Bende asker eşiydim, bende 2 gnlükken doğunun en ücra köyünde bir basıma kaldım ve günlerin eşimin görevden dönmesini beklemekle geçiyordu, çok şeylere maruz kaldık, gece bomba sesleriyle de uyandım, şehir merkezine gidemediğimiz için 40 derece ateslerle havale de geçirdim. Gerçekten hayatı o zaman tanıdım sevdiğini kaybetme korkusunu orada yaşadım , ölüm o kadar burnumuzun ucundaydıki ben hayatı orada tanıdım , gözlerim doldu şuan coks ey yazmak isterdim ama yazamıyorum

o zamanlar sesini duyamadıgım insanla şimdi düşmanız hayat insana neler öğretiyor neler off neyse suanki insanları hiç anlayamaıyorum keşke doğunun uçsuz bucaksız yerlerinde 1 gün kalsalar acaba naparlar