Sizce bu evlat ayrımına girer mi?

Biz gibi de evlat ayrımı bu. Sen eşit olarak pay edeceksin. Damada yedirip yedirmemek kendi kararı. Yaşlanınca kız kardeşinizle birlikte onlara bakacağınızı çok iyi biliyorlar da ondan bu rahatlık. Yalandan da olsa bakmayacağınızı hissettirin de bak nasıl hayırsız evlat oluyorsunuz. Böyle insanlara göre mal mülk oğlanın hakkı ama ana babaya bakmak kızların VAZİFESİ oluyor. Hiç öyle bir şey yok. Oğluşlarının yanına gitsinler de görsünler. Nefret geldi bu kafa yapısından artık.
 
Ben de boyle bir hikayede o ogulun karisiyim 😊 asla kabul etmiyorum ama zorla veriyorlar. Biz ikimiz de calisiyoruz. Ihtiyacimiz da yok. Durumumuz gayet iyi, olmadigi zamanlarda da borc bile istettirmedim cunku asla geri odememizi kabul etmiyorlar. Bir sey veremiyorlarsa bile (kaynanam cocuklarima bakiyor) evdeki eksigimizi gorduklerinde onu aliyorlar. Mesela pazar, market alisverisi. Ben de minnet etmekten nefret eden biri olarak kabul etmiyorum maalesef onlar da bunu kabul etmiyorlar. Kizlari da bir alisveris yapacaklarinda en ucuz seyleri almaya calisiyorlar. En basiti biz yuksek model arabamizi satip ev aldik. Ve cok dusuk bir model araba aldik. Kayinpederimin de yuksek model bir arabasi vardi. Allem etti kallem etti yuksek model arabayibize verip dusuk model olan arabayi kendi aldi. Hayiri asla anlamiyorla. Ama benim gorumcelerim de benim buna karsi oldugumu bildiklerinden hic beni suclamiyorlar cok şükür.
Ay nasıl allem edip kallem edip verdi ya 😂 çok üzüldüm ben size ..
 
Evet evlat ayrımı. Ancak kendinize fazlası yapılırken kız kardeşiniz için sizde sesinizi çıkarmamışsınız. Sanıyorum ailecek kendisine yapılan kişi ses çıkarmıyor. Yapılmayınca evlat ayrımı görmüşsünüz. Eğer o zamanda kardeşime de bu ödemeyi yapmalısınız bana yaptınız deseydiniz Yada kardeşinize ekstra siz destek olsaydınız o zaman samimi gözükürdünüz.
O detayı vermediğim için bilmiyorsunuz tabii ki sesimi çıkardım. Kendilerinde bi açıklama getirdiler. O hala içimde olduğu için işimize destek olduklarında kız kardeşimle bana verdikleri parayı kendi hakkım görmeyip direk ona devrettim zaten.
 
Sevgili okurlar yine bir aile konusu ile geldim. Burada yapılan yorumlar bana farklı bakış açıları kazandırdığı için bu konuda da fikir alışverişinde bulunmak istedim. Biraz uzun yazmış olabilirim.

Biz 3 kardeşiz. Hepimiz üniversite ve ardından yüksek lisans bitirdik. Lisans döneminde ailelerimiz üçümüze de destek oldu okuttu Allah razı olsun. Yüksek lisansı hepimiz yarı burslu kazandık ve ailem benim okul paramın yarısını, erkek kardeşimin ücretinin hepsini, kız kardeşimin ise hiçbir okul parasını karşılamadı.

Daha sonra çok şükür hepimiz meslek edindik. Mesleğe ilk girdiğimizde ailem bana ‘Bizden bu kadar, artık senin mesleğin var kendi paranı kendin kazanıp geçineceksin.’ Derken (ki bence de böyle olmalı) erkek kardeşime neredeyse her ay yarım maaş da kendileri veriyordu. Kız kardeşime yine bir şey verilmedi. İkimiz de geçinemediğimiz için gafta sonları da ek işler yaptık.

Daha sonra erkek kardeşim müstakbel eşi ile kendi iş yerlerini açmak istediler. Kuracakları iş için kardeşimin eşi olacak kişinin annesi masraflara destek olurken benim ailemin olmaması erkek kardeşimi rahatsız etti. Sonra ne hikmetse annem ve babam, büyük bir şehrin güzel bir semtinde bulunan emekli maaşları ile aldıkları evi sattılar. Açacakları iş yerine destek oldular. Fakat kız kardeşime ve bana o ev parası ile ne kadar destek olduklarını söylemediler. Hatta o ev parası ile destek olduklarını bir süre inkar ettiler.

Ertesi yıl kız kardeşimle ben bir iş kurduk. Babam destek olmak istemedi. Biz de zaten destek istemedik. Annemin ısrarları ile küçük bir miktar destek oldular. Ben parayı kabul etmedim, koz kardeşime verdim hepsini. Sanırım işi yürüteceğimize inancı yoktu.
Sizce erkek kardeşimin işi için satılan bu ev, üniversite ve iş hayatında maddi bolluk sağlanması fakat kız kardeşime ve biraz da bana sağlanmaması evlat ayrımıdır diyebilir miyiz?

Benim düşünceme göre olması gereken: “ Oğlum biz seni okuttuk, yetiştirdik. Artık sen kendi adımlarını kendin at” deyip tüm evlatlarına eşit davranılabilirdi. Bunun dışında son noktada ev satılmaya karar verilmeden önce hepimizle görüşülüp “Kızlar böyle bir durum var. Kardeşinize destek olmak için bu evi satacağız. Sizin de fikrinizi almak istedik.” Gibi nezaketen de olsa bir konuşmanın geçmesi gerekirdi. En azından biz böyle bir aileydik. Saklamak yerine böyle bir konuşma ‘elit olamıyoruz ama sizi de önemsiyoruz’ mesajı verirdi diye düşünüyorum.

Yoksa “emekli maaşları ile aldıkları ev, istediklerini yaparlar, sanane” diyen içimdeki ses mi doğru? Bilemiyorum.

Fikirlerinizi merak ediyorum.
Şimdiden fikir beyan edenlere teşekkürler
Bu durum çok sık karşilaniyor. Benim iş arkadaşim da evlatlarina boyle ayrim yapiyordu. Oğlu bir kere arasa yeterdi istedigini yapmalari için. Kizi için hicbir şey yapmazdilar. Yapdiklarini da masraf ve boşa harcanan para gibi gorurlerdi. Bir kere sordum neden genel olarak anne babalar erkek evlatlarina destek olurken kizlarina fazla destek olmaz diye. Verdigi cevap çok tuhaf geldi. Dedi ki kizim bugun yarin evlenecek masraflarini artik eşi karşilayacak, kizim çalişsa da parasini eşi ve ailesi yiyecek. Ama oğluma bir nevi yatirim yapiyorum. Hem bize daha çok bağlansin ki eşi kendisine taraf çekmesin ilerde. Tamamen Bize bağlansin her konuda. Gerekirse hayati boyunca masraflarini ben karşilarim. O kadina sadece 'annelik boyle birşey değil, siz anneligi bile siyasete çevirmişsiniz' demek oldu. Ne denir ki? Allah muhtaç eder en sonunda o kizina biliyorum. Benim halamin 5 kizi var. Hep erkek arzuladi. Sonda bir oğlu oldu. Elinde ne varsa oğluna verdi. Kizinin altinlarini ondan habersiz satti oğluna gonderdi. Sonuç halamin yaptiği hesabi Allah ters çevirdi. Gelin kapidan içeriye almaz ama gonderdigi paralari çok guzel kabul eder. Oğlu dovmuş halami hatta kaç kez. Şimdi son gunlerini kizlarinin yaninda yaşiyor. Oğlu belki iki senedir annesini arayip sormaz. Hayat bu işte. Evlat ayirmanin sonu bu
 
Sevgili okurlar yine bir aile konusu ile geldim. Burada yapılan yorumlar bana farklı bakış açıları kazandırdığı için bu konuda da fikir alışverişinde bulunmak istedim. Biraz uzun yazmış olabilirim.

Biz 3 kardeşiz. Hepimiz üniversite ve ardından yüksek lisans bitirdik. Lisans döneminde ailelerimiz üçümüze de destek oldu okuttu Allah razı olsun. Yüksek lisansı hepimiz yarı burslu kazandık ve ailem benim okul paramın yarısını, erkek kardeşimin ücretinin hepsini, kız kardeşimin ise hiçbir okul parasını karşılamadı.

Daha sonra çok şükür hepimiz meslek edindik. Mesleğe ilk girdiğimizde ailem bana ‘Bizden bu kadar, artık senin mesleğin var kendi paranı kendin kazanıp geçineceksin.’ Derken (ki bence de böyle olmalı) erkek kardeşime neredeyse her ay yarım maaş da kendileri veriyordu. Kız kardeşime yine bir şey verilmedi. İkimiz de geçinemediğimiz için gafta sonları da ek işler yaptık.

Daha sonra erkek kardeşim müstakbel eşi ile kendi iş yerlerini açmak istediler. Kuracakları iş için kardeşimin eşi olacak kişinin annesi masraflara destek olurken benim ailemin olmaması erkek kardeşimi rahatsız etti. Sonra ne hikmetse annem ve babam, büyük bir şehrin güzel bir semtinde bulunan emekli maaşları ile aldıkları evi sattılar. Açacakları iş yerine destek oldular. Fakat kız kardeşime ve bana o ev parası ile ne kadar destek olduklarını söylemediler. Hatta o ev parası ile destek olduklarını bir süre inkar ettiler.

Ertesi yıl kız kardeşimle ben bir iş kurduk. Babam destek olmak istemedi. Biz de zaten destek istemedik. Annemin ısrarları ile küçük bir miktar destek oldular. Ben parayı kabul etmedim, koz kardeşime verdim hepsini. Sanırım işi yürüteceğimize inancı yoktu.
Sizce erkek kardeşimin işi için satılan bu ev, üniversite ve iş hayatında maddi bolluk sağlanması fakat kız kardeşime ve biraz da bana sağlanmaması evlat ayrımıdır diyebilir miyiz?

Benim düşünceme göre olması gereken: “ Oğlum biz seni okuttuk, yetiştirdik. Artık sen kendi adımlarını kendin at” deyip tüm evlatlarına eşit davranılabilirdi. Bunun dışında son noktada ev satılmaya karar verilmeden önce hepimizle görüşülüp “Kızlar böyle bir durum var. Kardeşinize destek olmak için bu evi satacağız. Sizin de fikrinizi almak istedik.” Gibi nezaketen de olsa bir konuşmanın geçmesi gerekirdi. En azından biz böyle bir aileydik. Saklamak yerine böyle bir konuşma ‘elit olamıyoruz ama sizi de önemsiyoruz’ mesajı verirdi diye düşünüyorum.

Yoksa “emekli maaşları ile aldıkları ev, istediklerini yaparlar, sanane” diyen içimdeki ses mi doğru? Bilemiyorum.

Fikirlerinizi merak ediyorum.
Şimdiden fikir beyan edenlere teşekkürler
Üzücü olsada evet ayrim var ve cok net belli
 
Ben zor durumdayim demedim. Toplumumuzun ortak problemlerinden biri okudugunu anlamamak,ifadelerinizden sizin ne kadar zor bir durumda oldugunuzu anladim ben ama Allah yardimciniz olsun 😔
Toplumumuzun ortak problemi sadece okuduğunu anlamamak değil işine geldigi gibi davranmak . Şimdi sizle sosyal hayatta karşılaşsak kadın haklarından dem vurur erkeklerle eşit olduğumuzu söylersiniz muhtemelen ama iş kendinize gelince hiç o tele vurmamişsiniz bir de bunu övünerek anlatıyorsunuz . Ha bana sorarsanız cevap vereyim ben çok güzel reddediyorum miras bile ikiye bir paylastirilir eşimin ailesinde bunu da asla kabul etmem . Çünkü toplumumuzun en önemli problemi olan kadın erkek eşitsizliğine ufakta olsa bir tepki koyuyorum . Bir de durumu ballandirarak anlatan birinin bana okuduğumu anlamadığımı söylemesi yazık .. Size iyi forumlar diliyorum .
Sizi göz ardı etmeye karar verdim . Kadın olarak diğer kadınların haklarını savunmayan birine bu kadar anlatabilirim umarım benim aksime(!) siz okuduğunuzu anlayan birisinizdir de biraz öz eleştiri yaparsiniz
 
Ben zor durumdayim demedim. Toplumumuzun ortak problemlerinden biri okudugunu anlamamak,ifadelerinizden sizin ne kadar zor bir durumda oldugunuzu anladim ben ama Allah yardimciniz olsun 😔
Toplumun en büyük problemi sizin gibi ahlaksız insanlar bence. Kimse kimsenin eline zorla para vermiyor, siz adaletli biri olsanız gerekirse verilen her şeyi satar kardeşler arasında bölüştürürsünüz. Gelmiş bir de burda bir de istemeyen gelinin tarafından bakın diye yazıyor utanmadan hak yiyici. Ömrümde bana zorla para verebilen olmaz, size oluyorsa oturup düşünün bir nerde yanlış yapıyorum diye. Bir de beni tanıyanlar hayatta inanmaz diyor, bir bilse arkasından neler konuşuluyor.
 
X