini halletseymişim. dedim ki:hem öğrencidir doysun. hem de bunda sorun çıkaracak ne var.
temizliği yaparken bunu böyle yap. şu şöyle olsun. diye başladı. gerildim iyice. bugün mesaiden gelmişim. onca iş güçtn sonra sen bunu mu sorun ediyorsun. çok üstüme geliyosun diye çıkıştım.
olaylr buyudu. şiddete kadar geldi. kolumdan tuttuğu gibi balkona götürdü beni. sonuç ne olurdu bilemiyorum.
hatalarından özür dilemeyi bilmiyor. sürekli bir savunma. diş e diş hesabı.
annesini çok seviyorum. ama ona karşı durum : o bunları yaptıkça ona olan sevgim saygım azaldı. yarın tatile çıkacaktık.
huzurumu kaçırıyosun. gelme. yoksa elimden kaza çıkacak '' dedi bna. . 11 aydır özlemle beklediğim o tatile gitmiycem.
bıktım. yoruldum.
sebep okul muydu bilmiyorum. istersen bırakırım dedim hep. bırakma dedi. ama geldiğimiz duruma bakın. hep şiddet. hep beğenmemezlik.
yetmeye çlıştıkça bittim. bittik...
ne yapacağımı bilemiyorum...
calışan bayanım. aynı zamanda 4 senelik zor bir bölümde üniverste öğrencisiyim. evlendikten sonra kazandım o bölümü.
önceden 8-5 olan mesai saatim okul nedenıyle nöbetli sisteme döndü. 11 aydır cumartesı pazar dahil çalıştım.
elimden geldiğince evimin işi de dahil olmak üzere yetişmeye çaliştım. evim önceki gibi bal dök yala şeklinde değildi. ama o anı kurtaracak kadar ıyıydı her zaman.
sorun şu ki:
eşim her zaman kusur buluyor bende. o yemek olmamış. bu neden böyle, şu neden böyle.
inanin daha 5 dk önce temizliğimi bitirip oturdum yerime. ama hiçbir zaman memnun edemedim.
bugünden bahsedeyim:
kuzeni burada üniv. okuyor. memleketten geldi bugun. yarın da tatile çıkacaktık. gitmeden hem göreyim hem de yol yorgunu yemek yesin diye yemeğe çağırdım.genelde de yemeğe gelir zaten. yaptım. yedik. sonra gitti kızcağız. temizliğe giriştim.
başladı: gerek var mıymış yemeğe çağırmaya. evimin işini halletseymişim. dedim ki:hem öğrencidir doysun. hem de bunda sorun çıkaracak ne var.
temizliği yaparken bunu böyle yap. şu şöyle olsun. diye başladı. gerildim iyice. bugün mesaiden gelmişim. onca iş güçtn sonra sen bunu mu sorun ediyorsun. çok üstüme geliyosun diye çıkıştım.
olaylr buyudu. şiddete kadar geldi. kolumdan tuttuğu gibi balkona götürdü beni. sonuç ne olurdu bilemiyorum.
hatalarından özür dilemeyi bilmiyor. sürekli bir savunma. diş e diş hesabı.
annesini çok seviyorum. ama ona karşı durum : o bunları yaptıkça ona olan sevgim saygım azaldı. yarın tatile çıkacaktık.
huzurumu kaçırıyosun. gelme. yoksa elimden kaza çıkacak '' dedi bna. . 11 aydır özlemle beklediğim o tatile gitmiycem.
bıktım. yoruldum.
sebep okul muydu bilmiyorum. istersen bırakırım dedim hep. bırakma dedi. ama geldiğimiz duruma bakın. hep şiddet. hep beğenmemezlik.
yetmeye çlıştıkça bittim. bittik...
ne yapacağımı bilemiyorum...