Borderline da ilaç yan tedavi diye biliyorum. Asıl olan değişik terapi yöntemleri. Bunlara sürekli, belki bir ömür boyu gitmelisiniz. Güzel bir şey bu. Bu tür rahatsızlıklarda Sürekli doktor takibinde olmak yaşam kalitesini çok yükseltiyor.
değişik terapi yöntemleriyle, kendinize ve hastalığınıza dair farkındalığınız artarsa, duygusal iniş çıkışlarınızı, bağlanma korkularınızı, yüceltme ve yerme Dengesizliğini, içinizdeki boşluk hissini daha analiz edebilir, kontrol edebilirsiniz.
gözünüzde çok büyük olan pek çok şeyin, duygusal dalgalanmalarınızın aslında gerçek olmadığını fark edersiniz. Dışarıdan bakınca Kolaymış diyebilir insan, ama olayların içindeyken, dışarıdan bakabilmek O kadar kolay Değil.
bu yüzden içgörü kazanmak, kendi ruhsal analizini yapabilmek çok önemli bir yetenek.
iyi bir terapistle bu farklı bakışları kazanabilirsiniz. Devamlı takibinde olunca, sizi iyi tanıdığı İçin daha iyi yönlendirebilir.
Bir de varsa çocukluk travmalarınız bunları çözmenize yardımcı olur. Genelde borderline da sıkıntılı anne baba çocukluk hikayeleri oluyor, bağlanma sorunları. Ama illa olmak zorunda da değil. Anne baba çok iyi ama borderline olan arkadaşım da var.
Siz farkındasınız aslında kendinizin. Bu çok önemli bir şey. ilaç tedavisinin ne kadar gerekli olduğuna beraber karar verin. İstemiyorsanız, farklı neler yapılabilir konuşun. Muhakkak maddi bir yük getiriyor bu insana. Ama yaşam kaliteniz de büyük ölçüde yükseliyor.
bir de denge kurmanız önemli. Bu boşluk hissiyle başa çıkabilmeniz. Tedaviden uzak olmamanız. Çünkü çocuk düşünüyorsunuz sanırım.
bir çocuk büyütürken bu gel gitleri onun da yaşamaması lazım. Ona yansımaması lazım. Yoksa onu da zor bir çocukluk bekler. Sırf bunun İÇin bile hep bir tedavi, terapi içinde olmanız lazım.
Çocuk ilaç gibidir bazen. İnsan içinde kalanları ona verdiği Sevgiyle onarır. Ama tehlikelidir de. Çünkü artık onun hayatından da sorumlusunuz ve normal depresif zamanlarınızda kendinizi bırakamazsınız artık.
ya hastalık sizi kontrol edecek, ya siz onu. İpleri kendi elinizde tutarsanız, siz onu kontrol edersiniz. Yani kendinizi bununla tanımlamayın. Siz bundan çok daha fazlasısınız. Ve borderline da bir parçanız ama kişiliğinizin tümü değil.
bununla yaşamayı öğrenmişsiniz sanırım. Çok dürtüsel yaşamıyorsunuz galiba. Mutlu bir evlilik de ilaç gibi bir şey zaten. ama bununla daha da iyi nasıl yaşarım konusunda da düşünün isterseniz.
O boşluk hissine bir misafir gibi gelip geçici bir şey olarak bakın. Hayat da biraz boşluk kabul etmiyor gerçekten. Siz hayatınızı dolu tutmaya çalıştıkça yaralar da onarılacaktır bence. tamamiyle geçmesine gerek yok.
Kendine normal diyerek dolanan ve ahkam kesip akıl dağıtan pek çok kişiNin de normal olduğunu sanmıyorum. Siz kendinizi yargılayabiliyorsunuz. Pek çok kişi kendini bile yargılamadan gayet acımasız ve dengesiz yaşayabiliyor. Kimse sizden iyi değil yani. Herkesin artı eksileri var işte.
önemli olan siz ve aileniz yalnızca. Bu halkayı kuvvetli tutmaya çalışın. Enerjinizi buraya yönlendirin.
borderline konusunu derinlemesine bilmiyorum ama gayet tedaviye yanıt verdiğini biliyorum. Çaresiz değilsiniz bu konuda.
Bildiğim iki arkadaşım var, ikisi de psikiyatrik sorunlara sahip. Biri gayet tedaviyle hayatının yönetimini kendi elinde tutuyor, hastalığını da sahipleniyor. Çocuklarını büyütüyor. Diğeri de salmış başını gitmiş. Bir oraya, bir buraya savruluyor. Hayatı eşi ve çocuğuna zindan etti. Dışarıdan bakınca evet hasta. Ama kendini bıraktı hastalığına.
bir de bu tip rahatsızlıklar bazen bir paket halinde de gelebiliyor. Bipolar, mevsimsel depresyon (sad), depresyon, mani tipi alt kollarla. Terapilerle bunları da elimine edebilirsiniz.
Totalde ilaçlar kötü değildir, bazen bir ömür boyu hayat kurtarıcıdır. Nasıl Şeker hastası bir insan, çok zararı var, ben iyiyim artık, ilacı bırakacağım dİyemezse, psikiyatrik rahatsızlıklarda da ilaç kullanılabilir gayet. Korkmanıza gerek yok Bundan. Psikiyatrideki tek handikap deneme yanılma yöntemiyle bulunur doğru ilaç ve doğru doz.
ama buna sizin ihtiyacınız var mı bilemem. Belki ilaçsız terapiyle gayet kendiniz idare edebilirsiniz. Ben farkındalığı yüksek bir insan olarak gördüm sizi.
en içten bir şekilde mutluluk diliyorum. İnsanların anlamadığı, fiziksel rahatsızlıklardan kimi zaman daha zor ruhsal hastalıklar. Birinin tedavisi yüzeyde, diğeri çok daha derinlerde.
hep hastalık deyip durdum ama başka kelime bulmadığım İçin. İngilizce de disorder diyorlar aslında. İllness değil bunlar. Karmaşık kişilik ve duygu durum bozuklukları. Yani bir hastalığı tedavi etmekten daha çok, insanın kendine bakışını yeniden düzenlemekle İlgili terapiler. Bu da tabi ki herhangi bir Tedaviden daha karmaşık ve çetrefilli bir iş.
kendinizi daha fazla sevin. Gerçekten eğer hep bi yere gidecekmiş hisediyor ve yolunuzu bulamıyor gibi geliyorsa. O halde potansiyelinizi ortaya çıkarın. Belki de içinizde harekete geçmeye çalışan bi enerji varır. “O ana” Bi türlü ait hisedemek ne demektğr çok iyi bilirim. Bunu kendinize yük olarak ta görmeyin belki hayat bi arayıştır sözü bizde vücut buldu kimbilir . Güzel günleriniz olsun 
