• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sinirden titreyen ben..

Söyledikleriniz daha önce aklımdan da geçen şeylerdi. Şimdi daha detaylı düşüneceğim ve büyük ihtimal tekrar öfkem katlanacak. :)

İkili oynadığına şöyle şüphem yok ailesine bu durumlar yüzünden şu an mesafeli davranmıyor. Yani o zamanlar vardı şu an yok. İyi ki de yok ailesiyle kötü olsun asla istemem.

Yani ailesiyle arası gayet iyi çok şükür.

Kendi kendine kurmak yerine bence ailenin icine bir giris daha yap :)
Gozlemle. Sevgilinden net cvp alamayacagin belli. E boylede sinir kupusun degismiyor. Gecmis gitmis gibi gorus..hem bir olay daha olursa sevgilinin tavrini gozlemlersin. Hem icinde kalmaz eger ayrilirsan.. Hem degismis mi anlamis mi belli olur.
Yani senin yerinde olsam boyle yaparak rahatlardim ancak sanirim.

Hatta burda okumustum bir uye demisti ki simdi ki aklim olsa evlenmeden once masus bir olay cikarir esim olacak kisiyi denetlerdim diye. Bence iyi fikir.
 
Siz maddi sıkıntıların sizi mecbur ettiği, kendinizin seçmediği istemediğiniz bir biçimde aile ile içli dışlı olma durumu içine girmişsiniz. O ana kadar sevgililiğinizi yaşadığınız ilişkiniz, birden evliliklerdeki yaşanan kp kv konuları içine girmiş. Ama siz buna hazırlıklı değildiniz. Üstelik istediğiniz de bu değildi. Eşinizin annesi de bu duruma klasik kv cephesinden bakmaya başlamış. Size laf sokmaları, iğnelemeleri sizi incitmiş. Şimdi anlatırken bile somut bir mevzu yokmuş gibi oluyor ama ben sizi çok iyi anladım. O laf sokmalar, o evde bulunulan süre içerisindeki huzursuz hissiniz içinizde kalmış. Sevgiliniz de sizi böyle bir durumun içine soktuğu, sizin kahve bile almanıza izin vermeyerek, ailesiyle istemediğiniz biçimde içli dışlı yaptığı, olaylara müdahale etmediği ya da yeterince farkedip müdahale etmediği için kızgınsınız. Siz evlenmeden evli birinin derdini taşımışsınız.
Kötü olan da şu ki evlenirseniz bu insanlar sizin aileniz olacak. Sevgiliniz de onların çocuğu...
 
Ben de bi sürü olay yaşadım evliliğimde , hala da ailesi ile karşılaştıkça yaşamaya maruz kalıyorum ama bariz şeyler değilv hoş bariz lerini de yaşadım , o an istediğim tepkiyi verememek , şoka girmek , eşimin bana yapılanlardan dolayı ortalığı yakıp yıkmasını beklemek ama havamı almak vs vs !!! Ben de yıllarca kendimi eşimi yedim , kv ile yıllar sonra yüzleştim bağırdım çağırdım e tabi o da !! Sonra ben neyin içindeyim ya diye diye bir daha kendimi yemek !! Hır gür huzursuzluk vs , onlarla çok çok az görüşüyorum farklı ile taşındık ama eşime olan öfkem geçmiyor, böyle acı ve öfke içinde yaşıyorum, şimdi bunaleı yaşayacağını bilsem baştan asla asla evlenmezdim !!! Kendimi gerçekten kandırmışım bile bile ateşe atmışım , ha senin yaşadıklarını benim yaşadıklarımı yaşayıp iliikisine pek yansıtmayan yok mu ? Var biliyorum duydum , ama ben o işin sırrını çözemedim , yaşananları unutmak cidden çok zor
 
Merhabaaaalaaaaarrrr!

Nasılsınız efenim?

Off.. Size değişen hayatım ve benliğimden biraz bahsetmek istiyorum..

7 yıldır süregelen bir ilişkim var. Acısıyla, tatlısıyla, anne-baba sorunlarıyla geçen.

Diğer konumdan da belki hatırlanır ama kısaca bahsetmek isterim.. Daha evlenmeden, iş resmiyete dökülmeden o kadar itici ki o kadar komik şeyler yaşandı ki. Şu an gülüyorum evet ama haksızlığa zamanında ses çıkarmadığım ve hakkı olmayan insanların bana yaptıkları muameleyi düşündükçe sinirlerim tavan yapıyor, elim ayağım buz oluyor.

Böyle konular yaşandıktan sonra ilişkimde huzursuz bir hava hakim oldu. Zira benim bitmeyen öfkem, onun bu olaylardan sıkılması gibi.

En küçük bir şey de konuyu oraya getirmeye ve isyan etmeye başladım. ( Biliyorum, iğreeanç bir şey yaptığım.. :olamaz:)

Ama bunun da bir sebebi vardı.. Olmaz olur muydu hiç? Benim o “delikanlı, yiğit, millete “Aslan” olan sevgilim” ailesine kuzuydu. Başlarda bir şey söylemedi. Bekledi galiba. Zaten öyle büyük sıkıntılar yaşamadık sadece babasının bir hareketi hariç. Genel olarak ailesinin saçma bir şekilde oğullarını kıskanmalarıydı problem.

Sonradan sonraya sert konuşmalar yapmış olmalı ki inanılmaz bir geri dönüş..

Sonra da görüşmedik pek zaten. Kendime bile saygımı yitirmeye başladığım ortamlarda pek bulunmamaya başladım. Hayatımda ilk defa böyle şeyler yaşadım tecrübe oldu bana, sağlam bir tecrübe.

Şimdi ise travma gibi bir şey oldu ben de. Konular bitti, kapandı, ortalık duruldu ben durulamadım. Durup durup sarıyorum sevgilime. Böyle sinirsen vücudum titriyor. Öfke patlaması yaşıyorum, bazen konuyu bilerek hoop oraya getirip lafımı söylüyorum. :tokat:

Tamam çok itici bir davranış kabul ediyorum ve normalde zaten böyle biri değildim. Bu öfke kontrolü, sakin kalma, eski konuları tekrar tekrar açmama ve insanları, yaşanılanları çok da takmama konusunda öneri istiyorum..

Özellikle eşini bile takmayan cool üyelerimizden.. :KK51:
Bence yapmanız gereken mutlu olmaya çalışmak herşeyi kenara bırakın sadece kendinize odaklanın..en çok ne yapmaktan hoşlanıyorsunuz? mesela yemek yapmak diyelim farklı lezzetler pişirmeye denemeye çalışın pişirdiklerinizi başkalarına da tattırın. Mesela ben hayvanları çok severim hergün çıkar sokakta beni bekleyen dostlarıma yemek veririm şöyle bir yürüyüş yapıp kendimi dinlerim eve gelip kendim için güzel bir kahvaltı hazırlarım..Eskiden herkesin her söylediği şeyi kafamda büyütür de büyütürdüm yaa keşke şöyle yapsaydım şöyle söyleseydim..gibi ama bu beni çok yoruyordu gereksiz sinirleniyor hiç birşeye odaklanamıyor güzel anların tadını çıkaramıyordum. Şimdi amaaan diyorum banane. Hatta biri bişey söylediğinde gülerek kahkaha atarak dalgaya vuruyorum gelip geçici şeyler için kendini üzdüğünle kalıyorsun. Ben herkesin derdine koştum destek oldum onlarla üzüldüm şimdi tüp bebek tedavisi görüyorum ve büyük ihtimal stres beni çok etkilemiş bir türlü sonuç alamıyoruz. Şimdi diyorum milletin dediğini kafana taktın dertlere boğuldun o insanlar çoluk çocuğuyla kefiyle takılıyor güya dert sahibi olan mutsuz olan onlardı ama bütün negatifliklerini bana bırakmışlar ben onların üzüntüsünü yaşamışım şimdi de acısını çekiyorum..ama akıllandım sizde önce kendiniz için mutlu olmaya çalışın:rapci:
 
Kendi kendine kurmak yerine bence ailenin icine bir giris daha yap :)
Gozlemle. Sevgilinden net cvp alamayacagin belli. E boylede sinir kupusun degismiyor. Gecmis gitmis gibi gorus..hem bir olay daha olursa sevgilinin tavrini gozlemlersin. Hem icinde kalmaz eger ayrilirsan.. Hem degismis mi anlamis mi belli olur.
Yani senin yerinde olsam boyle yaparak rahatlardim ancak sanirim.

Hatta burda okumustum bir uye demisti ki simdi ki aklim olsa evlenmeden once masus bir olay cikarir esim olacak kisiyi denetlerdim diye. Bence iyi fikir.
Galiba zaten kendi içimde sürekli bir şeyler tartmaya, teyit almaya çalışmalarım yüzünden kopuyor böyle sıkıntılar.

İkna olamıyorum. Ona bu konuda güvenmiyorum demek ki ve ben de bu güvensizliği oluşturduğu için çok kızıyorum ona.

Ne kadar saçma şeyler yaşanmış..

Yazdıklarınız çok mantıklı fakat bir olay çıkarma durumunu nasıl yaparım bilmiyorum, yüzüme gözüme bulaştırırım kesin.
 
Ben de bi sürü olay yaşadım evliliğimde , hala da ailesi ile karşılaştıkça yaşamaya maruz kalıyorum ama bariz şeyler değilv hoş bariz lerini de yaşadım , o an istediğim tepkiyi verememek , şoka girmek , eşimin bana yapılanlardan dolayı ortalığı yakıp yıkmasını beklemek ama havamı almak vs vs !!! Ben de yıllarca kendimi eşimi yedim , kv ile yıllar sonra yüzleştim bağırdım çağırdım e tabi o da !! Sonra ben neyin içindeyim ya diye diye bir daha kendimi yemek !! Hır gür huzursuzluk vs , onlarla çok çok az görüşüyorum farklı ile taşındık ama eşime olan öfkem geçmiyor, böyle acı ve öfke içinde yaşıyorum, şimdi bunaleı yaşayacağını bilsem baştan asla asla evlenmezdim !!! Kendimi gerçekten kandırmışım bile bile ateşe atmışım , ha senin yaşadıklarını benim yaşadıklarımı yaşayıp iliikisine pek yansıtmayan yok mu ? Var biliyorum duydum , ama ben o işin sırrını çözemedim , yaşananları unutmak cidden çok zor
Aynı durumları yaşamışız galiba. Hep ondan bir beklenti içinde oldum, yapmadı. Halbuki kendi kendimi çok rahat şekilde savunur ve karşımdaki insana haddini de bildiririm ama bu konularda tamamen ondan bir beklenti içine girdim.

Karşılayamadı tabi. Sonuç olarak zarar gören ben oldum. Bilmiyorum, şu an kafam çok karıştı. Eskiyi unutup önüme bakmak mı yoksa hepsini hayatımdan çıkarmak mı?

Şu an bambaşka bir boyut oldu. :)
 
Bence yapmanız gereken mutlu olmaya çalışmak herşeyi kenara bırakın sadece kendinize odaklanın..en çok ne yapmaktan hoşlanıyorsunuz? mesela yemek yapmak diyelim farklı lezzetler pişirmeye denemeye çalışın pişirdiklerinizi başkalarına da tattırın. Mesela ben hayvanları çok severim hergün çıkar sokakta beni bekleyen dostlarıma yemek veririm şöyle bir yürüyüş yapıp kendimi dinlerim eve gelip kendim için güzel bir kahvaltı hazırlarım..Eskiden herkesin her söylediği şeyi kafamda büyütür de büyütürdüm yaa keşke şöyle yapsaydım şöyle söyleseydim..gibi ama bu beni çok yoruyordu gereksiz sinirleniyor hiç birşeye odaklanamıyor güzel anların tadını çıkaramıyordum. Şimdi amaaan diyorum banane. Hatta biri bişey söylediğinde gülerek kahkaha atarak dalgaya vuruyorum gelip geçici şeyler için kendini üzdüğünle kalıyorsun. Ben herkesin derdine koştum destek oldum onlarla üzüldüm şimdi tüp bebek tedavisi görüyorum ve büyük ihtimal stres beni çok etkilemiş bir türlü sonuç alamıyoruz. Şimdi diyorum milletin dediğini kafana taktın dertlere boğuldun o insanlar çoluk çocuğuyla kefiyle takılıyor güya dert sahibi olan mutsuz olan onlardı ama bütün negatifliklerini bana bırakmışlar ben onların üzüntüsünü yaşamışım şimdi de acısını çekiyorum..ama akıllandım sizde önce kendiniz için mutlu olmaya çalışın:rapci:
Sağlığıma da etki ediyor. Takıntılı, sinirli, konuşan biri oldum çıktım.

Ay kendimden bıktım insan kendinden bıkar mı öyle bir duruma geldim.

Derhal kendime çeki düzen vereceğim. Zaten dün bu konuyu açtıktan sonra bile bir gelişme görüyorum. Sanki ferahladım.

Ayrıca o masum hayvanlara ben de her gördüğüm yerde deyim yerindeyse yapışırım, ilgilenirim, oynarım. İyi ki sizin gibi insanlar var.
 
Siz maddi sıkıntıların sizi mecbur ettiği, kendinizin seçmediği istemediğiniz bir biçimde aile ile içli dışlı olma durumu içine girmişsiniz. O ana kadar sevgililiğinizi yaşadığınız ilişkiniz, birden evliliklerdeki yaşanan kp kv konuları içine girmiş. Ama siz buna hazırlıklı değildiniz. Üstelik istediğiniz de bu değildi. Eşinizin annesi de bu duruma klasik kv cephesinden bakmaya başlamış. Size laf sokmaları, iğnelemeleri sizi incitmiş. Şimdi anlatırken bile somut bir mevzu yokmuş gibi oluyor ama ben sizi çok iyi anladım. O laf sokmalar, o evde bulunulan süre içerisindeki huzursuz hissiniz içinizde kalmış. Sevgiliniz de sizi böyle bir durumun içine soktuğu, sizin kahve bile almanıza izin vermeyerek, ailesiyle istemediğiniz biçimde içli dışlı yaptığı, olaylara müdahale etmediği ya da yeterince farkedip müdahale etmediği için kızgınsınız. Siz evlenmeden evli birinin derdini taşımışsınız.
Kötü olan da şu ki evlenirseniz bu insanlar sizin aileniz olacak. Sevgiliniz de onların çocuğu...
Di mi?

Ömür boyu görüşmek durumunda kalacağım yani bir türlü görüşülecek.

Evet, bu sebeplerden dolayı ona öfkeliyim. Ailesine kızmıyorum aslına bakarsanız pek de ciddiye almıyorum. Tüm öfkem sevgilime.

Kendi kendimi nasıl iyileştiririm derken şimdi kendimi mavi kablo kırmızı kabloyu kesmek arasında kalmış gibi hissediyorum. :)
 
Sağlığıma da etki ediyor. Takıntılı, sinirli, konuşan biri oldum çıktım.

Ay kendimden bıktım insan kendinden bıkar mı öyle bir duruma geldim.

Derhal kendime çeki düzen vereceğim. Zaten dün bu konuyu açtıktan sonra bile bir gelişme görüyorum. Sanki ferahladım.

Ayrıca o masum hayvanlara ben de her gördüğüm yerde deyim yerindeyse yapışırım, ilgilenirim, oynarım. İyi ki sizin gibi insanlar var.
Ve iyi ki senin gibi insanlarda var canım benim:KK66: Ferahlamana sevindim zaten sen istemezsen çaba sarf etmezsen hiç bir şey değişmez negatif biri olur çıkarsın bak hayvanları da seviyormuşsun o zaman eminim özünde neşeli sevecen birisindir. Yazdıklarına göre kafa dengi bir tavrın var ee daha ne olsun daha da iyi olacağına kendini süppper hissedeceğine eminim şimdiden:KK75:
 
Şu an 2.şıkka büyük bir umutla sarılmak istedim.

Ya o kadar garip ki aslında ailesine kızgın değilim aslına bakarsanız omları çok da fazla önemsemiyorum bu yapılanlardan sonra.

Sinirim erkek arkadaşıma tamamen. Sanki bütün bu olanların suçlusu o gibi geliyor. Başlarda dik durabilseydi bunlar olmayacaktı diyorum.

Onu da mı affetmeliyim acaba? Resmen eziyet oldu beraber geçirdiğimiz vakitler.
Erkek arkadaşınızı, ailesini, kendinizi herkesleri affedin. Bana teşekkür bile edeceksiniz:KK51:
 
Ve iyi ki senin gibi insanlarda var canım benim:KK66: Ferahlamana sevindim zaten sen istemezsen çaba sarf etmezsen hiç bir şey değişmez negatif biri olur çıkarsın bak hayvanları da seviyormuşsun o zaman eminim özünde neşeli sevecen birisindir. Yazdıklarına göre kafa dengi bir tavrın var ee daha ne olsun daha da iyi olacağına kendini süppper hissedeceğine eminim şimdiden:KK75:
Ayrıldık zaten, diyebilecek pek bir kelimem yok.

Demek ki buna işaretmiş bu haller, huzursuzluklar.
 
Back
X