- 3 Nisan 2014
- 36.575
- 149.716
- 798
- Konu Sahibi Umutsuzkiz20
-
- #61
17 yaşında canım yani tutup 10 yaşındaki insana vurmam o kadar cani değilim
Zarar sadece fiziksel şiddet değil psikolojik şiddet. Bebeğe fiziksel şiddet uygulamam zaten aklımı yitirmedim merak etme. Ben sadece öfkemi bağırıp çağırmamı ağlamamı kontrol etmek istiyorum hepsi bu.o zaman neden bebeğine zarar vereceğinden korkuyorsun?
çelişkilerle dolu konun.
Ona birşey yapmam değil mi? Bundan çok korkuyorum
Zarar sadece fiziksel şiddet değil psikolojik şiddet. Bebeğe fiziksel şiddet uygulamam zaten aklımı yitirmedim merak etme. Ben sadece öfkemi bağırıp çağırmamı ağlamamı kontrol etmek istiyorum hepsi bu.
Aklımı yitirmedim merak etme bende çözüm öneri için bu siteye yazdım canım. Benimde şüphelerim var yani ve kontrol altına almya çalışıyorum sadece bu konuya bu aralar taktım hepsi bu.aklını yitirmişmisin bilemem.
tedavi olman lazım ama.
doğum yapmadan bu işi halletmelisin.
Sen mükemmel bir detay olabilir misin acaba?Hayatınla ilgilenmeden yardımcı olmaya çalışacağım kendimden yola çıkarak.
Yaşınız gereği agresif olmanız normal.
Ergenlik dediğimiz evrilme süreci ortalama 23 yaşına kadar sürüyor, kimisi daha geç ya da erken.
Ama belli ki sizde daha devam ediyor karakter oturması.
Bu sebeple kanınız kaynarken hele bir de karakter olarak agresifken kendini kontrol etmek zor, bilirim kendimden.
Ama hep şunu düşün 3 dakika sonra yaptıklarını geri alamayacağını ve belki de o öfke anında geri dönülmez şeylere sebebiyet verebileceğini.
Ve hazır ol, anne olunca müthiş bir sabır gelse de ayak uydurmaya çalışmak ve bir bebeğe bakmak tımarhanelik bir iş.
Her gün hem cennette hem cehennemde hissetmeye alıştır kendini.
Ne çok sabırlıyım sakinim yıllarca mucizemi bekledim diyenler gördüm çocuğu 2 damla akıttı diye avaz avaz bağıran, ama benim gibi hem agresif hem de sabırsızlar var ki bu dünyada çocukları kendi sınavları olan.
Uykusuzluk, açlık, susuzluk, pis olmak, bacakların kolların koparcasına yorgun olmak mesele değil sadece kendine ayırdığın 5 dk olmaması insanı delirten.
Ama çare yok, bakacaksın.
Söylene söylene de olsa bebeğine en mükkemmel anne olmak görevin.
Delirdiğin an en sevdiğin şey için mola alavaksın avaz avaz ağlasa da bebeğin.
Örneğin çikolata, bir çay vs ağlayan bebeği bırakıp 3 dk o ortamdan çıkıp kendi ödülünü yerine getirip full sabır ve sevgiyle geri dönüp kucaklayacaksın.
Duvarlara bağır, offla puffla gerekirse kendini mıncır, ağla ama bebeğinden değil kendinden çıkar öfkeni.
Ben böyle yapıyorum ve çok faydasını görüyorum.
Yoksa inan hayatım dayanılacak gibi değil, bugüne kadar tanıdığım bir Allahın kulu yaşantımı beceremezdi çünkü sadece nefes almak benimki.
Ama akıl sağlığımı koruyan gün içinde kendime küçücük de olsa verdiğim izinler.
Bunı yapmasam nefes dahi alamazdım.
Yardımcı olabildiysem ne ala.Sen mükemmel bir detay olabilir misin acaba?
Beni nasıl bu kadar iyi anlayabildin? Sende annesin..
Bende bunu istiyorum mesela çok dolduğum anlarda sinirlendiğim kendime hakim olamadığım anlarda biraz dinleniğ sakinleşip kendime gelmek ve sonrasında karşımdakine sevgiyle merhametle yaklaşmak az önce yaşadığım öfkeden pişmanlık duymak ama o öfkeyi ona zerre yansıtmamak..
Bende bunu istiyorum belli ki çok şey yaşamışsın,çok mücadele vermişsin. Ama bak sonunda kazanmışsın. Bu çok güzel bişey. Bundan sonra bende birşeye sinirlendiğimde böyle yapıcam. Biraz mola vericem çikolata yiyebilirim ya da spor yapabilirim ya da keyif aldığım bir videoyu vs izleyebilirim ki sakinleşebilirim. Umarım senin gibi bende yenerim. Ve gerçekten anlattığına göre çok çok güçlü bir kadınsın. Allah nazar değdirmesin inşallah hayata karşı hep böyle güzel duruşun olur. Yazdıkların beni çok etkiledi öz eleştiri sağladı sanırım ben çözümümü de senin sayende buldum. Çok çok çok teşekkür ederim canım benim. İyiki yazmışsın,senin gibi insanlara çok ihtiyacımız var.. :)
Ne kadar da benziyor hikayemiz. Seninde isrenmeyen gebeliğin olmuş bak dünyaya getirmişsin ve öfkeni onlar sayesinde bastırabilmişsin. Bu çok çok güzel birşey. Herkesin hayatı yaşantısı gördükleri farklıdır,hayat bu. Hepimizin sınavı farklı. İnşallah bende senin gibi bu sınavı geçerim ve inşallah senin kadar güzel iyi bir anne olurum kişisek yaşam sınırlarım içinde... Gerçekten çok yardımcı oldun bana yön verdin çok çok teşekkür ederim sana. Allah sana bütün güzellikleri versin. Bana 1 veriyorsa sana 10 katı mutluluk versin ki hepsini sonuna kadar hakediyorsun.Yardımcı olabildiysem ne ala.
Dediğin gibi hem agresif hem sabırsız hem istenmeyen gebelikler sonucu peş peşedünyaya gelen 2 meleğin annesiyim.
Annelik demek, çözüm üretmek.
Başka yolu inan yok.
Sen ne kadar mutluysan bebeğin de o kadar güzel büyür.
Bu sebeple hem kendini hem bebeğini büyütecek her gün ama her gün pes etmeden o küçücük molalarla, hayatta hala kendine özel tanıdığın sakinleşme alanlarıyla bazen mutlu, bazen delirmiş, çoğunlukla hiçbir şeye yetişemeyerek ve kendine kızarak günleri devireceksin.
Daha doğmamış bebeğini kendinden koruma içgüdünle bana çok da iyi bir anne olduğun izlenimi verdin zaten.
Annelik tam olarak bu, kendinden bile sakınmak...
Bende bebeğimden sonra umarım daha sakin daha sabırlı bir insan olurum. Senin nasık oğluşların sakinleştirdiyse belki beni de bebeğim sakinleştirir.. :)Bende çok sinirli bir insanım yapı olarak. Bebeği bilmem ama benim oğluşlarım (kedilerim) hayatıma girdiğinden beri daha az sinirli daha mutlu bir insan oldum kesinlikle. Yani yaklaşık bi 4-5 aydır baya farkediliyor çevrem tarafından da. Hayatımın neşesi oldu kuzularım .
Bende bebeğimden sonra umarım daha sakin daha sabırlı bir insan olurum. Senin nasık oğluşların sakinleştirdiyse belki beni de bebeğim sakinleştirir.. :)
Amin canım ama alıştığın bi hayvanında evlattan çok farkı olmaz bence :) İnşallah alırım canım teşekkür ederim güzel dileklerin için..:)Öyle olacaksın bence :) bak şimdi bile uyuyorlar gidip öpesim geldi kıyamıyorum uykularından uyandırmaya da en ufak bişeye hemen uyanıp sırnaşıyorlar:) çok seviyorum kaldı ki evlat canından bir parça daha tatlı olur heralde. Bebeğini sağlıkla kucağına al inşallah :)
Tedavi olcaksiniz ve biraz maneviyata yonelebilirsinz. Bende sinirliym ama baskalarina zararm dokunmaz.Merhaba arkadaşlar ben bir konuda sizden destek almak istiyorum.. 20 yaşındayım hamileyim,plansız bi hamilelikti,ilk ve tek ilişkimde oldu.. Her neyse.. Ben bebeğimi doğurmaya karar verdim fakat kendimi hazırlamaya çalışıyorum. Öncelikle çok sinirliyim sürekli bağırıyorum kızıyorum kırıp döküyorum,bazen kardeşime siddet uyguladığım zamanlar oluyordu gözümün çok karardığı zamanlar.. Ve ben bunu yenemiyorum.. Bazen kendime de zarar verebiliyordum ama önemsemiyordum. Şuan gebeyim ve bebeğim doğunca sizce geçer mi? Ona birşey yapmam değil mi? Bundan çok korkuyorum. Sizce bu sinirimi nasıl geçirebilirim gebelikten sonra içebileceğim bitki çayı var mı? Ya da yapabileceğim herhangi birşey.. Bebeğime zarar vermekten korkuyorum..
Bugün gittim,terapiye başlamamız lazım dedi. Bakalım,9 ay var daha.. :)Tedavi olcaksiniz ve biraz maneviyata yonelebilirsinz. Bende sinirliym ama baskalarina zararm dokunmaz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?