- 18 Ekim 2014
- 9
- 1
- 1
- Konu Sahibi Tawnyeagle
- #1
Sıkıntıdan uyuyamıyoru hikayem çok uzun egitim ve mesleki yönden ailemin rızası olmaması nedeni ile ayrılıklar ve geri dönmelerimle dolu 6 yıllık bir ilişkim var ben 25 yaşındayım diş hekimi,o 32 ve bir fabrikada işçi artık şuanda onu sevip sevmediğim konusunda kararsızım, sevdiğim insan hep odundu tabiri caizse ama şimdi daha çok gözüme batmaya basladı , şu sıralar iş hayatım nedeni ile sıkıntılar yaşıyorum o yüzden biraz daha hassaslaştım moral verme yetenegi sıfır beni çok sevdiğini söylüyor kendince bu ona yetıyor,gerçektende seviyor ama artık bana yetmiyor herseferınde tartışıyorum neden böylesin diye çevreden çok etkilenmeye basladım ailem bu ilişkiye razı degıldi ama ben onunla mutlu oldugumu düşündüğüm için ve beni çok sevdiğini hissettiğim için tekrar tekrar geri döndüm ailemden habersiz,ondan çabalaması için istediğim yıllardır da söyledim, aileminde rızası olması için sınava hazırlanıp 4 yıllık bir üniversite okuması ve ona göre bir işte çalışması ama sıfıra sıfır 6 yıl gectı ve hep beni suçluyor ben seviyorum sen şartlar koyuyorsun bu nasıl sevgi diye konuşuyor ,haklı olabilir kendince ama mantıgım ile kalbim çeliştiği için tam baglanamıyorum ben anlık degil ileriyide düşünerek konuşuyorum,çevre aile bunlarmı saglayacak senin mutlulugunu diyor,degil tamam ama temelde onlar yok tabikide temeli bi süre sonra çürütende onlar ister istemez yıllar sonra etkilenmeler başlayacak zaten ailemi karşıma alarak iş yapmak istemiyorum benim derdim hiç çaba göstermemesi bu konuda sadece seviyorum diyor tamam inanıyorum ve hissediyorum sevgisini ama ne bu konuda oluru olsun diye çaba görüyorum ne mutsuz oldugumda ince düşünmeler yapıp mutlu etmeye çalışmalar tek istediği biran önce evlenebilmek sen beni böyle sevdin ben seni böyle şimdi neden böylesin deyıp durmalar içten içe olmayacagı düşüncesi kalbimi kaplıyor ama elimi kolumu baglanmış hissediyorum,sanki onsuz olmuyor onunlada olmuyor ne yapacagımı bilmiyorum ben gercekten iyice depresyona girdim,bana hiç yardımcı olmuyorsun diye yıne tartıştım bugun ayrılık tartışması,ne yapsam yaranamıyorum diyor ne yaptıki ya bana göre hiç birşey,agır konuştum artık saglıklı kararlar veremiyorum çelişkiler yaşıyorum durumumu anlatmaya çalıştım çok yazmışım haberim olmadan ama anlatabildimmi bilmiyorum bu durum zihnime işkence gibi belkide vicdanım susmuyor galiba hangisi bilmiyorum ama şuanda uyuyamıyorum
