arunacım malesef benim şöyle bir huyum vardır,bir şeyi çok istiyorsam onun için çok uğraşırım genelde elde ederim,alde edemezsemde bırakır başka birşeyin peşine düşerim,hep hedeflerim vardır,çok hayal kurarım,hayllerim bir süre sonra amaç haline gelir,resmen kilitlenirim o amaca,
bugünlerde beni çok korkutan bir hayalim var,herşeyde oturuyorum ve boşanınca şöyle yaparım,boşanınca böyle yaparım diye hayal kuruyorum,aslına bakarsan hayal kurmayı biraz geçti amaç olmaya başladı,tatilde nereye gidicem,nerede oturucam,herşeyi planladım diyebilirim,
eşimin yaptıklarına artık dayanamıyorum,düşünsene dün kavga ettiği adam sonra gelmiş ve sokaklarda bağırmış arabasını patlatıcam mı demiş ,yakıcam mı demiş öyle birşeyler tam söylemiyor,sadece bugün beni aradı ve arabasını getirmeyeceğini söyledi,yarın karşımıza ne çıkacak bilmiyoruz,adamın yanında tabancası olsa o an bize zarar verebilirdi,herşeyi geçtim ben artık onunla yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum,yanımda olmasını istemiyorum,biryere giderken hep sen istemiyorsan gelme demeye başladım ve mucbur olmadığım zamalarda da gerçekten onunla çıkmıyorum,çocuk olunca değişir diyorsunuz yabence değişmeyecek ve dünkü olayda yanımızda çocuğumuzun olduğunu düşünün ne kötü bir durum

(( bir yanım hep diyor ki al eşyalarını çık git,belki tekrar evlenirim ve bebek sahibi olma imkanım vardır,beni sürekli üzen bir insan için ne kadar kendimden vazgeçebilirim bilmiyorum

((