- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
İçimdeki boşluğu kapatmakta zorlanıyorum gerçekten.
Ailem var bir tane yakın arkadasım var. Bir tane de işine gelince konustugum bir arkadasım var..
Çok sıkılıyorum Ocaktan hazirana kadar bir ilişkim oldu malesef sevemedim olmadı bitti.. ama bakıyorum iyi kötü zaman gecmiş mutlu olmusum hayatı sorgulamamısım. Şimdi düşünüyorum sevgili olmadan yaşanmaz mı illa olmalı mı tabiki değildir ama içimdeki duygusal bosluk kapanmıyor.. İşe gidip geliyorum ehliyete yazıldım su sıra bir ay onla mesgul oldum.. kurslara gideyim edeyim diyorum ama beni mutlu eden birşey yokki hayat o kadar anlamsız ki tekrardan depresyona giricem diye cok korkuyorum.. sürekli kendimizi oyalamaktan ibaret hayat.. dini olarak da duamı ederim ama cok inancım saglam değil eskisi gibi.. bilmiyorum şükretmeliyim herseye ragmen ama herkes nasıl mutlu oluyor anlamıyorum..
Bazen cok daralınca telefon acayım birine diyorum yok yani teyzem desem anlamaz halam desem sıkıldıgını hissediyorum benim bunalımlı halimden (önceden arar anlatırdım) en yakın arkadasım desem onun derdi kendini aşmış durumda.. annem desem onun da derdi kendini aşmış kız kardeşim kendi dünyasında mutlu ediyor kendini karakterimiz farklı anlamıyor beni..Cidden cok zormuş bir yastan sonra duygusal bir sevdiğin olmaması en azından olsa kalbindeki bosluk dolar sevip sevilirsin.. karsıma biri de cıkmıyor cıksa da istediğim gibi birisi sanmıyorum bunda yıl cıkmadı.. yasım 25 . biraz olsun umutlu seyler duymaya ihtiyacım var nefesim daralıyor aglamak istiyorum cünkü...
Ailem var bir tane yakın arkadasım var. Bir tane de işine gelince konustugum bir arkadasım var..
Çok sıkılıyorum Ocaktan hazirana kadar bir ilişkim oldu malesef sevemedim olmadı bitti.. ama bakıyorum iyi kötü zaman gecmiş mutlu olmusum hayatı sorgulamamısım. Şimdi düşünüyorum sevgili olmadan yaşanmaz mı illa olmalı mı tabiki değildir ama içimdeki duygusal bosluk kapanmıyor.. İşe gidip geliyorum ehliyete yazıldım su sıra bir ay onla mesgul oldum.. kurslara gideyim edeyim diyorum ama beni mutlu eden birşey yokki hayat o kadar anlamsız ki tekrardan depresyona giricem diye cok korkuyorum.. sürekli kendimizi oyalamaktan ibaret hayat.. dini olarak da duamı ederim ama cok inancım saglam değil eskisi gibi.. bilmiyorum şükretmeliyim herseye ragmen ama herkes nasıl mutlu oluyor anlamıyorum..
Bazen cok daralınca telefon acayım birine diyorum yok yani teyzem desem anlamaz halam desem sıkıldıgını hissediyorum benim bunalımlı halimden (önceden arar anlatırdım) en yakın arkadasım desem onun derdi kendini aşmış durumda.. annem desem onun da derdi kendini aşmış kız kardeşim kendi dünyasında mutlu ediyor kendini karakterimiz farklı anlamıyor beni..Cidden cok zormuş bir yastan sonra duygusal bir sevdiğin olmaması en azından olsa kalbindeki bosluk dolar sevip sevilirsin.. karsıma biri de cıkmıyor cıksa da istediğim gibi birisi sanmıyorum bunda yıl cıkmadı.. yasım 25 . biraz olsun umutlu seyler duymaya ihtiyacım var nefesim daralıyor aglamak istiyorum cünkü...