- 15 Ekim 2022
- 300
- 243
- 23
- 30
Merhaba,
2016 yılında üniversiteden mezun oldum. Üniversiteyi il dışında okudum ve 4 yıl boyunca birçok şey paylaştığım, aslında çokta sevdiğim bir kız arkadaşım vardı. Tabii ki o zamanın vermiş olduğu gençlik heyecanından anlamsız şeylere birbirimize tavır alırdık, konuşmazdık bir süre. Sonra tekrar hiçbir şey olmamış gibi konuşurduk. Birlikte aynı yurtta da kaldık 4 yıl boyunca. Ciddi anlamda kendisiyle iyi, kötü günlerimiz adına birçok paylaşımımız oldu.
Sonrasında biz üniversiteden mezun olduğumuz zaman ben ona veda etmeden gittim. Mezun olduğumda daha 21 yaşındaydım ve gerçekten o zamanki düşünce yapısıyla şu andaki olgunluk aynı olmuyor. Şimdi düşünüyorum da ne gerek vardı diyorum. Bu arada gerçekten de hiçbir sebebi yoktu. Eminim saçma sapan bir sebepten ötürü yine kendimce küsmüştüm. Sonrasında yıllar geçti ara ara hep aklıma gelir, acaba nasıl, ne yapıyor diye. Çok fazla ortak arkadaşımız olduğu için sosyal medyada denk geliyor bazen, profili de açık bu sebeple ister istemez bazen bakıyorum. Evlenmiş, hatta hamile. Çok sevindim onun adına. Hep güzel ve iyi dileklerde bulunuyorum kendi içimde. Özellikle hamile olduğunu gördükten sonra iyice duygusallaştım, ve onunla konuşmayı çok istedim. Nasıl, iyi mi, var mı bir sıkıntısı bunlarla ilgili konuşmak istedim. Bir yandan da ne , yazayım o kadar yıldan sonra, hem belki bana ters bir tepki verecek, belki hiç yazmayacak, hem hamile, belki sinirleri bozulur ben yazınca onu bozacak bir şey yapmayayım diyorum. Üstelik bu kadar yıl sonra ne konuşabiliriz, belki bir anlamı da olmaz diyorum. Çok arada kaldım.
Bu arada yineliyorum, üniversiteden ayrılırken aramızda hiçbir şey olmadı. Şu anda sebebini bile hatırlamıyorum. Kesin günlük bir olaydır.
Sizce ben bu arkadaşıma yazmalı mıyım, yoksa hiç yazmadan sessiz sedasız kendi yoluna mı bakmalı?
2016 yılında üniversiteden mezun oldum. Üniversiteyi il dışında okudum ve 4 yıl boyunca birçok şey paylaştığım, aslında çokta sevdiğim bir kız arkadaşım vardı. Tabii ki o zamanın vermiş olduğu gençlik heyecanından anlamsız şeylere birbirimize tavır alırdık, konuşmazdık bir süre. Sonra tekrar hiçbir şey olmamış gibi konuşurduk. Birlikte aynı yurtta da kaldık 4 yıl boyunca. Ciddi anlamda kendisiyle iyi, kötü günlerimiz adına birçok paylaşımımız oldu.
Sonrasında biz üniversiteden mezun olduğumuz zaman ben ona veda etmeden gittim. Mezun olduğumda daha 21 yaşındaydım ve gerçekten o zamanki düşünce yapısıyla şu andaki olgunluk aynı olmuyor. Şimdi düşünüyorum da ne gerek vardı diyorum. Bu arada gerçekten de hiçbir sebebi yoktu. Eminim saçma sapan bir sebepten ötürü yine kendimce küsmüştüm. Sonrasında yıllar geçti ara ara hep aklıma gelir, acaba nasıl, ne yapıyor diye. Çok fazla ortak arkadaşımız olduğu için sosyal medyada denk geliyor bazen, profili de açık bu sebeple ister istemez bazen bakıyorum. Evlenmiş, hatta hamile. Çok sevindim onun adına. Hep güzel ve iyi dileklerde bulunuyorum kendi içimde. Özellikle hamile olduğunu gördükten sonra iyice duygusallaştım, ve onunla konuşmayı çok istedim. Nasıl, iyi mi, var mı bir sıkıntısı bunlarla ilgili konuşmak istedim. Bir yandan da ne , yazayım o kadar yıldan sonra, hem belki bana ters bir tepki verecek, belki hiç yazmayacak, hem hamile, belki sinirleri bozulur ben yazınca onu bozacak bir şey yapmayayım diyorum. Üstelik bu kadar yıl sonra ne konuşabiliriz, belki bir anlamı da olmaz diyorum. Çok arada kaldım.
Bu arada yineliyorum, üniversiteden ayrılırken aramızda hiçbir şey olmadı. Şu anda sebebini bile hatırlamıyorum. Kesin günlük bir olaydır.
Sizce ben bu arkadaşıma yazmalı mıyım, yoksa hiç yazmadan sessiz sedasız kendi yoluna mı bakmalı?