Herhangi bir hastalığım yok bildiğim kadarıyla sadece panik atak ve lohusalok depresyonu atlattım ama şu bir yere aitsin orayı özlüyorsun ama neresi bilmiyorsun duygusu bendede var. Ait olduğumu hissettiğim yer ma neresi çok özlüyorum orayı sanki oraya gitmeyi bekliyorum arıyorum ama ora neresi bilmiyorum
Borderline degilim sadece degersizlik hissi terkedilme korkusu bosluk hissi duygulari uclarda yasama durtusellik gibi bordelinea biraz benzeyen bir kisilik oruntum var + yakin iki arkadasimda var.
Malesef kestirme bir cozum yok, ilac konusunda doktorla konusmalisiniz terapiye direnmemelisiniz gerekirse yillarca hayatinizin bir parcasi olmali. Bpd ile gayet guzel stabil mutlu yasayan basarili insanlar var.
Doktorunuz ılac kullan dedıyse kullanmalısınız benceDaha önce birçok pskiyatra gittim en son gittiğim pskiyatr başka rahatsızlıklarımdanda şüphelendi yani sadece borderline değilmişim neyse bir süre ilaç kullandım sonra yine gitmedim. Alkol kullandığım içinde istemiyorum ilaç kullanmayı kaldı ki ilaç beni ruhsuzmuşum gibi hissettiriyor öyle olmaktansa sinirleneym hüzünlenym daha iyidir. Sorun şu ki aslında benm için yokta ben rahatsız olduğumu da düşünmüyorum yani çok sosyal sayılmam asosyelde değilim ama insanların neyi yapıp neyi yapamayacak kapasitede oldugunu her anlamda beyninden geçeni yapmaya çalıştıkları ya da ne için yaklastıklarını cok rahat bir şekilde analiz edyrm ve her zaman cıkar arkadaslarımı dahi uyarırım mesela derler nasıl hep haklı çıkıyosun. Yani bana göre ben anormal değilim sadece herşeyin bilincindeyim. Bazı zamanlar hiçbirşeye tahammül edemem kim olursa olsun kendime bile bazen tahammül edemiyorum.Bunların pek önemi yokta içimdeki bu boşluk hissi çocukluğumdan bu yana benimle nasıl anlataym ben büyüdükçe daha da büyüdü sanki. Evliyim ve eşimde sürekli beni güldürmeye mutlu etmeye çalışır bir sorunumuz yok çok şükür. Ama kendimi sanki gitmem gereken biryer varmışta bir türlü yolu bulamıyormusum ya da ne biliyim hiçbiryere ait değilmişim gibi hissediyorum. Neden böyle hissettiğimi tam olarak bilemiyorum nasıl çözmem gerektiğinide bilemiyorum birşeylerle uğraşıyorum fakat yok hep benimle bu his nasıl başa çıkıcam bilmiyorum artık yoruldum.. Böyle hissediyor musunuz ya da borderline olupta ilaç kullanmadan bunu yenebilen var mı aranızda arkadaşlar
Öncelikle psikiyatri dersi almis biri olarak söylüyorum kendinizi mutlu edecek bi meşguliyet bulmalisiniz insanoglu oyle bir varlikki bos kaldigimiz an kendimizle ugrasmaya basliyoruz gecmiste yaptiklarimizi veya yapmadiklarimizi sorguluyoruz keskeler sariyor beynimizi vs vs bu bosluk hissinizi doldurmaya calisin ve her gun o gun olan guzel seyler ne diye dusunun bu hayatiniza pozitif bakmanizi saglayacak bi yerden sonra emin olun sizde sayisini arttirmaya calisacaksiniz ornegin yasli birine yardim etmek hatta gulumsemek bu bile bazi insanlara o kadar şey ifade ederki, soyle dusunun aksilikleri dile getirdikce sanki butun olumsuzluklar bizi buluyormus gibi hissetmeye baslariz camasir asariz yagmur yagar yagmurun yagmasini kendi sanssizligimiz olarak nitelendiririz falan o sebeple sizi mutlu eden bir hobi is edinin calgi olur resim olur karakalem ebru bi ton sey var, sonrasinda tabiki ilaclarinizi duzenli kullanin kafasina gore dozunu artirip azaltmayin kafaniza gore birakmayin. Doktorunuzun verdigi sekilde uygulayin. Psikiyatride taburcu olan hastalarda gozlemledigim en onemli seylerden biriydi bu ilac konusu, o ilaclar bellli dozlarda arttirilip belli dozlarla azaltarak biraktiriliyor direkt kesmek veya kafamiza gore almak tum beynimizin vücudumuzun kimyasini bozar isler dahada kötüleşebilir her neyse saglicakla kalin..Daha önce birçok pskiyatra gittim en son gittiğim pskiyatr başka rahatsızlıklarımdanda şüphelendi yani sadece borderline değilmişim neyse bir süre ilaç kullandım sonra yine gitmedim. Alkol kullandığım içinde istemiyorum ilaç kullanmayı kaldı ki ilaç beni ruhsuzmuşum gibi hissettiriyor öyle olmaktansa sinirleneym hüzünlenym daha iyidir. Sorun şu ki aslında benm için yokta ben rahatsız olduğumu da düşünmüyorum yani çok sosyal sayılmam asosyelde değilim ama insanların neyi yapıp neyi yapamayacak kapasitede oldugunu her anlamda beyninden geçeni yapmaya çalıştıkları ya da ne için yaklastıklarını cok rahat bir şekilde analiz edyrm ve her zaman cıkar arkadaslarımı dahi uyarırım mesela derler nasıl hep haklı çıkıyosun. Yani bana göre ben anormal değilim sadece herşeyin bilincindeyim. Bazı zamanlar hiçbirşeye tahammül edemem kim olursa olsun kendime bile bazen tahammül edemiyorum.Bunların pek önemi yokta içimdeki bu boşluk hissi çocukluğumdan bu yana benimle nasıl anlataym ben büyüdükçe daha da büyüdü sanki. Evliyim ve eşimde sürekli beni güldürmeye mutlu etmeye çalışır bir sorunumuz yok çok şükür. Ama kendimi sanki gitmem gereken biryer varmışta bir türlü yolu bulamıyormusum ya da ne biliyim hiçbiryere ait değilmişim gibi hissediyorum. Neden böyle hissettiğimi tam olarak bilemiyorum nasıl çözmem gerektiğinide bilemiyorum birşeylerle uğraşıyorum fakat yok hep benimle bu his nasıl başa çıkıcam bilmiyorum artık yoruldum.. Böyle hissediyor musunuz ya da borderline olupta ilaç kullanmadan bunu yenebilen var mı aranızda arkadaşlar
Birde tabi maneviyatinizi guclendirebilirsiniz sukretmek aslinda herseyin basinda geliyor herseyin geçici oldugunu bilerek yasadigimiz ana odaklanip o anlari bir sekilde kendimizin lehine cevirebilmek.. daha bircok sey var tabi ama maneviyat konusunu es gecmek istemedimÖncelikle psikiyatri dersi almis biri olarak söylüyorum kendinizi mutlu edecek bi meşguliyet bulmalisiniz insanoglu oyle bir varlikki bos kaldigimiz an kendimizle ugrasmaya basliyoruz gecmiste yaptiklarimizi veya yapmadiklarimizi sorguluyoruz keskeler sariyor beynimizi vs vs bu bosluk hissinizi doldurmaya calisin ve her gun o gun olan guzel seyler ne diye dusunun bu hayatiniza pozitif bakmanizi saglayacak bi yerden sonra emin olun sizde sayisini arttirmaya calisacaksiniz ornegin yasli birine yardim etmek hatta gulumsemek bu bile bazi insanlara o kadar şey ifade ederki, soyle dusunun aksilikleri dile getirdikce sanki butun olumsuzluklar bizi buluyormus gibi hissetmeye baslariz camasir asariz yagmur yagar yagmurun yagmasini kendi sanssizligimiz olarak nitelendiririz falan o sebeple sizi mutlu eden bir hobi is edinin calgi olur resim olur karakalem ebru bi ton sey var, sonrasinda tabiki ilaclarinizi duzenli kullanin kafasina gore dozunu artirip azaltmayin kafaniza gore birakmayin. Doktorunuzun verdigi sekilde uygulayin. Psikiyatride taburcu olan hastalarda gozlemledigim en onemli seylerden biriydi bu ilac konusu, o ilaclar bellli dozlarda arttirilip belli dozlarla azaltarak biraktiriliyor direkt kesmek veya kafamiza gore almak tum beynimizin vücudumuzun kimyasini bozar isler dahada kötüleşebilir her neyse saglicakla kalin..
Ya bu benimDaha önce birçok pskiyatra gittim en son gittiğim pskiyatr başka rahatsızlıklarımdanda şüphelendi yani sadece borderline değilmişim neyse bir süre ilaç kullandım sonra yine gitmedim. Alkol kullandığım içinde istemiyorum ilaç kullanmayı kaldı ki ilaç beni ruhsuzmuşum gibi hissettiriyor öyle olmaktansa sinirleneym hüzünlenym daha iyidir. Sorun şu ki aslında benm için yokta ben rahatsız olduğumu da düşünmüyorum yani çok sosyal sayılmam asosyelde değilim ama insanların neyi yapıp neyi yapamayacak kapasitede oldugunu her anlamda beyninden geçeni yapmaya çalıştıkları ya da ne için yaklastıklarını cok rahat bir şekilde analiz edyrm ve her zaman cıkar arkadaslarımı dahi uyarırım mesela derler nasıl hep haklı çıkıyosun. Yani bana göre ben anormal değilim sadece herşeyin bilincindeyim. Bazı zamanlar hiçbirşeye tahammül edemem kim olursa olsun kendime bile bazen tahammül edemiyorum.Bunların pek önemi yokta içimdeki bu boşluk hissi çocukluğumdan bu yana benimle nasıl anlataym ben büyüdükçe daha da büyüdü sanki. Evliyim ve eşimde sürekli beni güldürmeye mutlu etmeye çalışır bir sorunumuz yok çok şükür. Ama kendimi sanki gitmem gereken biryer varmışta bir türlü yolu bulamıyormusum ya da ne biliyim hiçbiryere ait değilmişim gibi hissediyorum. Neden böyle hissettiğimi tam olarak bilemiyorum nasıl çözmem gerektiğinide bilemiyorum birşeylerle uğraşıyorum fakat yok hep benimle bu his nasıl başa çıkıcam bilmiyorum artık yoruldum.. Böyle hissediyor musunuz ya da borderline olupta ilaç kullanmadan bunu yenebilen var mı aranızda arkadaşlar
Biliyorum daha önce birçok kez ilaç kullandım fakat hayatımın bir parçası olması hosuma gitmiyor mesela birgün anne olmaya karar versem o zaman ne yapacagım bu ilaçları birden kestiğiniz zaman inanın keske başlamasaydım diyorsunuz daha da zorluyor sizi.. zaten dengesizken daha da altüst oluyorsunuz
Biliyorum daha önce birçok kez ilaç kullandım fakat hayatımın bir parçası olması hosuma gitmiyor mesela birgün anne olmaya karar versem o zaman ne yapacagım bu ilaçları birden kestiğiniz zaman inanın keske başlamasaydım diyorsunuz daha da zorluyor sizi.. zaten dengesizken daha da altüst oluyorsunuz
Öncelikle psikiyatri dersi almis biri olarak söylüyorum kendinizi mutlu edecek bi meşguliyet bulmalisiniz insanoglu oyle bir varlikki bos kaldigimiz an kendimizle ugrasmaya basliyoruz gecmiste yaptiklarimizi veya yapmadiklarimizi sorguluyoruz keskeler sariyor beynimizi vs vs bu bosluk hissinizi doldurmaya calisin ve her gun o gun olan guzel seyler ne diye dusunun bu hayatiniza pozitif bakmanizi saglayacak bi yerden sonra emin olun sizde sayisini arttirmaya calisacaksiniz ornegin yasli birine yardim etmek hatta gulumsemek bu bile bazi insanlara o kadar şey ifade ederki, soyle dusunun aksilikleri dile getirdikce sanki butun olumsuzluklar bizi buluyormus gibi hissetmeye baslariz camasir asariz yagmur yagar yagmurun yagmasini kendi sanssizligimiz olarak nitelendiririz falan o sebeple sizi mutlu eden bir hobi is edinin calgi olur resim olur karakalem ebru bi ton sey var, sonrasinda tabiki ilaclarinizi duzenli kullanin kafasina gore dozunu artirip azaltmayin kafaniza gore birakmayin. Doktorunuzun verdigi sekilde uygulayin. Psikiyatride taburcu olan hastalarda gozlemledigim en onemli seylerden biriydi bu ilac konusu, o ilaclar bellli dozlarda arttirilip belli dozlarla azaltarak biraktiriliyor direkt kesmek veya kafamiza gore almak tum beynimizin vücudumuzun kimyasini bozar isler dahada kötüleşebilir her neyse saglicakla kalin..
Esasında borderline kişilik bozukluğunun tedavisinde ilaçtan ziyade terapi esastır, ilaç daha ziyade semptomatik rahatlama sağlayıp kişinin terapiye odaklanabilmesi için gerekli görülür. Bu alanda uzman bir psikologla çalışarak ilaçsız da çok ilerleme kaydedebileceğinizi düşünüyorum. Uzun vadeli ve istikrar gerektiren bir süreç ama kesinlikle hayat kalitenizdeki artışa değer bence.
İlaçlar konusunda hisleriniz son derece haklı lakin şu var ki rahatsızlığınız beyin kimyası ile ilgili yani ilaçtan kaçtıkça bir kısır döngü içine girebilirsiniz. Teyzem yıllardır tedavi görüyor, 20 yılı aştı, deneyerek doğru ilaçları buldu, mesela doktoru bir ilaca başladı, kullanır bununla mutlu değilim, uyku yapıyor, uyuşukluk yapıyor gibi şikayetlerini bildirir ona göre düzenletir reçetesini. Başka hastalıkları da var, doktoruna sorarak uyumlu bir şekilde düzenler her zaman. Kuzenim ilaçlarını kullanarak bebek sahibi oldu, keseken, başlarken, dozlar konusunda doktordan destek aldı. Oluyor yani siz yeter ki gayret edin. Bir de alkolden uzak durmaya bakın, çünkü beyin kimyasını cidden bozuyor, sizi daha zor durumlara sokabilir
Size özelden yazmaya çalıştım fakat yazamıyorum bu üye profil görüntülemesine sınır getirdi gibi bir yazı çıkıyorYa bu benimneymisiz ya bana da ozelden yaz eger buradan yazamiyorsan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?