Şu yeni nesil annelerden ben de illallah ediyorum. Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir

Bilmiyorum ya...asla böyle bir anne olmak istemem.
Etrafımda ben de çok görüyorum, hatta kadınlar kulübünde de öyle. Cocugu ile yapışık insanlar, devamlı pohpohlanan çocuklar..
İyi de gerçek dünya bu değil ki.
Bizim mesela yegene 'kuserim ama' gibi cümleler kullanmamız bile yasak (çünkü bebegi rencide edebilirmiş). Böyle çocuklar gerçek dünyaya girince bir paşa-bir prenses olmadıklarını farkına varacaklar. O zaman onların hassas kalbi kırilmayacak mi? Kırılacak. Hem de kendini avutmayi bilmedigi için çok zorlanacak...
Benim de annemle aramda yakın bir ilişki yok. İster mıydim,isterdim tabii. Ama bazı insanlar var annesini bırakmamak için iki gün iş gezisine gidemeyen, annesinden onay almadan bir iş yapamayan, annesinin ağzının ta içine bakan,özgüvensiz ve sinik, evlenince evinde annemi özledim diye ağlayan....
Böylelerini görünce de öyle olmadığım için icin sukrediyorum.
Bence siz yeni nesil annelere çok aldanmayin, iç gudulerinize ve çocuğunuzun yonlendirmelerine güvenin