- 30 Nisan 2017
- 57
- 36
- 3
- 27
Selam arkadaşlar,
Bayadır içimde tuttuğum bir şey var. Bu da dert mi falan demeyin lütfen artık çok takmaya başladım.
Ben normalde sevdiğim insanlara sevgimi çok kolay gösterebilen gayet sıcakkanlı bir insanımdır.
Güzel hitap şekillerini falan rahat kullanırım konuşurken.
Ama malesef sevgilime karşı durum tam tersi.
Arkadaslar utangaçlıktan falan da değil neden bilmiyorum ama sanki yanında dilim bağlanıyor. Başka konular konusurken bir sorun yok ama duygularımı ifade etmek...
Ki bazı şeyleri de yaşadık.
O da sevgisini çok belli eden çok mıç mıç biri değildir mesela sürekli seni seviyorum demez ama ben bilirim.
Belli eder.
Açık açık olmasa da dolaylı yoldan esprili bir şekilde beni mutluluktan uçuracak sözleri vardır.
Ama ben de o da yok.
Artık çok kafama takıyorum.
Ağlıyorum.
Bir dahaki buluşmamızda onu çok sevdiğimi söyleyeceğim diyorum yine söyleyemiyorum. "Ben..." diyorum gözlerim doluyor sesim titriyor hemen.hep cümlelerim yarım kalıyor.
Çok yeni de değiliz.
Öncesi de var ama 1 buçuk senedir birlikteyiz. Sadece bir kez seni seviyorum dedim.
çok özlüyorum mesela görüşemediğimiz zaman, fakat özledim bile diyemiyorum.
O sevgisini fazla belli etmediğinden desek, mesela annem de fazla belli etmez ya da arkadasım ama onlara böyle değil.
Güven sorunum asla yok ona karşı.
Sizce onu sevmediğimi mi düşünüyordur? Utangaçlık değil. O zaman gereksiz bir gurur mu? Ne bu?
Cidden ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Onu çok seviyorum ama hissettiremiyorum.
Yanındaki onun için sıradan olan bir insan bile benden samimi yaklaşıyordur ona.
artık benden soğumasından bıkmasından korkuyorum. Her erkek sever güzel sözler duymayı.
Nolur akıl verin bana. Nasıl yaklaşıcam? Sebebi ne bu durumun?
Edit: Arkadaslar "sevdiğim bey" kısmı esprisine yazdığım bir şeydi. :) belki görmüssünüzdür sosyal medyada falan "sevdiğim beyin yanında ben..." vs. tarzında capsler. Komik geldiği için bazen arkasından öyle konuşurum da
Bayadır içimde tuttuğum bir şey var. Bu da dert mi falan demeyin lütfen artık çok takmaya başladım.
Ben normalde sevdiğim insanlara sevgimi çok kolay gösterebilen gayet sıcakkanlı bir insanımdır.
Güzel hitap şekillerini falan rahat kullanırım konuşurken.
Ama malesef sevgilime karşı durum tam tersi.
Arkadaslar utangaçlıktan falan da değil neden bilmiyorum ama sanki yanında dilim bağlanıyor. Başka konular konusurken bir sorun yok ama duygularımı ifade etmek...
Ki bazı şeyleri de yaşadık.
O da sevgisini çok belli eden çok mıç mıç biri değildir mesela sürekli seni seviyorum demez ama ben bilirim.
Belli eder.
Açık açık olmasa da dolaylı yoldan esprili bir şekilde beni mutluluktan uçuracak sözleri vardır.
Ama ben de o da yok.
Artık çok kafama takıyorum.
Ağlıyorum.
Bir dahaki buluşmamızda onu çok sevdiğimi söyleyeceğim diyorum yine söyleyemiyorum. "Ben..." diyorum gözlerim doluyor sesim titriyor hemen.hep cümlelerim yarım kalıyor.
Çok yeni de değiliz.
Öncesi de var ama 1 buçuk senedir birlikteyiz. Sadece bir kez seni seviyorum dedim.
çok özlüyorum mesela görüşemediğimiz zaman, fakat özledim bile diyemiyorum.
O sevgisini fazla belli etmediğinden desek, mesela annem de fazla belli etmez ya da arkadasım ama onlara böyle değil.
Güven sorunum asla yok ona karşı.
Sizce onu sevmediğimi mi düşünüyordur? Utangaçlık değil. O zaman gereksiz bir gurur mu? Ne bu?
Cidden ona haksızlık ettiğimi düşünüyorum. Onu çok seviyorum ama hissettiremiyorum.
Yanındaki onun için sıradan olan bir insan bile benden samimi yaklaşıyordur ona.
artık benden soğumasından bıkmasından korkuyorum. Her erkek sever güzel sözler duymayı.
Nolur akıl verin bana. Nasıl yaklaşıcam? Sebebi ne bu durumun?
Edit: Arkadaslar "sevdiğim bey" kısmı esprisine yazdığım bir şeydi. :) belki görmüssünüzdür sosyal medyada falan "sevdiğim beyin yanında ben..." vs. tarzında capsler. Komik geldiği için bazen arkasından öyle konuşurum da
Son düzenleme: