• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sıkıntı Bende Mı? Kotu anne miyim ben ?

Kendi gibi düşünmeyen anneleri gömen , gereksiz eleştiren bir konu olmuş. anneliği eleştirmek kimsenin haddine değil . Ben doğurdum , istediğim gibi büyütürüm. İsteyende istediği gibi Büyütür.
Ne diyelim yani size , aferin mi? Yada evhamlı annelere mi saldıralım ?? Yada olmaz daha mı evhamlı olun diyelim. Doğrularınızı sorgulamamışsınız , anneleri yenil nesil , eski nesil diye ikiye bölüp, bir tarafı yüceltip , diğerini kendi tabirinizle ‘görmemişin çocuğu olmuş’ statüsüne atmış ve hatta hadsizce küçümsemişsiniz.!
Bu kadar yersiz eleştirilerinizden sonra ben ne yapsam diye komik bir soru sormuşsunuz . Size tavsiyem; vicdanınız nasıl rahatsa öyle büyütün , ve başkalarının anneleği ile kendinizi kıyaslayıp ‘ben daha iyiyim galiba’ yarışına girmeyin .
 
O babaanne kalmaları ne güzeldir tontriko:KK68:
Onun yatağında uyumak nasılda hoşuma giderdi,sedirinde uyuyakalırdım,bazen de uyumuş numarası yapardım,sevgi sözcükleriyle üzerimi örterdi:110:
O ıhlamur kokusu,o tatlı sözleri:cry:
Çok özlemişim çok:110:
Her çocuk bunları yaşasa keşke,benim çocuklarım da yaşasın çok istiyordum,ama herkes benim kadar şanslı olamaz tabii:bicak:
Aklima bu geldi: )
 
Bende calisan bir anneyim. Ise baslamadan once cocugunu nasil birakacaksin ben birakamam vs vs laflarini cok duydum . Sanki cocugunu birakip calisan anneler vicdansiz annelermis gibi izlenim almistim. Bence onemli olan kaliteli vakit geçirebilmek. Birseyi yaptiginda yasaklandığına veya verdiginde icin ve aklin rahatsa bence senin dogrun budur.
 
ben cocuguma kendim bakiyorum ama dediginiz gibi buyutuyorum bende bagimli bir cocuk olmasini istemiyorum cunku tabiki cocugumu cok seviyorum o benim herseyim ama biraz ozgur olsuolsun kendi alaninda kesifler yapsin derdindeyim bahsettiginiz annelerden benimde etrafimda cok onlar beni yadirgiyor ben onlari ama ben oyle yuruyene kadar aman eli yere degmesin aman ayagi tasa degmesin diyemiyorum sunlari yazarkende karsimda avokado mincikliyor mesela gayette mutlu
 
Ben de öyle değilim, olmak da istemem. Prenses yetiştirmiyorum. Bu dünyada prenses olmak zor. Ben ninja yetiştircem bu ülkeye inşaALLAH. Anca ona yarar. Ve bu yeni nesil ne olacak bilmiyorum :/
 
Ben de öyle değilim, olmak da istemem. Prenses yetiştirmiyorum. Bu dünyada prenses olmak zor. Ben ninja yetiştircem bu ülkeye inşaALLAH. Anca ona yarar. Ve bu yeni nesil ne olacak bilmiyorum :/
:))Eski bir kitap bulmuştum,"yeni nesil çok havai çok,radyo çıkalı gençlerde edep kalmadı"yazıyordu:))
Eminim kil tabletlerde bile vardır bu şikayet,ben umutluyum gençlerden,saçma insanlar her zaman vardı bence,sadece bu kadar kolay görünmüyorlardı.
 
Ablamın çocuğuna mesela henuz besin alerjisi olup olmadığı denenmemişse (3 gün onu yesin,problem yoksa hep yiyebilir) yemek yerken domates bile veremezsin. Çocuk 16 aylık ama kıyameti koparır.
Bebekler için olmayan ıslak mendil ile elini sildim diye panik olmuştu (elini ağzına atıyor,bunlar zararlı şeyler) . Bir gün çikolata falan alsam çocuğa koşa koşa acile götürür midesini yikatir:duduk:
Gercekten mi? Yok artik. :KK57:
 
Herkesin anneliği kendine, yeni nesil annelerde çok garip şeyler bende gördüm her şeyin uç noktası garip geliyor bana. Önemli olan aradaki ayarı tutturmakta. Çocuğuna organik olmayan hiçbir şeyi yedirmeyen, 9 yaşındaki çoçuğunuzun kıyafetlerini evde yaptığı organik sabunla yıkayan tanıdıklarım var mesele sadece yeme içme de değil. Bazı anneler sadece kendi çocukları var gibi davranıyorlar bu rahatsız edici duruyoruz. Siz kimsenin sizi yargılamasına izin vermeyin, kendi istediğiniz gibi anne olun. Boşverin size iyi demişler kötü demişler
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor
Herkesin yapısı düşüncesi farklıdır bu konuda ben annemden ayri büyüdüm eksikliğini çok yasadim bu yüzden her aninda çocuğumun yanında olup her anını görmek isterim ama bu onu eğitmeye sınırlarını koymaya engel degil her istedigini almam ihtiyaci olmadigini anlatirim her düştüğünde ahh kuzuumm die kosmam her zamn ben yaninda olmayabilrm ve annesi gelene kadar yere yatip anneeee die aglamasin oyuncaklarını döküp oynuyorsa kendisi toplar gorev veririm is bölümü yapar bazen takim arkadasi oluruz disiplinciyim biraz da ama çocuğumu cok seviyorum her anne gibi her her firsatta da birbirimizi cok sevdiğimiz soyleriz ama bu sevgi kuralları ezmeye yetmez bunu da bilir :)
 
:))Eski bir kitap bulmuştum,"yeni nesil çok havai çok,radyo çıkalı gençlerde edep kalmadı"yazıyordu:))
Eminim kil tabletlerde bile vardır bu şikayet,ben umutluyum gençlerden,saçma insanlar her zaman vardı bence,sadece bu kadar kolay görünmüyorlardı.
Canım o anlamda demedim zaten, prenses, prens sendromu ile büyütülen çocuklar gelecekteki zorluklarla nasıl baş edecek diye endişe ediyorum. Hayat her zaman pembe değil ve zorlanacaklar. Her zaman kontrol, koruma, kollamaya alışan çocuklar çok zorlanacaklar. Bu anlamda dedim.
 
Onu bunu bilmem de, sınıfa çocuğuyla giren anne babalardan nefret ediyorum. İlkokulda bazı çocukların anneleri sınıfta durmuştu, ben benimkileri göndermiştim. O annelerden biri sınıfta beni parmağıyla dürtüp alakasız bir konuda uyarmıştı, onun o gözlerindeki korkunç bakışlarından, tehditkar sesinden ödüm kopmuştu. Bu da böyle bir anımdır. Gıcık kapıyorum işte, nefret ediyorum sümüklü, ezik çocuklardan da, aşırı korumacılıktan da!!!! Oh söyledim rahatladım.:63::63:
 
15 aylık bir kızım var.3 aylıkken anneanneye bırakıp çalışmaya başladım.Oyunlar oynarız vs gelişimi güzel bir bebek aslında.Ama benim etrafında gördüğüm birşey var ve bu beni sorgulamaya itiyor ister istemez.yeni dönem annelerinde bir yavrum evlâdım hayatı ondan ibaret görme durumu mevcut. Evet evlâdım icin en iyisini yapmaya çalıştım şartlar dahilinde ama hiç olurum biterim diyen buldumcuk bir anne olmadım.Bagimli bir birey olmasını istemiyorum kızımın ilerde.Genelde serbest bıraktım ama saldım çayıra mevlam kayıra şeklinde değil kendimin de bir hayatım olduğunun çalışma şartlarımın zor olduğunun farkında olarak bu telkinle yaşıyorum.Fanusta büyümüyorum çocuğu.sizinde cevrenizde gördüğünüz böyle örnekler var mi doğru olanı mi yapıyorum yoksa ilgisiz anne miyim ben doğrularım çok birbirine girdi :KK43: ve hep dogumdan önce kendimi şartlarım ben eleştirdiğim annelerden olmayacağım diye ve şimdi kafam ve vicdanım çok karisiyor

Kızınız daha 15 aylık, bağımlı mı olur bağımsız mı, şu anda onu "şu hareketi yapsam bağımlı olur" vs gibi yaklaşımlarla kestiremezsiniz… Hem size ne başkasının anneliğinden? Hiç karışmasın kafanız. Herkesin anneliği ve anne ilişkisi kendine. İnanın, yapacağınız her davranış biçimin hem faydası hem zararı olacak. İnanın buna. Çok sevseniz sıksanız da hem faydası hem de zararı olacak, rahat bıraksanız da. İnsan beşer bir mahluk olarak hata yapacak istese de istemese de... Demem odur ki, kendinizi bu kadar üzmeyin… Çocuk büyürken siz de büyüyeceksiniz… Bu öyle ilginç bir deneyim ki… Allah herkese nasip etsin inşallah :) öpüyorum sizi çok!
 
Hayattaki tek çocuk sahibi insan ben degilim mantigindayim anneliği yaşarken kendinden fazlasıyla ödün vermek yüzde yüz çocuk odaklı yaşamak aman mikrop kapar endişesinde olmamak aman çocuğumda çocuğum diye yaşayan bir anne olmadım görmemişin çocuğu olmuş gbi davranmadım anlatabildim mi :)
sizin yaptığınız normal olan.bence öteki annelerin yetiştiriş tarzında çocukların karakteri tam gelişemiyor, kendilerine güvensiz ve pısırık kalıyorlar.sizin yönteminiz daha sağlıklı.
 
Canım o anlamda demedim zaten, prenses, prens sendromu ile büyütülen çocuklar gelecekteki zorluklarla nasıl baş edecek diye endişe ediyorum. Hayat her zaman pembe değil ve zorlanacaklar. Her zaman kontrol, koruma, kollamaya alışan çocuklar çok zorlanacaklar. Bu anlamda dedim.
Onda haklısın,ilkokul çağında bir çocuk her yaptığı şey için alkış bekliyordu.Hadi küçük çocuklara yaparız da arada, büyüdükçe gerçek dünyaya geçiş yapmaları gerek.
 
Back
X