- 12 Ocak 2010
- 111
- 0
- 316
- Konu Sahibi silayahasretim
- #1
Merhaba arkadaşlar bu forums üye olduğumda ilk hamilelik telâşlarımı paylaşıyordum. Ardından hamile olma korkularımı. Sonrasındaae eşimin genelevde beni aldatmasını paylaştım sizlerle. Çoğunuz ben olsam affetmem demiştiniz ve ben affettim . Affetmekle hayatımın en büyük hatasını yaptığımı bilmeden..Evet arkasından benim bildiğim 2 kere daha geneleve gitti. Sonrasında öğrendiğim 1 yıl başka bir kadınla internette konuştuğu. İnsan değişmiyormuş arkadaşlar bunu anladım. Şiddet içeren travmalar , aldatmalar, yok saymalar , hakaretler aşağılamalar ve en sonunda yolun ortasında dövüp gitmeler. Keşke o zaman boşansaydım da kendime bu kadar eziyet ettirmeseydim.Ama insan da elimden geleni yaptım demek istiyor ve evt ben elimden geleni yapıp cesurca bir karar verdim ve boşandım. Boşanma sürecimde çok fazla desteğim olmadı açıkçası. Evlenirken evlen diye zorlayan kimseyi yanımda bulamadım. Bu hayat başkalarının kararlarıyla yaşanmazmış onu da anladım. Şimdilerde ise annemi babamı eski kocamı arkama atarak yeni bir ilişkinin eşiğindeyim. Annemi babamı diyorum çünkü onlara göre ben dulum ve evlenmemeliyim. Koca meraklısıyım çocuklarım var yalnız da yaşayabilirim oysa ki aynı insanlar ben evlenmek istemediğimde bir insan nasıl evlenmek istemez demişlerdi. Yalnız yaşamak istemiyorum dediğimde akıllanmamış oluyorum . Çocuklarıma acımıyormuşum oysa aynı insanlar bana acimadan tanımadığım bir insanla evlenmemi istemişlerdi. Velhasıl kelam insanlar sizin kararınızı ne istediğinizi değil toplum baskılarını sise yaşatmaya çalışıyor reddettiğinizde ise yalnız kalıyorsunuz. Daha çok yazmak istiyorum