• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

sizce çocuk düşünmelimiyim

mutluaskyoktur

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2012
203
3
26
Balıkesir
Kızlar 1 buçuk yıldır evliyim yaşım 26 oldu kaynanam ve kayınpederimle yaşıyorum maddi sorunlardan dolayı ayrı eve çıkamadıkbir türlü..Çocukları çok seviyorum eşimde çok seviyo ama çok korkuyorum hemde çok..Aklıma sürekli olumsuzluklar geliyor psikolojim çok yorgun ve çok yıkkın..Bu durum hiç bitmeyecek gibi yani 30 uma da gelsem aynı olacak gibi..Napıcam bilmiyorum cümleleri bile toparlayamıyorum şuanda sizce napmalıyım?
 
canım bence evlılıgın tam yerıne oturmadan düşünme zaten bunalımdayım dıyorsun hamılelıkte cok sıkıntılı bı sürec ıkısı aynı anda cok zorluk yasarsın acele etme
 
acele etme bence... bekle çünkü evliliğin oturmamış daha.

çıkmazdayım diyorsun, çocuk olursa labirente girersin.

sorunların azalıp, evliliğin düzelsin ondan sonra düşün.
 
Konularınızı şimdi görme fırsatım oldu...

Bence hayır.. kendi evinize çıkmadan asla...

Çocuk maddi yüküyle gelir, iyice saplanıp kalırsınız o eve...

Kendiniz düşüp ağlamayın güzel kardeşim...

Kendi evinize çıkın sonra...
 
Son düzenleme:
acele etme derım .suan da zaten bunalım daoldugu belırtıyorsun

bı de cocuk stresı senı ıyıce gerecektır
 
sağlıklı anne= sağlıklı bebek/çocuk
bunu bilirim, çünkü böyle gördüm.
yarın birgün çocuğun olduğunda ve bu psikoloji devam ederse bu sefer tüm olumsuzlukları çocuğuna yıkacaksın; ''senin yüzünden şu haldeyim, şunu yapamadım'' gibi.
çocuk ne bilsin ebeveynler karar veriyor onlar da dünyaya geliyor.
bence çocuk sahibi olmaktan öte acaba biz nasıl bir aile olacağız? sorusunu sor kendine.
problem olarak gördüğün şeyleri çözümleyip öyle düşün.
kayınpeder ve kaynana bazı durumlarda eğer anlaşabiliyorsan olumlu bir unsur olabiliyor: sen çalışırsan bakabilirler belki gibi.
ama önce halletmen gerekenlerle başla derim.
 
07/05/2012
KAynanamla yaşamak çok zor geliyor her şeyime karışıyor eşime yaptığım yemekten eşime karşı olan davranışlarıma kadar...Her şeyde akıl vermeye çalışıyor yok onu böle yapma şöle yap diye.Bir de yaptığım işi beğenmiyor söylenip tekrardan kendisi yapmaya kalkıyor.

19/06/2012
Tek güzel olan şey kayınvalidemin bana iyi davranması..Ufak tefek hataları oluyor benim de olmuştur muhakkak ama idare ediyoruz en azından..Hayatımda başkada güzel bişey yok..Mutluluk bana çok uzak sanırım..

Bu ikisini copy / paste yapma nedenim, tamamiyle iyiniyetten... Aklın çok karışık... Annen ile hiçbir zaman yeterli ilişki kuramamışsın.. Üstelik sorunlu bir aileden geliyorsun.. Zor bir hayat olmuş senin için... Kayınvalide ile aynı evde yaşamak zordur.. Ama annenden bahsettiğin bir konuda, kayınvalideni ilk defa "Tek güzel olan şey" olarak tanımlamışsın.. Oysa kayınvalidenle sorunların olduğunu da belirtiyorsun...

Tüm bunları şunun için yazıyorum... Belki de algıda seçicilik yapıp, kırılıyorsundur kayınvalidene.. geçmişte yaşadıklarından ötürü.. Ya da kayınvaliden gerçekten haksızdır ancak bazen sen, bir aile şefkati hissetmek için yaptıklarına yüz veriyorsundur.. Eşinden soğuduğunu düşündüğün satırların var... Aklın çok karışmış....

Önce ayrı bir eve geçmen... Mümkünse bir uzman yardımı alman gerek...
Çocuk bir süperman değildir... onu böyle bir hayata getirirsen, anne olmuş olmayacaksın...
Lütfen, kendi iyiliğin için, sorunun ne olduğunu görmek için, uzman yardımı al... Bu alçaltıcı bir şey değil, bir insanın başına gelebilecek güzel şeylerden biridir.. Hem sosyalleşebilirsin böylelikle, hem de arkadaşın hissedebileceğin birine dertlerini açmış olursun...

Umarım herşey gönlünce olur,
 
Bence şu sıralar düşünmemelisin.
Evet arkadaşlar da bahsetmiş kafanın karışıklığından.
Bende aynı şeyi düşünüyorum,kendini toplamadan düşünme.
Diğer konularını da okudum merak ettim çalışıyor musun?
 
canım biraz daha zaman ver kendine ben senin konularını hatırlıyorum
kendini biraz daha toparladıktan sonre çocuk düşünmen daha mantıklı
onu sağlıklı bir birey olarak yetiştirmek istiyorsan önce kendine çeki düzen vermelisin
 
sorunların tamamen çözülmeden düşünme bencede...
hayat bu kimin ne olacağı belli olmaz..
ne zaman ayrılmayı düşünüyorsun evini...
 
Şu da var ki;herhangi bir sorun çıkmaz da Allah izin verirse
konu sahibi kısa zaman da hamile kalacak.
Bu kadar da kesin konuşuyorum.
Anne olma isteği çok güçlü bir istektir.
Evet uygun şartlar oluşana kadar ertelenebilir ama ben konu sahibinde
şu an ki şartlarının zorluğunu değiştirecek bir güç göremedim.
Bebek sahibi olursa bütün dünyası değişecek sanıyor.
Evet değişecek ama yaşadığı hayat aynı olucak.
Yine kayınvalide ve kayınpederle aynı evde,önce ki konularında ki şikayetleri devam edicek.
Yerinde olsaydım,anladığım kadarıyla çalışmıyorsun,hemen bir iş bulur çalışma hayatına atılırdım.
Ve ilk etapta ki en önemli hedefim o evden çıkmak olurdu.
Uygun kiralı,annene yakın bir ev olabilir.
Evini değiştirip düzenini kurunca da bebek düşünebilirdin.
Hem annene yakın olunca bebeğine annen bakardı,
çalışmaya yine devam ederdin.
Huzurla yaşayıp giderdiniz.
Tabi bu benim düşüncem.sen böyle davranmıycaksın malesef...
 
Kızlar 1 buçuk yıldır evliyim yaşım 26 oldu kaynanam ve kayınpederimle yaşıyorum maddi sorunlardan dolayı ayrı eve çıkamadıkbir türlü..Çocukları çok seviyorum eşimde çok seviyo ama çok korkuyorum hemde çok..Aklıma sürekli olumsuzluklar geliyor psikolojim çok yorgun ve çok yıkkın..Bu durum hiç bitmeyecek gibi yani 30 uma da gelsem aynı olacak gibi..Napıcam bilmiyorum cümleleri bile toparlayamıyorum şuanda sizce napmalıyım?

Sakın çocuk yapma.

Maddi sorunlarınız varsa sende çalış ve ayrı eve çıkmadan sakın çocuk yapma.
 
Çalış diyen arkadaşlara sesleniyorum herkesin aile yapısı bir değil malesef eşim izin vermiyor çalışmama buyüzden bende kurslara falan gidiyorum sırf evden uzaklaşmak için..Kendimi çok yalnız hissediyorum bi tane arkadaş buldum onuda kaynanam elimden alacak diye korkuyorum ben yokken onu eve davet ediyor onunla yakın olmaya çalışyor onu çok sevmiş bana yine yalnızlık düştü..:( Belki çocuk bana arkadaş olur diye düşünmüştüm ama bu şartlarda olmaz tabi çocuğa yazık..:(
 
Çalış diyen arkadaşlara sesleniyorum herkesin aile yapısı bir değil malesef eşim izin vermiyor çalışmama buyüzden bende kurslara falan gidiyorum sırf evden uzaklaşmak için..Kendimi çok yalnız hissediyorum bi tane arkadaş buldum onuda kaynanam elimden alacak diye korkuyorum ben yokken onu eve davet ediyor onunla yakın olmaya çalışyor onu çok sevmiş bana yine yalnızlık düştü..:( Belki çocuk bana arkadaş olur diye düşünmüştüm ama bu şartlarda olmaz tabi çocuğa yazık..:(

Çalış diyen arkadaş benim.Doğrudur herkesin aile yapısı evliliği başka başka ama,
anlamadığım kurslara izin veren eşin çalışmaya nasıl izin vermiyor.
Ve sen neden bu kadar taviz verdin eşine?
Hadi kayınvalideyle oturmayı kabul ettin,bari çalışma hakkını söke söke al.
Eşinle konuş bence,ne demek izin vermemek ya?
Durum ortada işte,eşinin çalışıp kazandığıyla ayrı eve çıkamıyorsunuz.
E eşin işteyken o evde onca sıkıntıyı çeken sensin.
Üstüne çocuk yapıp depresyona girmeyi mi hayal ediyorsun?
Çocuğu sana arkadaş olsun diye isteme ayrıca,
ne münasebet,gerçekten anne olmak aile olmak istediğin zaman düşün.
Sana verebileceğim en önemli tavsiye eşini çalışman konusunda ikna et.
Yanlış anlama bende çalışan,kariyer hayalleri kuran biri değilim.
Benim de eşim çalışmamı istemiyor ama ben istersem eğer O'da istemek zorunda.
Ve şu durumda çalışmama gibi bi lüksün yok gibi görünüyor.
O evden ayrılmanız lazım,gerçek bi aile olabilmeniz için yapabileceğin en doğru şey bu.
 
Canım beliniz doğrulana kadar düşünmeyin.
Çalışmıyorsan eğer bir iş bulmaya çalış.
Eşine destek olursun.
Sıkıntılarınızdan kurtulur,evinize çıkarsınız.
Sonra da bebeğinizi dünyaya getirirsiniz.
Şimdi olursa bebek canım,
senin doktor kontrolleri var,doğum için ayrı bir hastane parası var,
elbisesi,maması,bezi,ıslak mendili,doğduktan sonra ki doktor kontrolleri vs.
bir çok masraf çıkar karşınıza.
Tabi karar sizin ama iyice bir düşünün canım,mantıklı karar verin.
Ama tekrar söylüyorum,
eğer çalışmıyorsan sıkıntılarınızdan bir an önce kurtulmak için
bir işe girmeyi deneyebilirsin canım.
İnşallah seni üzecek bir yorum yapmamışımdır.
:26:
 
Ben bu durumdayken hiçbir işe yaramam zaten..Eşimle ayrı eve de çıksak eşimle mutlu olamıyorum beni okadar çok yıprattı ki beynim hiçbir şeyi kaldıramaz oldu..Yorum yapan arkadaşların hiçbirine kızmıyorum tabiiki her türlü yoruma açığım sizlerden Allah razı olsun..Çocuk falan yapmıycam birkaç yıl daha inş.
 
Bulunduğum durumlara bakmadan sanırım çok yükseklerden uçtum..Çocuk benim neyime daha aile olduğumuzu bile anlayamayan bi kocam ve ailesi varken..Benim kaderim böyleymiş hep mutsuzluk......
 
Kızlar 1 buçuk yıldır evliyim yaşım 26 oldu kaynanam ve kayınpederimle yaşıyorum maddi sorunlardan dolayı ayrı eve çıkamadıkbir türlü..Çocukları çok seviyorum eşimde çok seviyo ama çok korkuyorum hemde çok..Aklıma sürekli olumsuzluklar geliyor psikolojim çok yorgun ve çok yıkkın..Bu durum hiç bitmeyecek gibi yani 30 uma da gelsem aynı olacak gibi..Napıcam bilmiyorum cümleleri bile toparlayamıyorum şuanda sizce napmalıyım?


Canım rahata erişmeden böyle bir işe kalkışma derim ama bir yandan Rabbim çocuğu rızkıyla verir onu düşünüyorum..
İstiyorsanız yapın tabii ki yarının ne getireceğini bilemeyiz.. Duanı eksik etme,ferahlık dile her amininde..
 
Son düzenleme:
Evliliğiniz sorunluysa heleki huzurlu değilseniz yapmayın çocuk sırf kendi isteğiniz için yazık oluyor sonra böyle ortamlarda büyüyen çocuklara .
 
Back
X