- 5 Eylül 2016
- 72
- 77
- 18
- Konu Sahibi ozgurlugum
-
- #1
Merhaba
Ben size birşey danışmak istiyorum. Hayatımda kimsenin olmadğını biliyorsunuzdur belki. Hatta kimseye fırsat vermiyordum. Hayatıma ne zaman kimseyi almayacağım dedim. Bir sürü talibim çıktı . Memurundan astsubayına kadar ama hepsini istemedim. Hayır dedim. Bunun sebebi ise önceden hayatımda olan kişiden dolayı üniversiteye gitmemiştim ki bu benim en büyük hayalimdi. Bunun pişmanlığını yaşıyorum ve dahada yaşayacağımı biliyorum. Hayatımın seyrini artık ilk önce memur olmaya adadım diyebilirim. Sürekli memur olduktan sonra en azından biriyle ilişki yaşayayım. Başkasını hayatıma sokarsam sanki yapmak istediğim ideallerden vazgeçecekmişim gibi geliyor. Çünkü benim kafamda meslek olarak yapmak istediğim farklı düşünceler var ve ben memurluğu biraz basamak olarak görüyorum. Memurluktan sonra istediğim bölümde üniversite okumayı düşünüyorum. Daha sonra Üniversiteden mezun olduktan sonra memurluğu bırakma gibi bir düşünce var kafamda.Okuduğum üniversitedeki bölümdeki işi yapmak istiyorum. Ben kısa süre önce Urfa ya düğün için gitmiştim. Orada durumu gayet iyi olan bir aile vardı. Kişi bankacıymış . Ben görmedim. Yani açıkcası alıcı gözle bile bakmıyorum artık . Hayatımı dediğim gibi daha çok kendim bir yerlere gelmek için çabalıyorum. Yaşadığım şehirden çok uzakta Urfa ama buraya benim için geleceklerini söylemişler. Bizim tanışmamızı istiyorlar. Ama ben istemiyorum. Bir anda birşeyin içine düşüyorum ve ben nasıl olduğnu anlamıyorum. Nasıl bu duruma geldi bilmiyorum. Zorla da görüşecek gibi bir durum var ne kdar hayır desemde. Cevremdekiler artık senin yoksa görüştüğün biri mi var niye sürekli hayır diyorsun diyorlar. Baskı hissediyorum artık bir süre sonra. Hayatımda kimse yok sadece başkasının ayağıma dolanmasını ve bir stres daha yaşamak istemiyorum. Çünkü hayatımda biri olursa onu idare etmek zorundayım. Mutlu oluruz belki ama her zaman kimse mutlu olamaz . Kavga ederiz tartışırız ki ben çok kafaya takarım. Hayatımın seyrinden koparım. Öyleyim çünkü biliyorum. Artık birde hiç tahammülüm kalmamış triptir tavırdır. Ben onu çekmek zorunda değilim, hayatta sadece o yok başka birsürü insan var. deyip kenara çekilebilecek kafadayım. Sizce hayatımı tamamen kendi hedeflerime odaklamam kötü bir şey mi ?
Ben size birşey danışmak istiyorum. Hayatımda kimsenin olmadğını biliyorsunuzdur belki. Hatta kimseye fırsat vermiyordum. Hayatıma ne zaman kimseyi almayacağım dedim. Bir sürü talibim çıktı . Memurundan astsubayına kadar ama hepsini istemedim. Hayır dedim. Bunun sebebi ise önceden hayatımda olan kişiden dolayı üniversiteye gitmemiştim ki bu benim en büyük hayalimdi. Bunun pişmanlığını yaşıyorum ve dahada yaşayacağımı biliyorum. Hayatımın seyrini artık ilk önce memur olmaya adadım diyebilirim. Sürekli memur olduktan sonra en azından biriyle ilişki yaşayayım. Başkasını hayatıma sokarsam sanki yapmak istediğim ideallerden vazgeçecekmişim gibi geliyor. Çünkü benim kafamda meslek olarak yapmak istediğim farklı düşünceler var ve ben memurluğu biraz basamak olarak görüyorum. Memurluktan sonra istediğim bölümde üniversite okumayı düşünüyorum. Daha sonra Üniversiteden mezun olduktan sonra memurluğu bırakma gibi bir düşünce var kafamda.Okuduğum üniversitedeki bölümdeki işi yapmak istiyorum. Ben kısa süre önce Urfa ya düğün için gitmiştim. Orada durumu gayet iyi olan bir aile vardı. Kişi bankacıymış . Ben görmedim. Yani açıkcası alıcı gözle bile bakmıyorum artık . Hayatımı dediğim gibi daha çok kendim bir yerlere gelmek için çabalıyorum. Yaşadığım şehirden çok uzakta Urfa ama buraya benim için geleceklerini söylemişler. Bizim tanışmamızı istiyorlar. Ama ben istemiyorum. Bir anda birşeyin içine düşüyorum ve ben nasıl olduğnu anlamıyorum. Nasıl bu duruma geldi bilmiyorum. Zorla da görüşecek gibi bir durum var ne kdar hayır desemde. Cevremdekiler artık senin yoksa görüştüğün biri mi var niye sürekli hayır diyorsun diyorlar. Baskı hissediyorum artık bir süre sonra. Hayatımda kimse yok sadece başkasının ayağıma dolanmasını ve bir stres daha yaşamak istemiyorum. Çünkü hayatımda biri olursa onu idare etmek zorundayım. Mutlu oluruz belki ama her zaman kimse mutlu olamaz . Kavga ederiz tartışırız ki ben çok kafaya takarım. Hayatımın seyrinden koparım. Öyleyim çünkü biliyorum. Artık birde hiç tahammülüm kalmamış triptir tavırdır. Ben onu çekmek zorunda değilim, hayatta sadece o yok başka birsürü insan var. deyip kenara çekilebilecek kafadayım. Sizce hayatımı tamamen kendi hedeflerime odaklamam kötü bir şey mi ?