Şiddete meyilliyim..

Acilen psikolojik destek alın. Zira bu davranışları siz değilde eşiniz yapsaydı ve buraya yazsaydı herkes bir ağızdan "boşaaaan" derdi, bende dahil. Eşinizle iletişimde olabilsem "tedavi olmadan çocuk filan düşünmeeeee" derdim sanırım.
 
Bir erkek kadına şiddet gösterince boşan diyoruz, bu konuyu eşiniz açsaydı cevabım da direkt sizi boşaması olurdu. Bugüne kadar destek almamanız da ayrı bir problem. Çevrenizde kimse yok mu sizi uyaran, kolunuzdan tutup psikoloğa götürecek? Bu şekilde devam ederseniz bir gün biri size öyle bir karşılık verir ki, o zaman görürsünüz şiddet nasıl oluyormuş.
 
Kocan da bir gün sana tekme tokat girişir o zaman görürsün
Bu ne ya
Doktora git tedavi ol
Böyle birinin yanında 5 dakika geçiremezdim
Zavallı adam
 
Ya aslinda belki de gomulecek cok yaniniz var ama ben sunu farkettim siz kabul ediyorsunuz bu durumu bu cok iyi bir gelisme kabul etmeseydiniz hasta oldugunuzu dusunurdu cevrenizdekiler tibbende bu boyledir akil hastalari vb psiko hastalar kabullenmezler.Tedaviyle duzelirsiniz bence.Babamda sizin gibiydi ama asla kabullenmezdi hasta oldugunu.Evlendigi kadinlari akil hastasi edip deli der tedavi ettirridi.Siz duzeliceksiniz inaniyorum.
 
konunuzla ilgilenin bir zahmet
kv niz ne diyor bu durumu
dikkat edin eşiniz birgün tekme tokat dalmasın

derhal tedaviye başlayın
Allah şifa versin
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen

Öfke kontrol.problemin var gibi duruyor. Acilen psikolojik destek almalisin. Yoksa o koca birgun sana iki saglam samar atar ertesi gun kapiya koyar. Her insanin bir sabri var. Isin iyi tarafi probleminin oldugunun farkindasin. Ancak cozmesen farkinda olmak bir ise yaramaz
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
Öncelikle kınamaktan kimin ne haddine..Öfke kontrolünuz yok,unutmayin esinizinde sabri bir yere kadar.. kadinin erkege erkeginde kadina gosterdigi şiddet ayni kefede degerlerdirilir..lutfen tedavi olmadan bi cocuk düşünmeyin nacizane fikrim..Öfkesiz gunler dilerim..
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
Öfke kontrolü tedavisi görmeniz lazım bence acilen.
 
Kusura bakmayın ama çirkefliğin adını sinir koymuşlar . Kimin gücü kime yeterse .. tabii ki bu güzel birşey değil temenni etmem ama eşiniz allah yarattı demese bi geçirse bide yer geçirse bakalım bir daha yapabilir misiniz ..bulmuşsunuz sessiz adamı ..
Tedavi olun , tedavi olmadan da çocuk yapmayın 😉
Sanırım eşimin sessizliğinden de kaynaklanıyo aslında eşim de çon sinirlidir ama ben öylr sinirliyken ses çıkarmıyo
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
İlaç kullanmanız gerekiyor.
 
benze durumu bir dönem yaşadım . sinirlendiğim zaman ellerim titremeye başlıyordu ama ben karşımdakine vurmuyordum etrafımdaki eşya araç gereç onlara zarar veriyordum yada kendime sonra bu durumu yendim .
 
Fikrimiz tabi ki tedavi olmanız yönünde olur. Bu şekilde kim neden çeksin sizi?

Kendinizi frenlemeniz için eşinizin karşılık vermemesine değinmeniz de çok tuhaf. Şiddeti şiddetle çözemezsiniz.

Eşiniz size karşılık verip hırpaladı diyelim. Ondan korktunuz artık vuramıyorsunuz. Peki ileride sizden aciz durumda olan bir çocuğunuz olunca ne olacak? Ki çocuklar anne babayı son derece zorlar. En ufak şeyde ona da mı vuracaksınız?

Sizi buna iten bilinçaltınızdaki şey bulunup tedavi edilmeli..

Ve sakın ama sakın tedavi olmadan çocuk falan yapmayın. Sabrederim sanırsınız ama an geliyor normal öfke problemi olmayan biri bile dişlerini sıkarken buluyor kendini. İleride çok pişman olacağınız şeyler yapmayın..
 
Çoktan tedavi olmaya başlamanız gerekirdi. Burada biz de tedaviden başka ne önerebiliriz? Umarım çocuğunuz yoktur. Tedavi olmadan da sakın yapmayın çocuk falan.
 
Ben de herkes gibi mantıklı olanı ve yapmanız gerekeni söylüyor; acilen psikoloğa gidin diyorum. Psikolog sizi duruma göre tedaviye ya da başka bölüm hekimine sevk eder zaten.
 
Bu zamana kadar iyi dayanmış aileniz ve kocanız. Tedavi olmak için neyi bekliyorsunuz ki? Çevrenizin sizden uzaklaşmasını? Kocanız tarafından okkalı bir tokat, sırtınıza sizin tabirinizle tüm gücüyle bir yumruk?
 
Bakın şöyle sürekli bu halde değilim çocuğum yok. Mesela bit şeye sinrleneyim hemen köpürüyorum vr hıncımı vurarak alıyorum

Buna öfke kontrol problemi deniyor işte.
Normal bir insanda sinire karşı otokontrol devreye girer. Mantığını kaybetmez.
Çünkü problemini konuşarak, trip atarak veya atmayarak göstereceğini bilir. Sizde bu yok. Yani bunun tedavi edilmesi gerekir..

Bazıları "kocan vurursa görürsün bir daha yapamazsın" yazmış ama bu asla çözüm değildir. Aksine eşinize vuramaz sizden daha güçsüz birine yönelirsiniz.

Bir de şımarıklık diyen olmuş. Bence aksine çocukluğunuzda yaşadığınız şeyler zemin hazırlamış olabilir. Altında yatan şey bulunmalı.

Gerekirse hipnoz yöntemi bile uygulanabilir size.
 
Bunları yazarken kendimden o kadar çok utanıyorum ki. Dışardan çok sakin sessiz masum duran biriyim. 3 senelik evliyim ve kv ile yaşıyorum. Arkadaşlar ben bekarken de öylrydim sinirliyken insanlara vuruyorum ve zarar da veriyorum o anki snirle insanlara bütün gücümle vuruyorum. Evlendim bu sene de eşime öyle yapmaya başladım. Hafta sonu eşim sadece bir saat geç kaldı diye ve bir saat dışsrı geç çıkıcaz diye kıyameti kopardım eşim kapının önünde arabasını yıkıyordu eve geldiğinde saldırdım tokatlar attım ittim yumruk attım. Neye sinirlendiğimi bazen bilmiyorum bile. Dün akşam eşim kapının önüne çıktı arkadaşı geldi ben de gittiğinde sakindim bir saate gelicem dedi yirmi dakika geç geldi diye gelir gelmez sırtına yumruk attım. Sonra çok pişman oluyorum ama ne değişiyoki. Ve sanırım eşim tepki vermediği için daha da cesaretleniyorum. Başka birisi olsa daha büyük tepki verir eşim sadece sinirleniyo ve gülüyo susuyo susuyo diye daha da vuruyorum. Amacım ne inanın bilmiyoruö. Bekarken kız kardeşimin suratını çizmiştim ve böyle baya kötü olmuştu bi kere onun kafasını tutup itmiştim ve kız kardeşimin boynu kırılcaktı az kalsın. Brn bu pis huyumdan kurtulmak istiyorum çinkü evliliğime yansıyo. Kendimden nefret editorum utanıyorum. Bazen sıkıntı çektiğimde hakettiğimi düşünüyorum. Çünkü kendimi tutamıyorum ve sinriden etrafımdakilere zarar veriyorum. Bana kınamadan fikir verin lütfen
Herkesin yazdığı gibi bir ''psikoloğa'' gitmelisin. Böyle devam edersen hayatın mahvolur. Bunun farkına var ve profesyonel yardım al...
 
Back
X