- Konu Sahibi eldevarhayat
- #1
Merhaba arkadaşlar. Art arda konu açmak doğru mu bilmiyorum ama kendimi çok kötü hissediyorum. Bana iş saatlerinden dolayı vakit ayırmayan sevgilimden bahsetmiştim önceki konumda. Dün gece 10 da buluştuk. İşleri o saatte bitti çünkü. Kızmıyorum anlıyorum onu. Ancak yanıma bir geldi, beş karış surat. "Çok kötüyüm, depresyondayım, çok çalışıyorum" gibi bunalımlı laflar... Yine anlamaya çalıştım, ilgi gösterdim, tavsiyeler verdim. Ancak ben yakınlarımın kötü ruh hallerinden çok kolay etkilenen biriyim. Dolayısıyla etkilendim. Beni eve bıraktıktan sonra telefonla aradım. Aklım onda kaldı çünkü. Bana "Sen iyi misin?" dedi. "Bilmiyorum iyi değilim galiba" dedim. "Tamam neyse ben uyuyorum" dedi kapattı. Bir canım bile demedi. Çok bozuldum haliyle. İki üç tane sitemli mesaj attım. Bu hareketlerine üzüldüğümü, amacımın kavga etmek olmadığını da belirttim. Sabah görsün anlasın istedim. Ama sabah bir telefon geldi. Bir hışımla beni aradı beyefendi. "Ne bu yazdiklarin şimdi?" diye. Bu sekilde yapamıyorum çok yoruldum dedim. "Ayrılmak istiyorsan, sevmiyorsan söyle ayrıl" dedi. Öyle birşey istemediğimi söyledim. Geçiştirdi kapattı telefonu. 5 dk sonra geri aradım güzelce konuşalım diye. Müsait değilim çalışıyorum dedi. Sadece 5 dk ayır bana dedim. Ayıramam dedi kapattı. Ben de o hışımla özetle "Ayrılmak istiyorum. Seni mutlu edemiyorum. Sen egoist bir adamsin. Beni bir daha arama." diye mesaj attım. Cevap da vermedi zaten. Şu an kendimi berbat hissediyorum. Bana zorla bitti dedirtti sanki. Benim bir kulağımı çekin tavsiye verin lütfen. Ben napayım. Çaresiz kaldıkça saçmalıyorum. 
