Kızlar evleneli bir yıl oldu. Eşim iki kardeş. Küçük kardeşi bizden bir yık önce evlendi. Ailesi küçüğün üstüne daha çok düşüyor. Evlendiğinde düğün çıkışı çocukların başına birşey gelir yolda diye evin kapısına kadar gidip bıraktılar. Fakat ben evlendiğimde kimse yolculamadı bizi, gariban gibi sokağa tek giriş yaptık eşimle arabamızla, tek başıma gelinliği sürüye sürüye 5.kata çıktım eşimin elleri dolu. Virüsten dolayı yemeğe çıkamıyoruz bir Allah’ın kuluda şu çocuklara yemek yapayım kocayayım evlerinde yesinler yok. Aç şekilde hemen üstümü değiştirdik o yorgunlukla market alış verişine gittik. Kaynanalar evlenileceğim zaman bile bir şey isteyeceğim hiç arayıp bir istediğin var mı demedi ki durumları çok iyi bu arada. Ve ben gelinliğin üstüne bir kolye isterdim gelinlikle uyun sağlasın güzel dursun diye ama gönülsüz olduklarını hissettiğim için tenezzül etmedim ama içimde kaldı gelinliğimle bıynum boş takısız geçti düğünüm. Eşimde alamadı çünkü bayağı boş yaparak girdik bu işe. Neyse gecen günde kaynanam eltim doğum yaptığı İçin 20 grm bilezik aldım. Sen doğur sana da alayım. Çocuk olmazsa ya da ölürsem de o zamana kadar yapacak bir şey yok diyor. Lafa bak ya…. Yani bebeğim olmazsa bana bilezik yok. İnsan derdi kızım çocuğun olmazsa ilerde haksızlık olmasın sanada alırım demesini isterdim. Sonuçta 20grm bilezikte basit bir hediye değil. Ve benim çocuğum olmazsa ben tü kaka mıyım yani. Anlayacağım sürekli bir ayrım acayip miğdem bulanıyor benim. Ben mi kuruntu yapıp abartıyorum bana bir şey söyleyim ben ne yapayım ya
ben kimsenin malına tenezzül etmem ama ayrımcılık insanı üzüyor. Ve anlatmadığım daha çok şey. Onlar gelince et biZ gidince tavuk yapar kaynanam mesela. Bundan bile verdiği değer belli. En küçük şey dikkatimi çekiyor artık. Eşimde kimseye ihtiyacımız yok boşver diyor takmıyor. Boşver boşver insan bunlara sürekli nasıl şahit olur ki bir yere kadar. Gelin oldum ama kendimi hiç değerli hissetmedim herkes kendi halindeydi kendi kendine mücadele verdim. Şuan bebek için tedavi görüyorum ve bunu kimseye söyleyemiyorum düşün yardıyacaklar sürekli laf söyleyecekler diye bu konu da bile tel başıma savaşıyorum. Bir manevi destek verenim yok. Zaten benim ailem yok, eşimin ailesinin bu şekilde olması beni iyice yanlızlaştırdı. Ama güçlü olmaya çalışıyorum
