- 2 Eylül 2018
- 19
- 47
- 3
- 35
- Konu Sahibi dislektik_anne
-
- #1
Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)Kanunuz çok eksik. Çocuğunuza neyi ne şekilde serbest bırakıyorsunuz ya da neyi yapmıyorsunuz yazmamışsınız. Bahsettiğiniz anneler neyi yapıyor mesela?
Hah canım işte tam anlamıyla bu işte demek istediğim buldumcuk olmak dünyada ki tek çocuk kendi çocuğun gbi davranmak bana görgüsüzlük gbi geliyorŞu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir
Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin
Çalışıp çalışmamak da değil canım mevzu gerçekten abartmak dünya üzerinde ki tek çocuk kendi çocuğun gbi davranmak üstüne titrersin tabi çocuğunun ama bunu abartanlara gerçekten sınır oluyorum son zamanlardaİnsanların kendi tercihi, bazı anneler çocuğumu kimseye bırakmam kendim bakarım der, bazı anneler çalışayım daha iyi imkanları olsun der. Bu senin iyi veya kötü anne olduğunu göstermez. Sen onunla vakit geçirdiğini, onunla ilgilendiğini düşünüyorsan gerisi boş. Ben de çocuğum 1 yaşına gelince çalışmayı düşünüyorum, belki onu daha az göreceğim ama hayatını kolaylaştıracaksa buna değer.
Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
O kadar uzağa gitmeye gerek yok whatsup gruplarındaki skntılı veli profili eşittir bu annelerO anneler geleceğin korkunç kvleri olacak hissediyorumherkesin anneliğine kimse karışamaz der kaçarım
Siz etrafa bakmayın psikolojiniz bozulur. Bazı insanlar çok fazla pimpirikli. Dünyadaki tek çocuk bizimki değil. Standart bebeler hepsi. Prens/ prenses olduğunu sanmasını sağlıyorlar ilerde o çocuk acımasız hayatla karşılaşınca ne yapacak? Anne babası olarak biz neyine ne kadar yetişebiliriz? Takıntılı olmak bağımlı anne olmak iyi değil her şeyin fazlası zarar.O kadar uzağa gitmeye gerek yok whatsup gruplarındaki skntılı veli profili eşittir bu anneler
Şu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir
Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin
Orda annenin pimpiriğine seslenmiş şair.Besin alerjisi olup olmadığı belli olmayan gıdayı yedirmemekle, ağzına götürdüğü ellerini bebekler için üretilmiş ıslak mendille silmek istemekle, çikolata yemesini veya duygusal tehditlere (küserim vs) maruz kalmasını istememekle çocuğun büyüyünce özgüvensiz ve sinik olmasının ne ilgisi var?
Hem bunları yaparak, hem de sağlıklı, özgüvenli, kendini prens/prenses sanmayan bireyler yetiştirilebilir. Elmayla armudu karıştırmamak lazım.
Anne değilim. Tribünlerden seyredeceğim :)Hanımlar kıldan ince kılıçtan keskin bir konuya temas ediyorsunuz, anneler annelere karşı kavgası çıkabilir aman dikkat :)
Bende siz gibiyim kızım 4 yaşına girdi bu şekilde asla alerji mikrop düşme konusunda takıntılı olmadım evet aşırı derecede ilgisiz sayılabilirim ama çocuklarının üstüne düşen aileler de çok görüyorum çocukların bağışıklık sistemi zayıf devamlı hastalaniyorlar aileleri öyle soyluyor bnm kızım çok hastalanmaz çok şükür kızımla güzel vakitte geciririm gezerim kızım 20 günlükken gezmeye başladım hala da gezerim onunla bir ara çalıştım geçen yıl çok hastalandı sıkıntıdan piskolojik dedi doktor işi bıraktım o yüzden şimdi hep yanındayım ama hiç bir zaman fanus içinde gibi buyutmedim büyütene de çok şaşırıyorum15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdive hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor
Bende de küçük çocuk yok büyüttüm, tecrübeli anne statüsündeyim :) annelik söz konusu olunca tabii kimse diğerinin anneliğine söz söylemesin, herkes evladı için en doğrusunu yapmaya çalışıyor, anneliğin tek doğrusu olmaz ama en iyi anne benim hayır benim, onlar kötü anne kavgası çıkıyor hep, oysa her anne kendi yavrusunun mükemmel annesidir.Anne değilim. Tribünlerden seyredeceğim :)
Orda annenin pimpiriğine seslenmiş şair.
Ben de rahat anneyim. Takıntım, el yıkaması ve yüksek sesle konuşulmaması. Birey olsun isterim çocuğum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?